Σάββατο, 27 Απριλίου 2024, 10:06:43 μμ
Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2022 19:58

Τον ουρανό με τ’ άστρα

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Φασισμός δεν είναι μόνο η ιδεολογία. Φασισμός είναι και η νοοτροπία. Είναι η συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται από αυταρχία κι αλαζονεία. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το πολίτευμα που αφορά στην πλειοψηφία.

Δημοκρατία είναι και το πολίτευμα που δεν καταπατά τα δικαιώματα των λίγων. Και που κρατά τη λειτουργία των θεσμών ψηλά για να μπορούν να  αποφασίζουν τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας ελεύθερα κι ανεξάρτητα, δίχως η μία κρατική εξουσία να παρεμβαίνει στα χωράφια της άλλης. 
 
Ο άνθρωπος εκτός από την ιδεολογία του είναι η παιδεία και η πορεία του στη ζωή. Είναι το ήθος, η ηθική και η ευαισθησία του. Η ανθρωπιά και η απανθρωπιά του. Καλός πολιτικός είναι αυτός που τα λόγια του «δένουν» με τα έργα του, όπως δένει ο καρπός με τη φλούδα του. Είναι αυτός που ξεχωρίζει  σε συναίσθηση και  ενσυναίσθηση στο πνεύμα του αρχαίου ρητού: «ως χαρίεν εστί άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή».
 
Κανείς πολιτικός χώρος δεν εγγυάται  προσωπικά χαρίσματα σε κανέναν, αν δεν τα έχει από μόνος του. Οι παρατάξεις δεν είναι κολυμπήθρες του Σιλωάμ. Ο καθένας μπαίνει στην πολιτική μ’ όλη του την κοινωνική και την πνευματική πραμάτεια. Με τους στόχους και τις φιλοδοξίες του. Τη μόρφωση και την αμορφωσιά του. Με την αξία και την απαξία του. Τον χαρακτήρα του και την καλλιέργειά του.
Τα κόμματα δεν είναι ζυμωτήρια ηθών κι εκκολαπτήρια χαρακτήρων, αλλά χώρος πάλης με συμμάχους κι αντιπάλους εντός κι εκτός των «τειχών». Ο καθένας δρα μέσα σ’ αυτά, και για το δικό του  και της κοινωνίας το όφελος. Ένας αλτρουιστής κι ένας εγωιστής δρουν εντελώς διαφορετικά και μέσα στο ίδιο τους το κόμμα.
 
Η πολιτική της πλειοψηφίας δεν είναι ντε φάκτο δημοκρατική, όταν οι αποφάσεις που παίρνει αγνοούν τη μειοψηφία. Τα κόμματα τα κουμαντάρει η εκάστοτε καθεστηκυία  τάξη μέσα σ’ αυτά. Έτσι ερμηνεύεται η μη παραγωγή στελεχών. Έτσι εξηγείται γιατί κάποια μέλη δεν αξιοποιούνται και δεν καλούνται να στελεχώσουν θεματικές επιτροπές, παρότι έχουν γνώση κι εμπειρία!
 
Το ρητό: «η ισχύς εν τη ενώσει», ή το γνωστό  «κανείς δεν περισσεύει», είναι μόνο για να λέγονται. Η πορεία της χώρας δείχνει ακριβώς το αντίθετο, από τον Εμφύλιο Πόλεμο της Τροίας, ως τον Πελοποννησιακό πόλεμο, τον Εμφύλιο πόλεμο στα χρόνια του ‘21 και τον μετακατοχικό Εμφύλιο. Η εμφυλιακή σύγκρουση αποτελεί διαχρονική απειλή για  την πολιτική ζωή του τόπου κι από αυτήν δεν εξαιρούνται τα κόμματα.
Άλλωστε, ούτε το ευαγγέλιο κάνει από μόνο του τον Χριστιανό ούτε και το ιδεολογικό μανιφέστο κάνει από μόνο του τον Αριστερό. «Μέτρον χρημάτων άνθρωπος». Η πολιτική ευφυΐα και η πραγματική δημοκρατία έχουν αξία, όταν ωφελείται από αυτά η κοινωνία. Στη σημερινή πολιτική συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. θυσιάζονται οι πολλοί για τους λίγους! Για τους κατόχους της ενέργειας, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, τους μεγαλοτραπεζίτες και τους οικονομικούς παράγοντες της χώρας.
 
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τόσο η χώρα μας όσο και ο νομός μας αντιμετωπίζουν υψηλούς αρνητικούς δείχτες σε σχέση με τον covid: Ειδικότερα ο νομός μας είναι πρώτος σε θανάτους  κι ανάμεσα στους πρώτους στη μετανάστευση και την ανεργία, γεγονότα δυστυχώς που εν έχουν αναδειχθεί επαρκώς από την αντιπολίτευση.
 
Κανένα από τα πολιτικά συγγράμματα που έκαναν γνωστή την Ελλάδα ανά την υφήλιο  δεν έχει αξιοποιηθεί σεόντως. Η «Πολιτεία» του Πλάτωνα και στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη είναι για πολλούς πολιτικούς βιβλία αδιάβαστα. Το ίδιο και η Ιστορία.
Η πολιτική που εκποιεί τα δημόσια τιμαλφή σε  κολλητούς και φίλους είναι διαλυτική για τη χώρα. Η πολιτική που ιδιωτικοποιεί τα κοινωφελή αγαθά, φτωχοποιεί την πατρίδα. Η πολιτική που μετατρέπει την Πολιτεία σε Ομόρρυθμη Εταιρεία (Ο.Ε.) και την ταυτίζει με την Οικογενειοκρατία, είναι καταστροφική. Και για το κράτος δικαίου και για τη δημοκρατία.
 
Για να αλλάξει η ζωή πρέπει πρώτα να αλλάξει ο άνθρωπος. Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα, για εκείνους που  έχουν χέρια καθαρά, συνείδηση βαθιά και θέτουν στο επίκεντρο της κοινωνίας τον άνθρωπο. Ούτε τον παππά τον κάνουν τα ράσα ούτε τον πολιτικό τα κοινά και ασίγνωστα «είθισται» όπως: ευχές στις εθνικές εορτές, ευχές στις ονομαστικές γιορτές, ευχές πασχαλινές και χριστουγεννιάτικες εορτές, ευχές για καλή επιτυχία στις "εισαγωγικές" εξετάσεις κι όποιες άλλες κατά περίπτωση ευχές. Καλά τα λόγια, ακόμη καλύτερα τα ευχολόγια, αλλά το πιο καλό για ένα παιδί που ζει στο σκοτάδι, είναι να του χαρίσεις ένα κερί, παρά να του τάξεις τον ουρανό με τα άστρα!