Θλίψη και μελαγχολία έτσι όπως τα κουφάρια από τα γέρικα δέντρα είναι πεσμένα στο έδαφος.

Θλιβερό τοπίο που παίρνει μαζί του πρωτομαγιές, μουσικές, έρωτες, χορούς και τραγούδια από το παρελθόν, δίνοντας την θέση του στα πριόνια.

Μεγάλο κομμάτι του δάσους μάς αποχαιρετά με μια πένθιμη νεκρώσιμη ακολουθία της φύσης!

Μεγάλη η προσφορά των δέντρων, ανύπαρκτος σχεδόν ο σεβασμός απέναντι σε αυτά!

Μόνη ελπίδα κάπου εκεί στην τελευταία φωτογραφία και στα μωβ κρινάκια που ίσως όχι τυχαία τα είπανε δάκρυα!

(Από την εξαιρετική παρουσία στο facebook, τη σελίδα: Πεδινιώτες)