Η επικαιρότητα της εν λόγω φράσης είναι διαχρονική, τόσο στη διεθνή όσο και στην εθνική σκηνή από την εποχή εκείνη.
Από την εποχή που οι Αθηναίοι έσφαξαν τους Μήλιους, όταν εκείνοι ήθελαν να αποχωρήσουν από την Αθηναϊκή συμμαχία, για να μην πληρώνουν τζάμπα φόρους. Το ίδιο φαινόμενο ισχύει και τώρα στην εξωτερική πολιτική, και κυρίως στις χώρες, όπου τον πρώτο λόγο έχει η ισχύς του όπλου.
Αλλά και αυτό καθαυτό το «δίκαιο», είναι η πιο πολύπαθη λέξη των ημερών μας και ως έννοια έχει λιγότερη σχέση με τη δικαστική εξουσία, παρά με την εκτελεστική, η οποία και ορίζει την ηγεσία της.
Όταν η εκτελεστική εξουσία έχει αυτοδυναμία στη βουλή, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τη νομοθεσία και να απαλλάξει τους πολιτικούς ενόχους, με μια απλή τροπολογία του νόμου. Είμαστε η χώρα, όπου κάθε τρεις και λίγο αλλάζει η νομοθεσία, κατά περίσταση και κατά σκοπιμότητα.
Έτσι, παρά το θέμα των «παρακολουθήσεων» με το predator, παρά το ζήτημα με έγκλημα των Τεμπών και του ΟΠΕΚΕΠΕ, μια απλή τροποποίηση του νόμου μπορεί να απαλλάξει από την ποινή τους αρμόδιους διευθυντές και πολιτικούς! Το ατιμώρητο ζει και βασιλεύει για κάποιους στον τόπο μας!
Το ρητό «Δικαιοσύνη λυσιτελεί τω έχοντι» ανήκει στον Αριστοτέλη και σημαίνει ότι το δίκαιο είναι με τον ισχυρό. Το βλέπουμε και τώρα τόσο στη διεθνή όσο και στην εθνική πολιτική. Οι ισχυροί ορίζουν το δίκαιο και οι ανίσχυροι αναγκαστικά το αποδέχονται.
Οι έννοιες του «αδιευκρίνιστου» και του «ακαταδίωκτου» είναι δύο όροι, που εισήχθησαν στο οπλοστάσιο της νομικής πρόσφατα με στόχο την απαλλαγή από ενοχή βουλευτών και υπουργών. Η έννοια της δικαίου κατάντησε έννοια ελαστική και κωμική συνάμα, στο πνεύμα της φράσης, «Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνάει». Αυτοί που ψηφίζουν τους νόμους, δικάζονται από τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν, κατά προσωπική περίπτωση!
Με βάση μια πρόσφατη έρευνα το 0,8% του πληθυσμού της χώρας κατέχει το 92% των καταθέσεών της! Απλά όποιος έχει λεφτά ζει. Οι άλλοι πεθαίνουν στους διαδρόμους των μη στελεχωμένων με προσωπικό και με ιατρικά μηχανήματα δημόσιων νοσοκομείων!
Την ιατρική την κατανοεί καλύτερα από όλους ο γιατρός, τη ζωγραφική ο ζωγράφος και τη δικαιοσύνη ο δίκαιος. Χριστιανισμός χωρίς χριστιανούς είναι έννοια κενή. Το ίδιο και η δικαιοσύνη χωρίς δίκαιους δικαστές.
Αν δεν είναι κανείς δίκαιος από τη φύση του ως άνθρωπος, δεν τον βοηθά η νομική επιστήμη για δίκαιες αποφάσεις. Όσο τα μαθήματα της κοινωνιολογίας δεν αποτελούν διδακτέα ύλη στις σχολές δικαστών, θα υπάρχει ένα κενό, ως προς την κατανόηση της κοινωνίας. «Το μεν καλόν εκ φύσεως, το δε κακόν εν πλήρει συνειδήσει» τονίζει ξανά ο Αριστοτέλης.
Το να αμείβονται οι νεροκουβαλητές της βουλής με υψηλότερο μισθό από τους πιλότους μαχητικών και πυροσβεστικών, δεν αποτελεί ένδειξη δικαιοσύνης. Δημοκρατία και Δικαιοσύνη χωρίς αξιοκρατία δεν υφίστανται. Ο Περικλής από τον Χολαργό πήγαινε στην Πνύκα με τα πόδια, χωρίς να έχει φρουρά. Μπορεί να το κάνει αυτό ένας υπουργός ή πρωθυπουργός σήμερα; Κι αν κινδυνεύει, από ποιον κινδυνεύει και γιατί; Τις πταίει;
«Ένα το χελιδόνι και η άνοιξη ακριβή» λέει ο ποιητής. Και ο όμως! Όλα αρχίζουν από τη μονάδα! «Εν και το Παν Θεόν είναι». Στο πρόσωπο της μονάδας συγκαταλέγονται, τούτες τις ημέρες, η Βιβή Τυχεροπούλου, η οποία αποκάλυψε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η Μαρία Καρυστιανού, η ηρωίδα μάνα του εγκλήματος των Τεμπών και οι ευρωπαίες εισαγγελείς Λάουρα Κοβέσι και Πόπη Παπανδρέου. Και οι τέσσερις είναι δυναμικές γυναίκες που τιμούν τα παντελόνια που φορούν, περισσότερο από πολλούς, που δυνάμει του αξιώματος και της προσωπικής τους φρουράς, κάνουν τους άνδρες!
