«Κλαίγαμε μόνες μας πέντε έξι γυναίκες των Λιβαδίων. Φαρμακωθήκαμε επειδή κανείς δεν βρέθηκε από τους επίσημους να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών προγόνων μας.Γιατί τόση εγκατάλειψη; Σαράντα πέντε νεκροί Βλάχοι ήταν το τίμημα που πλήρωσαν το 1906 τα Λιβάδια στους Κομιτατζήδες. ..»
Η κ. Όλγα Λιάρτση από τα Μεγάλα Λιβάδια εκφράζει την οδύνη που ένοιωσε η ίδια αλλά και όσοι κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν στην ετήσια εκδήλωση που οργανώνει η τοπική κοινότητα για να τιμήσει τη μνήμη των 45 θυμάτων – κατοίκων του χωριού από την επιδρομή των Κομιτατζήδων το 1906 επί Τουρκοκρατίας.
Η εκδήλωση επρόκειτο να γίνει την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, αλλά μετατέθηκε κατά μια εβδομάδα λόγω   του πανελλήνιου Ανταμώματος των Βλάχων. Έτσι μετατέθηκε για την Κυριακή 8 Ιουλίου, αλλά τους κατοίκους ανέμενε μια δυσάρεστη εμπειρία. Ο πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας  Νίκος Αμπράζης ήρθε στον χώρο με δυο στεφάνια της δημοτικής αρχής, αλλά εκπρόσωποι της δημοτικής αρχής δεν ήρθαν.
Η κ. Όλγα Λιάρτση δεν «χαρίζει κάστανα». «Εγώ δεν κάνω διακρίσεις. Μας αγνόησαν κι από τις δυο πλευρές. Δεν ήρθε κανείς Κι αυτό μας φαρμάκωσε. Οι Βλάχοι πρόσφεραν πολλά στους εθνικούς αγώνες και περιμέναμε από τους τοπικούς μας άρχοντες να τιμήσουν τη μνήμη και την προσφορά των Βλάχων. Δυστυχώς απουσίασαν. Αναγκαστήκαμε να τελέσουμε το μνημόσυνο μόνοι μας με τον πρωτοσύγκελο της Εκκλησίας που ήρθε. Μόνοι μας καταθέσαμε και τα στεφάνια. Μόνοι μας κλάψαμε… Γιατί; »
Υπάρχει άραγε κάποιος έστω εκ των υστέρων για να απαντήσει στα «γιατί» της κ. Όλγας Λιάρτση;