Γράφει ο Σωτήρης Μαρκάδας, Δάσκαλος - Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κιλκίς.

Τί ήταν τελικά το έπος του 40;

Ο Οδυσσέας Ελύτης που κατατάχτηκε, πολέμησε στην πρώτη γραμμή και αρρώστησε βαριά από τύφο στο μέτωπο, σε μια συνέντευξη του το 1962 αναφέρει πως «ήταν μια βίαιη φορά προς τα εμπρός του λαού που είχε κάποτε ηττηθεί, όχι εξ αιτίας του, στη Μικρασία, και που τώρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του.

Του Νίκου Σιάνα.

Δυστυχώς, εν έτει 2021, κάποιοι επιμένουν να αναμοχλεύουν τις στάχτες μιας άλλης εποχής που μόνο πόνο και καταστροφή άφησε πίσω της.
Άραγε τιεπιδιώκουν όλοι αυτοί με το να σκαλίζουν πληγές που εδώ και χρόνια έχουν επουλωθεί; Και είναι ακόμη πιο ακατανόητο όταν αυτό γίνεται από νέους ανθρώπους των οποίων ούτε οι γονείς είχαν γεννηθεί τότε.

Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Κέντρο, χώρος με ιστορία και μέγεθος απροσδιοριστίας ανάλογο με το μέγεθος του  ανταγωνισμού για την αυθεντικότητα της εκπροσώπησής του. Υπήρξαν περίοδοι μεγάλων εθνικών επιτυχιών με κυβερνήτες από το Κέντρο, προεξάρχοντος του Ελευθερίου Βενιζέλου, όπως και περίοδοι εξορκισμού του από αντίπαλο φανατισμό.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Το Μουσγαλή – το Μουρσαλή το Κοτσολάρ’ τα τρία

τα κάψανε οι Γερμανοί του Χίτλερ τα θηρία.

Εξήντα πέντε Έλληνες εκάηκαν μια μέρα

από τυράννων Γερμανών κι αρχιφασιστών σφαίρα.

Τους Μουρσαλιώτες κλείσανε μέσα στην εκκλησιά τους

και τους εβάλανε φωτιά μαζί με τα παιδιά τους.

Κι ένα πρωτοπαλίκαρο το θάνατο αψηφώντας

μη μας ξεχνάτε Έλληνες είπε παρακαλώντας.

Ομιλία του φιλόλογου, Παναγιώτη Αδάμου, στο Μητροπολιτικό Ναό του Κιλκίς, την Ημέρα Μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα:

Ας αναρωτηθούμε: γιατί άραγε πρέπει να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε μεγάλα ορόσημα της Ιστορίας; Μήπως για εθνική καυχησιολογία και κομπασμό; Όχι βέβαια.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

«Εάν η εξωτερική όψη των πραγμάτων ταυτιζόταν με την ουσία τους, καμία επιστήμη δεν θα χρειαζόταν». Καρλ Μαρξ.

Έχουμε πολλά κάνει άρθρα- σχόλια από τις στήλες των εφημερίδων μας και την ηλεκτρονική μας σελίδα, για του αρνητές των εμβολιασμών είτε γιατί φοβούνται το «πειραματικής υφής» εμβόλιο είτε γιατί φοβούνται να μην χάσουν το «Ελλάνιο» γονίδιο τους, είτε για όποιον άλλο λόγο.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Όταν οι νέοι της Αρχαίας Σπάρτης ήθελαν να απαντήσουν στους μεγαλύτερους ότι θα γίνουν καλύτεροι από εκείνους, τους απευθύνονταν με τη φράση: «Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», που σημαίνει ότι  «εμείς θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς». Αν θέλεις να αποδείξεις σε κάποιον ότι είσαι καλύτερός του, οφείλεις να του δείξεις με πράξεις.

Γράφει ο Βασίλης Αθανασιάδης.

Παλικάρι 19 χρονών ήταν το φθινόπωρο το 1928 ο Δήμος Παπασταϊκούδης "Τσικουρνός" (1909 - 1995), όταν πρωτοξεκίνησε να λειτουργεί το καζάνι του και να βγάζει τσίπουρο ή γράππα.

Εκεί στην τοποθεσία "Πλατανάκια" του Πολυκάστρου, σε ένα χώρο με πολλαπλούς συμβολισμούς και ιδιαίτερες αναμνήσεις για τους Ανατολικορωμυλιώτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο, Σιναπλιώτες το 1924 και Ραβδιώτες το 1925.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

«Οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσιν τους έχοντες πτερά», έγραφε ο Ροΐδης και αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Ρόζας Ιμβριώτη. Ασήμαντα, μπροστά στη λαμπρή παρουσία της, ανθρωπάρια, εκμεταλλευόμενα το κλίμα εκκαθαρίσεων στο δημόσιο που επικράτησε μετά το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου του 1935, βρήκαν την ευκαιρία να την καταγγείλουν για τις ιδέες της στο υπουργείο Παιδείας και η καταγγελία αυτή στάθηκε ικανή για να αποφασισθεί η μετάθεσή της.

Γράφει ο Τάσος Κεσίδης, εκπαιδευτικός.

Επειδή πολύ λόγος γίνεται τελευταία για όσα συμβαίνουν στην εκπαίδευση, ίσως είναι καιρός να δοθούν κάποιες απαντήσεις. Σκοπός μου είναι να προσπαθήσω να τα μεταφέρω μέσα από την οπτική γωνία του εκπαιδευτικού.

Αρχικά, αξίζει μια αναφορά στο εκπαιδευτικό προσωπικό που υπηρετεί σήμερα στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία αποτελείται από την Προσχολική και   Δημοτική Εκπαίδευση, το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό δηλαδή.