Το πάρτι των αποδόσεων ξεκίνησε με τα κριθάρια όπου ακόμα και σε περιοχές που δεν διακρίνονται για τα εύφορα εδάφη τους οι αποδόσεις ξεπέρασαν και το φράγμα των 500 κιλών/στρέμμα.
Στα σιτάρια μαλακά και σκληρά, που ακολούθησαν η εικόνα ήταν ίδια. Τα «δουλεμένα» χωράφια, σ’ αυτά δηλαδή όπου οι καλλιεργητές εφάρμοσαν την προβλεπόμενη καλλιεργητική φροντίδα (σωστή σπορά, λίπανση, καταπολέμηση ζιζανίων) απέδωσαν καρπό μέχρι αι 400 και 450 κιλά.
Κρίσιμος παράγοντας για την καλή σοδειά στάθηκαν οι βροχές Μαρτίου και Απριλίου καθώς και οι ανοιξιάτικες θερμοκρασίες του Μαΐου που βοήθησαν αφενός να αναπτυχθούν σωστά τα φυτά και αφ’ ετέρου να μην «ωριμάσουν» βίαια από την απότομη αύξηση της θερμοκρασίας τον Μάιο, όπως συνέβη πέρυσι.
Έτσι ως «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε και η καλοκαιρία του Ιουνίου, χωρίς τις συνήθεις μπόρες ή τους ανεπιθύμητους καύσωνες (λίβας) που αποτελείωναν την παραγωγή κάθε χρόνο.
Κάπως έτσι φέτος θα γεμίσουν τα αμπάρια, τρόπος του λέγειν, των αγροτών.
Το ερώτημα: «τα αμπάρια θα γεμίσουν, οι τσέπες θα γεμίσουν;» κρίνεται ως αφελές.
Θαύματα γίνονται στην φύση. Η αγορά και δη η ελεύθερη έως …ελευθεριάζουσα γνωρίζει να προστατεύει τα συμφέροντα όσων την ελέγχουν από εκτροπές υπέρ των παραγωγών.
Η χρονιά φέτος είναι καλή μόνο ως προς τις αποδόσεις των σιτηρών. Διότι από τιμές, βρισκόμαστε κάπου κοντά στο ναδίρ.
Κριθάρι στα 16 -17 λεπτά, μαλακό στα 18-19 λεπτά και σκληρό από 22-24 λεπτά.
Τιμές εξαθλίωσης. Τουλάχιστον υπάρχει ένα καλό. Θα αγοράσουν φτηνά και θα περιορίσουν το κόστος της δικής τους παραγωγής οι κτηνοτρόφοι.
Διότι όσοι βασίζονται στο στάρι για να ζήσουν, διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου.
Με το στάρι δεν ζεις. Απλά στην καλύτερη περίπτωση ανακυκλώνεις το χρήμα σου.
Η απόσυρση από την καλλιέργεια – την επιδοτούμενη καλλιέργεια- φέτος έλαβε μεγάλες διαστάσεις, όπως αποκαλύψαμε προ ολίγων εβδομάδων. Και από τη νέα καλλιεργητική χρονιά θα λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Απόσυρση ή ενιαύσια αμειψισπορά. Η τελευταία ως μια προσπάθεια μείωσης του κόστους καλλιέργειας και φυσικής λίπανσης των εδαφών.
Προσδοκώντας ότι κάποτε θα βρεθεί μια κυβέρνηση η οποία θα σκεφτεί σοβαρά πως η συγκράτηση πληθυσμού στην περιφέρεια και η διάσωση του πρωτογενούς τομέα δεν επιτυγχάνονται με ευχές και εξαγγελίες του «αέρα».
