«Σπύρο μου καλό σου ταξίδι. Είσαι ο μόνος Δήμαρχος μετά την μεταπολίτευση, που έκανες έργο που σημάδεψε και άλλαξε την εικόνα του Κιλκίς. Για τον λόγο αυτό θα μείνεις αξέχαστος στο μυαλό και την καρδιά όλων των Κιλκισιωτών».
-------------

1. Η «ΦΙΛΟ – ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ»  ΣΤΡΟΦΗ
Από μικρό παιδί με μάθανε να πιστεύω ότι το Ελληνικό κράτος, ανεξαρτήτως δηλαδή κυβερνήσεως, είναι με τους Άραβες και ενάντια στους Ισραηλίτες.
Και προσωπικά, αν θέλετε, είμαι συναισθηματικά δεμένος με τους Άραβες γιατί τους θεωρώ αδικημένους.
Όμως, μ’ αυτή τη λογική είδα ότι υπολείπομαι των Άγγλων, αφού εκείνοι πιστεύουν ότι «η Αγγλία δεν έχει ούτε μόνιμους φίλους, ούτε μόνιμους εχθρούς.  Απλώς έχει μόνιμα συμφέροντα».

Ο αγώνας των Γάλλων εργαζομένων ενάντια στο ασφαλιστικό, έχει θορυβήσει εκτός από το γαλλικό κεφάλαιο και την πλουτοκρατία των άλλων χωρών της ΕΕ καθώς και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τα κόμματα που εφάρμοσαν τις πολιτικές που έφεραν τους εργαζόμενους σ’ αυτή τη θέση. Γιατί όπως έγραψε κάποιος, «όταν φτερνίζεται η Γαλλία κρυολογεί ολόκληρη η Ευρώπη». Το καταλάβατε εσείς οι άλλοι έτσι; «Καλυφθείτε λοιπόν πιάστε τις γωνίες, Χιροσίμα αγάπη μου» που έλεγε και ο Βέγγος.

Ώστε μαζί τα φάγαμε κ. Πάγκαλε; Για να δούμε τι λένε τα δικά σας επίσημα στοιχεία:
_  Το 1990 το ΑΕΠ της χώρας ήταν 38 δισ. Ευρώ. Το 2007 ανήλθε στα 208 δισ. Ευρώ. Αυξήθηκε δηλαδή κατά 5,5 φορές!
_  Το 1990 –σύμφωνα με τα στοιχεία της «ICAP» τα κέρδη των επιχειρήσεων (ΑΕ και ΕΠΕ) ήταν 575 εκ. ευρώ. Το 2007 τα κέρδη είχαν εκτιναχθεί στα 16 δισ. Ευρώ! Δηλαδή, αυξήθηκαν κατά 28 φορές!

Οι απόψεις του Τουρκοπόντιου συγγραφέα από τη Λιβερά της Ματσούκας Ilyas Karagöz γύρω από το Ποντιακό είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Τις διακρίνει ένας ριζοσπαστισμός και ήπιος αναθεωρητισμός, ενοχλητικός της τούρκικης κοινωνίας. Αυτό όμως που διακρίνει τον Άνδρα, είναι η γενναιότητα  του. Σε συνθήκες δύσκολες για την περιφέρειά του, δεν διστάζει να πει τη γνώμη του, η οποία δεν είναι συχνά αρεστή στους Τούρκους και ενίοτε στους Έλληνες.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες και λοιποί «μνημόνιο-κτυπημένοι». Αδέλφια μου τσιγγάνοι.

Σε προηγούμενο σχόλιο αυτής της στήλης είχα γράψει ότι, η αδελφοποίηση των Δήμων Κιλκίς – Ασένοφγκραντ (Στενημάχου) Βουλγαρίας έγινε επί Δημαρχίας Τάσου Αμανατίδη, ενώ το σωστό είναι ότι έγινε επί Δημαρχίας Σπύρου Αυγητίδη. Αγαπητέ μου Σπύρο, ήταν από λάθος πληροφόρηση. Ζητώ συγνώμη και αποκαθιστώ για ιστορικούς και πραγματικούς λόγους.

Όπως συμβαίνει στις παραμονές κάθε δημοτικών εκλογών,  γέμισε ο τόπος «ανεξάρτητους» και «υπερκομματικούς» συνδυασμούς και υποψηφίους. Δεν λένε την αλήθεια όσοι υποστηρίζουν πως είναι «ανεξάρτητοι»,  «αδέσμευτοι» κ.λ.π. Χρησιμοποιούν αυτή την ταμπέλα για να μην χρεωθούν, απ’ τη μία, τη δυσαρέσκεια και τη λαϊκή αγανάκτηση για την πολιτική που εφάρμοσαν τα κόμματα που τους υποστηρίζουν, και από την άλλη, όταν εκλεγούν, θα καταθέσουν τους ψήφους που πήραν στα κόμματά τους, τα οποία θα τις επικαλεστούν ως έγκριση της πολιτικής που ακολούθησαν όλα  τα  προηγούμενα χρόνια με όλες τις επιπτώσεις στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010, ο δήμοτης του Κιλκίς έχει το δικαίωμα να ψηφίσει τον Συνδυασμό οποιουδήποτε υποψηφίου Δημάρχου. Κριτήριο προτίμησης δεν αποτελεί η κομματική τοποθέτηση του υποψηφίου Δημάρχου, αλλά η πολιτική επιλογή του ψηφοφόρου.  Η πολιτική αυτή δεν είναι αυστηρά ιδεολογική, αλλά αφορά κυρίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του υποψηφίου Δημάρχου, όπως τη μόρφωση του, το έργο του, την κοινωνική του παρουσία, το επάγγελμα του, τον χαρακτήρα του, κλπ.

«…Είμαι επτά χρονών. Πέθανα στη Χιροσίμα καιρό πριν
Είμαι επτά τώρα, όπως ήμουν τότε.
Όταν τα παιδιά πεθαίνουν δε μεγαλώνουν
Δε μπορούν να παίξουν, δε μπορούν να φάνε γλυκά.
Είμαι επτά χρονών.