Αποτελεί δικαίωμα το κάπνισμα. Περίπου θα ενταχθεί στον θεμελιώδη νόμο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το δικαίωμα του έλληνα καπνιστή να φουμάρει τον καπνό του και να τον ξεφυσά στα …μούτρα του συνέλληνα.
Εξάλλου οι απαγορεύσεις σε τούτη την χώρα, έχουν κι ένα μέτρο. Θα εξεγερθεί η Ελλάς. Μπορεί όταν οι Απριλιανοί επέβαλαν γύψο στη δημοκρατία μας, να μην άνοιξε μύτη, αλλά όχι και να μας κόψει το κάπνισμα το κράτος…
Έτσι σαν εμείς και  οι τούρκοι αγρότες ξεσηκώθηκαν στην απαγόρευση καλλιέργειας του χασίς, εκεί στη δεκαετία του ’79. Και τα έβαλαν με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που πίεζε την Τουρκία να απαγορεύσει την καλλιέργεια χασίς που μέχρι τότε ήταν ελεύθερη.
Εδώ κύριοι είναι η καθ’ ημάς Ανατολή. Ο νόμος του καπνιστή υπέρκειται παντός άλλου νόμου. Στην χώρα όπου η λέξη εκσυγχρονισμός αποτελεί βρισιά, γιατί να εκπλήσσουν παρόμοιες συμπεριφορές (των πολλών);

Το σύνθημα αυτό πριν μερικά χρόνια ήταν από τα κυρίαρχα στις προεκλογικές περιόδους και αφορούσε κάθε λογής εξάρτηση, υπαρκτή ή ανύπαρκτη,  της χώρας μας.
Μετά τις τελευταίες επεισοδιακές διαδηλώσεις στην Αθήνα από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες οι οποίοι ορθά κοφτά, ούτε λίγο ούτε πολύ απαίτησαν να ζητήσει η ελληνική αστυνομία συγνώμη για το περιστατικό με το κοράνι, το πρόβλημα δεν είναι το αν πρέπει να ζητήσει συγνώμη η αστυνομία, το πρόβλημα θα είναι αν κάποιος θα ήθελε να χρησιμοποιήσει όλες αυτές τις χιλιάδες των μουσουλμάνων που σήμερα κυριαρχούν σε πολλές γειτονιές της Αθήνας.

Αγαθές σχέσεις με την θάλασσα δεν είχα ποτέ όπως δεν γνώριζα και τα ήδη των πλεούμενών της.
Ταξίδεψα σε αρκετά νησιά όχι όμως των άγονων γραμμών και δεν μπορούσα να γίνω κοινωνός των προβλημάτων των ελάχιστων κατοίκων των μικρών νησιών.
Δεν γνωρίζω να ξεχωρίζω τα τρεχαντήρια από τα ψαροκάικα, τις βάρκες και τα μικρά επιβατικά περιορισμένου αριθμού επιβατών σαν και αυτό που πήγα στους Παξούς και νόμιζα ότι θα πνιγούμε με πέντε μποφόρ του Ιονίου.
Τα τρεχαντήρια των άγονων γραμμών του Αιγαίου δεν γνωρίζω σε πόσα μποφόρ αντέχουν.
Κατανόησα πλήρως πως αναλαμβάνει κάποιος τα δρομολόγια των άγονων γραμμών χωρίς να διαθέτει ούτε τρεχαντήρι.

Να πάνε στον εισαγγελέα όσοι παρανομούν και εισπράττουν παράνομα χρήματα από τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, όπως προειδοποιεί ο Κ. Κιλτίδης.  Αλλά υπενθυμίζουμε στον συμπατριώτη μας υφυπουργό ότι αδικίες προκύπτουν και από την εφαρμογή του νόμου.
Καλή και περίκαλλη η απόφαση της κυβέρνησης να καλύψει το κόστος των δηλώσεων. Αλλά χρειάζεται βελτίωση. Δεν μπορεί ένας συνταξιούχος με λίγα στρέμματα χωράφια, να εισπράττει μικρή επιδότηση που υπολείπεται ακόμα και της  αγροτικής σύνταξης και να τιμωρείται επιπρόσθετα από το κράτος που δεν τον κατατάσσει στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.
Και να υφίσταται άγρια εκμετάλλευση από ΠΑΣΕΓΕΣ και Ενώσεις που λησμόνησαν ότι υφίστανται χάριν των αγροτών κι όχι για να εξασφαλίζουν καρέκλες σε προέδρους, γραμματείς, φαρισαίους.
Και άμποτε να έστελνε κάποιος και μερικούς από δαύτους στον εισαγγελέα, αφού οι ίδιοι οι αγρότες δεν λένε να τους στείλουν στη …σύνταξη.

Το διαβάσαμε και αξίζει να δώσουμε μια συνέχεια. Μιλώντας για το περιβόητο θέμα που ανέκυψε με το δίλημμα του Γ. Παπανδρέου «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ο Υφυπουργός Κώστας Κιλτίδης υπενθύμισε μια φράση του γάλλου φιλόσοφου Ζαν Πωλ Σάρτρ ότι ενδέχεται και κάποιες μορφές σοσιαλισμού να συνιστούν βαρβαρότητα.
Ακόμα περισσότερη σημασία έχει όμως το περιεχόμενο του διλήμματος όπως το έθεσε ο ίδιος ο Κορνήλιος Καστοριάδης με όσα έγραψε επί δεκαετίες στο ομότιτλο περιοδικό (Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα).
Το δίλημμα λοιπόν αφορούσε στον ίδιο το σοσιαλισμό. Που είτε θα ήταν σοσιαλισμός είτε θα συνιστούσε βαρβαρότητα. Ο έλληνας φιλόσοφος ήταν ένας από τους δριμύτερους επικριτές του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ου μην, αλλά  σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του,  «Τα μονοπάτια του Λαβύρινθου»,  επιχείρησε αποδόμηση- αναίρεση του ίδιου του βασικού μαρξικού δόγματος «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Ένα γιγάντιο θέμα - ταμπού στην αριστερή διανόηση που θα άξιζε να το ιχνηλατήσουμε, από άλλες στήλες βεβαίως.

Και η τυπική ένταξη της κατασκευής της υπόλοιπής αούτομπαν Κιλκίς - Θεσσαλονίκης στο ΕΣΠΑ δεν διασφαλίζει απλά  την χρηματοδότηση και ολοκλήρωση του έργου. Ανοίγει μια νέα σελίδα στην οικονομική ιστορία του νομού καθώς μετατρέπει το Κιλκίς σε προάστιο της Θεσσαλονίκης.
Φαντάζει κοινότοπο, αλλά ο δρόμος αυτός συνδέει το Κιλκίς με το μέλλον του. Το Κιλκίς με την φτηνή ακόμα γη θα αποτελέσει τόπο εγκατάστασης μεταποιητικών μονάδων αλλά και νέων κατοίκων.
Το χρέος όσων εκπροσωπούν ή αντιπροσωπεύουν τους πολίτες του σε θεσμούς και φορείς είναι να προετοιμάσουν με παράλληλα έργα υποδοχής  ώστε να προληφθούν φαινόμενα ανεξέλεγκτης δράσης ατομικών και οργανωμένων συμφερόντων  με επιζήμια για το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα.
Να οριστούν οι χρήσεις γης, να καθοριστούν οι ζώνες εκμετάλλευσης, να στελεχωθούν ελεγκτικές υπηρεσίες, με ένα λόγο να πάμε μπροστά χωρίς να τινάξουμε τα γιοφύρια πίσω μας. Ανάπτυξη λελογισμένη που θα σέβεται το ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον. Αμήν.

Από τις πιο ένδοξες και πιο σημαντικές μάχες που έδωσε ο ελληνικός στρατός κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο -στην πράξη, ήταν η συνέχεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου και η επισφράγιση της συνθήκης του Βουκουρεστίου 1913. Η μάχη αυτή κατοχύρωσε ουσιαστικά τη συνοριακή γραμμή που με ποταμούς αίματος είχε χαραχτεί στις μάχες Κιλκίς-Λαχανά το 1913. Δυστυχώς όμως υπό συνθήκες και συνέπειες εθνικού διχασμού, με τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας καταρακωμένη.
Η μάχη του Σκρα αναστήλωσε το κύρος της και έδωσε στον Ελευθέριο Βενιζέλο τη δυνατότητα να κινείται ως ισότιμος σύμμαχος των νικητών στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι.
Αλοίμονο όμως, μέσα σε πέντε χρόνια ο Ελληνισμός της Μεγάλης Ιδέας έζησε την χειρότερη καταστροφή, την Μικρασιατική.

Η γιαγιά από χωριό του Κιλκίς είναι αγρότισσα, συνταξιούχος του ΟΓΑ. Λαμβάνει ετήσια σύνταξη 6.005,50 Ευρώ. Κάπου 430 ευρώ το μήνα δηλαδή. Έχει και τα χωράφια που της άφησε ο σχωρεμένος ο άντρας της. Κι από εκεί μέσω των δικαιωμάτων  της εισπράττει επιδότηση κοντά 5.000 ευρώ τον χρόνο.
Μέχρι πέρυσι η αγρότισσα πλήρωνε για να δηλώνει τα χωράφια της στον ΟΣΔΕ κοντά 150 ευρώ.
Φέτος άλλαξαν τα κόζια. Χάρη στην φιλαγροτική πολιτική της κυβέρνησης η γιαγιά πληρώνει πλέον 227 ευρώ. Διότι η κυβέρνηση καλύπτει το κόστος των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών, αλλά η αγρότισσα - συνταξιούχος επειδή η σύνταξή της είναι μεγαλύτερη από την επιδότηση, δεν λογίζεται ως αγρότισσα κατά κύριο επάγγελμα!
Αν είχε ένα τσιφλίκι και εισέπραττε 30 χιλιάδες επιδότηση, σίγουρα θα ήταν και δεν θα πλήρωνε φράγκο. Τώρα θεωρείται εισοδηματίας!
Ένα το ερώτημα: Αναλγησία ή ανοησία;

Αν πάω να ψηφίσω ουσιαστικά επιβραβεύω εκείνους που βρίζω καθημερινά στα καφενεία.
Επιβραβεύω εκείνους που έδιωξα το 2004 και δεν με έπεισαν ακόμα πως κατάλαβαν γιατί τους έδιωξα. Ούτε μου φαίνονται έτοιμοι να αναλάβουν τόσο βαριές ευθύνες
Επιβραβεύω εκείνους που έφερα το 2004 και τους έδωσα μια ακόμα ευκαιρία το 2007 κι αυτοί με πότισαν φαρμάκι. Τους πίστεψα κι αυτοί με κερνούν με διαδοχικά σκάνδαλα.
Να ψηφίσω μικρότερα κόμματα το σκέφτηκα. Αλλά κι αυτά μέχριθ τώρα δεν έκαναν μια προσπάθεια να με καταλάβουν. Να νοιώσουν τις δικές μου ευαισθησίες.
Να μην πάω στην κάλπη είναι μια λύση. Αλλά εκχωρώ την απόφασή μου σε όποιον φανατικό θα τρέξει να επιβραβεύσει εκείνους που με πληγώνουν.
Τι να κάνω; Ποιος είναι άραγε ο δρόμος της πολιτικής αρετής;

Αν ομονοήσουν οι δυο μεγάλες δημοτικές παρατάξεις του Κιλκίς και δεν επιδιώξουν να πλήξει η μια την άλλη, τότε μόνο ενδέχεται να βρεθεί λύση για την απόθεση των αστικών απορριμμάτων των τεσσάρων δήμων στον νέο ΧΥΤΑ του Κιλκίς.
Σε πρώτη ανάγνωση  η λύση αυτή πλήττει το Κιλκίς. Ήταν αυτό που δέχθηκε να χωροθετηθεί στα όρια του ο ενιαίος ΧΥΤΑ της επαρχίας, υποτίθεται ότι η ευρύτερη περιοχή του επιβαρύνεται με την «φιλοξενία» μεγαλύτερων ποσοτήτων απορριμμάτων.
Ωστόσο υπάρχουν και μια άλλη, μεσοπρόθεσμη αξιολόγηση, από την οποία απορρέουν άλλα πορίσματα. Σε έξι εφτά χρόνια - και ήδη ο πρώτος χρόνος παρήλθε- θα χρειαστεί νέος ΧΥΤΥ, για ολόκληρο το νομό. Μια λύση κατόπιν συναίνεσης θα σημάνει ότι σε έξι το πολύ χρόνια το Κιλκίς θα αποθέτει τα σκουπίδια του σε περιοχή του δήμου Πικρολίμνης σε ένα υπερσύγχρονο ΧΥΤΥ.
Και συνάμα ο νυν ΧΥΤΑ θα μετατραπεί, ως περιουσία πλέον του δήμου Κιλκίς, σε ένα τεράστιο πάρκο.
Αλλά η απόφαση ανήκει στους αιρετούς μας άρχοντες. Ίδωμεν.