Κανένα κόμμα δεν γίνεται δημοκρατικό προσθέτοντας τη λέξη «δημοκρατία» στο όνομά του. Κάθε κόμμα έχει τη δική του ιστορική συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας. Κανείς κριτής δεν δικαιούται «αβρόχοις ποσί» να αγνοεί τα χρέη που άφησαν πεσκέσι στη χώρα τα κόμματα που την κυβέρνησαν!  
Η παράταξη  που  κυβερνά σήμερα την Ελλάδα είναι η ίδια που το 1982 δεν ψήφισε  το νόμο «της ισότητας των φύλων», είναι η ίδια που δεν ψήφισε την Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, είναι η ίδια που καταψήφισε το νόμο 4332, επί ΣΥΡΙΖΑ, βάσει του οποίου τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, μπορούν να λάβουν  την ελληνική ιθαγένεια, προτού ο Αντετοκούμπο γίνει παγκόσμιο  σύμβολο στο μπάσκετ!
Ο  λαός της χώρας παρότι κατάφερε να  απελευθερωθεί από τη Ρωμαιοκρατία, τη φραγκοκρατία και την τουρκοκρατία, (από 146 π. Χ έως 1830 μ. Χ.) του έκατσε για τα καλά στο σβέρκο  η οικογενειοκρατία. Τα οικογενειακά επίθετα που κυβερνούν την Ελλάδα  από την Κατοχή  και μετά  είναι γνωστά. Γνωστά είναι κι αυτά  που θα ακολουθήσουν τον επόμενο αιώνα!  Όλη η χώρα κυβερνητικά κι αυτοδιοικητικά ανήκει σε δύο-τρία  σόγια!
Ο Σοφοκλής στο έργο του «Αντιγόνη» προκρίνει το ηθικό από το νόμιμο. Νόμους ψήφισε ο Πινοσέτ, νόμους ψήφισε και ο Φράνκο. Νόμους ψηφίζει και το κάθε καθεστώς επί της γης! Το θέμα είναι αν οι νόμοι αυτοί είναι δίκαιοι και δημοκρατικοί; Όπου λείπει η ηθική, η πολιτική είναι έννοια μισή, κενή περιεχομένου. Όπου ο πολιτικός  αντί να φερθεί ως «υψίπολις», φέρεται ως «άπολις» αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα  για την κοινωνία.
 
Άλλο η προσφορά του καθενός στην πολιτική κι άλλο το όφελός του από αυτήν. Κανείς δεν μπορεί να την εξαπατά εσαεί την κοινωνία. Είναι διαφορετικό το να στηρίζεις μια παράταξη ιδεατά και διαφορετικό  το  να κερδίζεις από την παράταξη αυτή οικονομικά, παριστάνοντας τον ιδεολόγο!  Όπου η ιδεολογία και η νοοτροπία αλληλοαναιρούνται υπάρχει σε ένα από τα δύο λάθος.   
Ζούμε στον αστερισμό της σύγχρονης ύβρεως. Είναι ύβρις για το λαό η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε επιχειρηματίες κολλητούς ή φίλους. Ύβρις είναι και  οι περικοπές στις συντάξεις χηρείας. Ύβρις είναι το να σκορπίζεις τον ιδρώτα του λαού σε αχρείαστες φιέστες και φαμφάρες, την ώρα που ο Έλληνας πληρώνει το  pcr test  με 47 ευρώ!  Ύβρις είναι και το  να αμείβεται ένας καλλιτέχνης για 15 λεπτά,  όσο 400 γιατροί  για ένα  οχτάωρο, σε μια εποχή που η πανδημία εξελίσσεται σε τραγωδία και η Ελλάδα  πεθαίνει εκτός ΜΕΘ!
 
 Για αυτό σου λέω: Μην πιστεύεις αυτούς που στο όνομα της δικαιοσύνης σε αδικούν και στο όνομα της ελευθερίας συρρικνώνουν τα δικαιώματά σου. Μην πιστεύεις αυτούς που στο όνομα της αντιπροσωπευτικής  δημοκρατίας σε αγνοούν  και στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας χτίζουν περιουσίες από τον ιδρώτα σου, πάνω στα θεμέλια του κράτους. Μην πιστεύεις αυτούς που έχουν στην κυριότητά τους το κράτος και στην κατοχή τους την εργαλοποίηση του νόμου.  
Αν στην Ελλάδα υπήρχε ηθική και πολιτική ευθύνη, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών θα ήταν περιττός, όπως και ο νόμος που αφορά στο ακαταδίωκτο των διευθυντικών στελεχών και των ισχυρών πολιτικών ανδρών. Και ιδίως των υπουργών που διαπράττουν αδικήματα, είτε «επ’ ευκαιρία» είτε κατά την «άσκηση των καθηκόντων τους». «Το θράσος γεννά τυραννία», καθώς μεγαλώνει τον αυταρχισμό και συρρικνώνει τη δημοκρατία. «Ύβρις φυτεύει τύραννον» μάς θυμίζει ο Σοφοκλής.