Και πως ακόμη «η υπερψήφιση της πρότασης μομφής ΔΕΝ συνεπάγεται έκπτωση του προέδρου, αλλά σύγκληση συνεδρίου για νέες εκλογές και πως δεν τηρήθηκε καν η μυστικότητα της ψήφου», είχε αναφέρει πριν από λίγο καιρό ο Ξενοφών Κοντιάδης, συνταγματολόγος και καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σχετικά με τις διαδικασίες της Κ.Ε. του Σύριζα.

Αν ο καθηγητής Κοντιάδης είναι δεξιός, αριστερός ή κεντρώος, αυτό ουδεμία σχέση έχει αναφορικά με τον ισχύοντα  συνταγματικό νόμο.  Εκείνο που μετρά, εν προκειμένω, είναι η επιστημονική του άποψη, την οποία εξάλλου δεν αντέκρουσε κανένας νομικός της χώρας. Άλλωστε, τον καλό χειρουργό δεν τον κάνει ικανό το πολιτικό του μητρώο, αλλά η επιδεξιότητά του, ως προς το πώς χρησιμοποιεί το νυστέρι .

Βασική αρχή της δημοκρατίας σε όλη τη Γη από την εποχή του Κλεισθένους και  του  Περικλέους είναι η βούληση των πολλών.  Όποια συλλογική απόφαση αγνοεί την πλειοψηφία  είναι αντιδημοκρατική. Δεν μπορεί 163 ψήφοι μελών της Κ.Ε. να ακυρώνουν τις 75.000 που έλαβε ο Κασσελάκης για την ανάδειξη προέδρου του κόμματος.  Δεδομένου, επίσης, ότι δεν τηρήθηκε η μυστικότητα της ψήφου, καθώς για κάποια μέλη η ψηφοφορία ήταν τηλεφωνική, η διαδικασία "μπάζει".

Με  όλα τα θλιβερά  και τα θεατρικά που συμβαίνουν στον Σύριζα τελευταία,  ο νους μου πήγε συνειρμικά στο ποίημα του Λουντέμη «Ελάτε στο Τσίρκο μας».  «Ελάτε όλοι στο τσίρκο μας! Τσίρκο τα εφτά θαύματα του κόσμου.  Όπου όλοι κάνουν τους κλόουν, με μάσκα απατηλή και πρόσωπο στην εντέλεια μασκαρεμένο, μισό αγγέλου-μισό λύκου. Όπου θηριοδαμαστές με συρματένια μαστίγια γυμνάζουν τις Ιδέες να περπατούν στα τέσσερα.  Περάστε απ’ το τσίρκο μας. Που δεν είναι τσίρκο μας. Ούτε "φρενοκομείον ή οίκος" Αλλά Στάβλος... Όπου κάτι χοντρά ζώα καταβροχθίζουν τα πιο ευγενικά μας όνειρα...».

Ο Γκαίτε, μέγας Γερμανός ποιητής και δραματουργός, όταν πληροφορήθηκε για το θάνατο του Καποδίστρια, πικράθηκε τόσο πολύ, που δήλωσε: «Από σήμερα παύω να είμαι φιλλέλην». 

Στις μέρες μας οι δολοφονίες χαρακτήρων, ειδικά στην Αριστερά, πάνε σύννεφο, με πρώτο τον πρόεδρο του κόμματος, τον Στέφανο Κασσελάκη, στοχεύοντας στην πολιτική του  εξόντωση και στον αποκλεισμό του, να είναι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος. Άνθρωποι που ψήφιζαν μέχρι πρότινος Αριστερά απογοητευμένοι λένε: «Παύουμε πλέον να είμαστε αριστεροί. Με αυτή την Αριστερά δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση».

Άλλωστε, το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του. Σε πρόσφατη  δημοσκόπηση της ALCO  ο Σύριζα χάνει οχτώ ποσοστιαίες μονάδες,  και από το 15% κατεβαίνει στο 7%, μέσα σε ελάχιστους μήνες. .

Φυσικά, όλα αυτά, δεν προέκυψαν από το πουθενά. Ήδη κάποιοι, από την πρώτη κιόλας στιγμή της εκλογής του Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος, δήθεν αριστεροί, του έσερναν τα εξ αμάξης! Τα μικρόφωνά τους εκτόξευαν τόσο φαρμάκι κι οι πένες τους έχυναν τόσο δηλητήριο, που για να ξεπλυθεί  αυτό δεν φτάνουν τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού μαζί, για να θυμηθούμε και τον πέμπτο άθλο του Ηρακλή.

Γενικά, πριν από κάθε «ένωση», προηγείται μια διάσπαση. Ως λέξη η «ένωση», με τα όσα φριχτά έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν, είναι έννοια απραγματοποίητη.  Είναι ένα άδειο πουκάμισο, χωρίς «Ελένη». Άλλωστε οι λέξεις είναι και ψυχές. Ο διχασμός ως ψυχικό φαινόμενο κουβαλά βαριά συναισθηματική φόρτιση, που δεν μπορεί να γεφυροποιηθεί από τη μια στιγμή στην άλλη.

Το «πάμε μαζί», ως σύνθημα, μπορεί  να λέγεται εύκολα στην πολιτική, αλλά εφαρμόζεται δύσκολα, μετά από έναν διχασμό. Εδώ που έφθασαν τα πράγματα η διάσπαση είναι πλέον ορατή,  ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος για την ανάδειξη προέδρου.  Κοντός ψαλμός αλληλούια!