Η κοινωνία αντιδρά αργά και μόνο όταν φθάνει στα όρια της ανάγκης. Η αγρανάπαυση, εκτός από αγροτικό θέμα είναι και κοινωνικό, όταν ο λαός δέχεται την κάθε αλλαγή σε βάρος του, χωρίς να διαμαρτύρεται.
Η δυσαρμονία ανάμεσα στα «θέλω» της κοινωνίας και στην πολιτική της ακρίβειας, την οποία αντιμετωπίζει καθημερινά ο Έλληνας, φανερώνει το έλλειμμα της δημοκρατίας στη χώρα. Η διαφορά μεταξύ των προεκλογικών εξαγγελιών και των τιμών στα βασικά είδη διατροφής, στα ράφια των πολυκαταστημάτων, αποτελεί καθαρή συμπαιγνία. Το μόνο που φανερώνει είναι το υπερκέρδος των μεσαζόντων, αλλά και της Πολιτείας, μέσω της ανάλογης αύξησης του ΦΠΑ, στα συγκεκριμένα είδη!
Αν ο φόρος στα καύσιμα είναι μεγαλύτερος από την πραγματική τους αξία, πλήττεται η μεγάλη κοινωνία των πολιτών, όταν για τη μικρή κοινωνία των εφοπλιστών το πετρέλαιο είναι αφορολόγητο, ενώ για τους αγρότες όχι!
Το να δίνει η Πολιτεία 120 εκατομμύρια στην Aegean, αλλά στην αγροτική τάξη μόνο 40, δηλαδή τρεις φορές πιο λίγα, είναι προκλητική αδικία!
Η πολιτική της συναίνεσης μεταξύ των κομμάτων, που πρυτάνευσε τις προάλλες στο κοινοβούλιο, σχετικά με τα θέματα του γάμου των ομοφυλόφιλων, μακάρι να υπήρχε και στα άλλα σημαντικά ζητήματα, που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, για τα οποία δυστυχώς δεν υπάρχει κομματική κατανόηση και σύγκλιση!
Αναρωτιέμαι: Γιατί να μην υπάρχει κοινή πολιτική γραμμή για τα θέματα της ακρίβειας; Γιατί να μην υπάρχει ενιαία πολιτική για τα ζητήματα της Υγείας και της Παιδείας; Γιατί να μην υπάρχει ενιαία εθνική γραμμή για την εξωτερική πολιτική της χώρας; Πράγματα απλά και σημαντικά για την ποιότητα της ζωής και της δημοκρατίας!
Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας, σύμφωνα με την UBS, την μεγαλύτερη τράπεζα της Ελβετίας, φθάνει στα 657 δις, πράγμα που σημαίνει ότι για εκατοντάδες χρόνια μπροστά η Ελλάδα θα είναι αποικία χρέους.
Στο μεταξύ το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της χώρας έχει ήδη παραχωρηθεί στους δανειστές, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, ΔΕΗ, Τηλεπικοινωνίες, δομές Υγείας κλπ. Το μικρό «χωριό» με το όνομα Ελλάδα σβήνει πληθυσμιακά. Η μόνη ανάπτυξη στην επαρχία είναι αυτή που υπάρχει στα νεκροταφεία!
Το Βυζάντιο, όταν από κράτος έγινε πόλη, περιορισμένο στην Κωνσταντινούπολη, όταν δηλαδή σταμάτησε να ισχύει ο θεσμός των Ακριτών, κατέρρευσε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Τα χωριά στην επαρχία σβήνουν και η χώρα μένει με αφύλαχτα τα σύνορά της από ακρίτες. Η μέση ηλικία των κατοίκων στα χωριά είναι κοντά στα 70, με μοναδικές εκδηλώσεις τις κηδείες και με τα σπίτια να μένουν άδεια!
Η αρχαία Ελλάδα είχε σοφούς και φιλοσόφους, που μιλούσαν για φιλοσοφία. Η νέα Ελλάδα έχει πολιτικούς και πολιτικολόγους, που μιλούν για ιδεολογία. Πόσοι άραγε από τους ιδεολόγους αυτούς, που πέρασαν από τη βουλή, λειτούργησαν υπέρ του οφέλους του έθνος και όχι υπέρ του κέρδους των ιδίων; Η φιλοπατρία πρέπει να έχει μέτρο της την προσφορά κι όχι το χρέος που αφήνουν τα κόμματα στη χώρα!
Πρόσφατα καταδικάσθηκε η Ελλάδα από την Ε.Ε. για το Κράτος Δικαίου και την Ελευθερία του Τύπου! Για τους δύο κατεξοχήν πυλώνες της Δημοκρατίας, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην κλίνη του Προκρούστη! Για την καταδίκη της αυτή από την Ε.Ε. δεν είδαμε καμία αντίδραση ούτε καν από την πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία φαίνεται ότι έχει ταυτίσει τα όρια του θεσμού, με αυτά της Νέας Δημοκρατίας!
