O υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Κιλτίδης έδωσε την είδηση στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Πολυκάστρου, την οποία παρακολούθησε την περασμένη Παρασκευή.
Οι δήμοι που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα ΟΠΑΑΧ δεν θα μπορούν να αξιοποιήσουν το άλλο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, το Leader. Θα κλιθούν δηλαδή οι δήμοι να επιλέξουν σε ποιο από τα δύο προγράμματα θέλουν να συμμετάσχουν.
Ποιοι θα κερδίσουν; Μάλλον οι δήμοι Κιλκίς και Χέρσου, που δεν υπήρχε περίπτωση να ενταχθούν στο ΟΠΑΑΧ και θα αξιοποιήσουν το Leader και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό, αφού όλο το ποσό του προγράμματος θα οδηγηθεί μόνο σ’ αυτούς, άντε και σε κανένας τρίτο δήμο, που θα επιλέξει το Leader, αντί του ΟΠΑΑΧ.

Με το σημερινό σημείωμα μου επιχειρώ να εκφράσω δημόσια την άποψη μου για το τι σημαίνει πρόοδος και τι προοδευτική πολιτική στην εποχή μας. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες άρα και οι έννοιες αποκτούν πλέον νέο περιεχόμενο.
Μετά την καθιέρωση ως κεκτημένων σωρείας κατακτήσεων σε πολλούς τομείς των πολιτικοοικονομοκοινωνικής ζωής, δε σταματάμε να διεκδικούμε να βελτιώνουμε την καθημερινότητα μας και τις συνθήκες ζωής, να κατοχυρώσουμε παρόν και μέλλον της δικής μας και επερχόμενης γενιάς.

«Oλοι ίδιοι είναι. Πίστεψα πως ο δικός μας θα κάνει κάτι παραπάνω, τουλάχιστον δεν θα μας κοροϊδεύει, αλλά μια από τα ίδια». Mε πίκρα έβγαιναν προχθές τα λόγια του φίλου Nεοδημοκράτη, μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεων της κυβέρνησης να μειωθούν συντάξεις και να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας, μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού και τους περισσότερους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε.

O τόπος, οι άνθρωποι. Μια καινούρια στήλη, ένα παλιό όνειρο.
Είναι ευλογία να μπορείς να μιλάς για τον τόπο και τους ανθρώπους του, μα και μαρτύριο συνάμα. Χαίρεσαι για τα ωραία, ματώνεις για τ’ άσχημα. Και αν πρέπει να τα πεις, είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Χρόνια τώρα παλεύω με το ερώτημα, τί είναι πιο σημαντικό, πιο επηρεάζει περισσότερο τα πράγματα; Ο τόπος είναι αυτός που κάνει τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι τον τόπο; Αν έχετε μιαν απάντηση, μην μου τη στερήσετε, παρακαλώ. Να την προσθέσω στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων.

Δύο χρόνια πέρασαν…αλλά είσαι εδώ
Δύο χρόνια συμπληρώνονται από τότε που αγαπημένε μου πατέρα «πέταξες» για την γειτονιά των αγγέλων. Αν και λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, τον πόνο, την θλίψη, ότι ξεχνιέσαι, εγώ σε θυμάμαι ίσως πιο έντονα από ποτέ.
Η ίδια η ζωή, η δύσκολη καθημερινότητα, σε φέρνει πάντα στο μυαλό μου και ένα γιατί με βασανίζει… Η εικόνα σου όμως, η ζωή σου και η μοναδική αξιοπρέπεια σου που κράτησες ψηλά, αποτελούν τη δύναμη να συνεχίσω, να μείνω όρθιος και να πορευτώ…

Είναι αλήθεια πως ο κάθε λαός έχει την ιστορική διαδρομή που δημιουργεί και που του αξίζει, καθώς ο ίδιος με τη δράση του την καθορίζει. Οι θεσμοί και οι δεσμοί σε κάθε κοινωνία δείχνουν τον πολιτισμό και νοοτροπία της. Οι εποχές είναι διαφορετικές όταν και οι αξίες ή και οι νοοτροπίες που τις διαποτίζουν είναι διαφορετικές. Ο Έλληνας, στο διαχρονικό πολιτισμικό γίγνεσθαι του σύμπαντος κόσμου μεσουρανούσε, όταν και η πολιτική σκέψη μεσουρανούσε. Όταν η παιδεία έμπαινε πρώτη στην κοινωνική ιεραρχία.

Mε αφορμή τα τεκταινόμενα για το ΔΗΣΥΝ (Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας Κιλκίς), το οποίο μετονομάζεται σε ΤΟΣΥΝ (Τοπικό Συμβούλιο Νεολαίας) κάποιες σκέψεις μοιραία γεννώνται.
Μία ανοιχτή Δημοκρατική διαδικασία στο χώρο της νεολαίας, η οποία μάλιστα έχει τέτοια χαρακτηριστικά συμμετοχικότητας, δε μπορεί να υποβιβάζεται σε μια εξόφθαλμα κατευθυνόμενη διαδικασία. Μια καινοφανής και συνάμα πρωτοφανής διαδικασία που δεν έχει προηγούμενο στα δρώμενα της νεολαίας τείνει να εξελιχθεί σε μια παρωδία.

Η θεσμοθέτηση ως υποχρεωτικής της προσχολικής εκπαίδευσης κρίνεται απολύτως απαραίτητη, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες στις οποίες επισημαίνεται η αποφασιστική συμβολή της εκπαίδευσης κατά την προσχολική ηλικία στη σχολική πορεία και στην ακαδημαϊκή εξέλιξη των παιδιών, καθώς και στην προσαρμογή τους στη σύγχρονη κοινωνία. ( Το Βήμα 26-11-2006 σελ.Α47)

Σήμερα 40 μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από την ΝΔ η χώρα μας έχει οδηγηθεί σε τρομακτικά κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα και ο Λαός μας σε απογοήτευση. Η επικράτηση της νέο-φιλελεύθερης Δεξιάς έναντι της «λαϊκής» Δεξιάς μέσα στη Ν.Δ, την οδηγεί σε ακραίες επιλογές που κατακερματίζουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική συνοχή και αποδομούν τις όποιες ισορροπίες είχαν επιτευχθεί επί ΠΑΣΟΚ.