Οταν πρωτοεγκαταστάθηκε στο Κιλκίς ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ κ Εμμανουήλ χαιρετίσαμε την παρουσία του, συμμετέχοντας και στην ενθρόνισή του. Πιστέψαμε πολλοί  ότι η αντικατάσταση του αποδημήσαντος υπέργηρου, πράου και μειλίχιου κκ Αποστόλου, θα έφερνε ένα νέο πνεύμα δημιουργίας, αποτελεσματικότητας και αμεσότητας στα εκκλησιαστικά μας πράγματα. Σε πολύ λίγο κάποιες εφημερίδες σχολίαζαν την παρουσία του Μητροπολίτη όχι με τα κολακευτικότερα σχολια, πλην του ημέτερου Θεφύλακτου (αρχισυντακτη των εφημεριδων μας), και  πολλοι απο μας, τοτε, θεωρησαν την κριτική βιαστική και μη επαρκώς τεκμηριωμένη.
Σήμερα, 6 μηνες μετά, διαπιστώσαμε προσωπικά την εμμονή του επισκόπου σε ξεπερασμένες απο καιρό και για την εκκλησία συμπεριφορές και αντιλήψεις.
Στις 27 Απριλίου πήγαμε στη μητρόπολη 4 άνθρωποι (2 μέλη της εκκλησιαστικής Επιτροπής, ο αντιδήμαρχος Χέρσου και κάτοικος Ελευθεροχωρίου και ο υποφαινόμενος ) για να συζητήσουμε για θέματα που ανέκυψαν στην ενορία (χωρίς ιερέα) της εκκλησίας του χωριού μας με τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας.
Δεν κατέστη δυνατόν γι’ αυτό, όπως μας είπαν, απουσίαζε, και μας υποσχέθηκαν να μας ειδοποιήσουν, όταν ο σεβασμιότατος θα είχε χρόνο.
Έτσι, ειδοποιηθήκαμε να γίνει η συνάντηση στις 30 Απριλιου στις 12 το μεσημέρι με την ίδια σύνθεση, μάλιστα εγώ ανέβηκα από τη Θεσσαλονίκη για το σκοπό αυτό, και τι διαπιστώσαμε;  ο σεβασμιότατος θα δέχονταν μόνο τα δύο γεροντάκια της εκκλησιαστικής Επιτροπής. Στις διαμαρτυρίες των μελών της Επιτροπής, εμού  και του αντιδημάρχου κ. Ποτουρίδη με εναν ιερέα στον προθάλαμο - δεν γνωρίζω το όνομα και την ιδιότητα του -ο μητροπολίτης με <<άγρια στεντόρεια φωνή>> σαν αυτή που χρησιμοποιεί, ενδεχομένως, στους υποτελείς του, δηλ., τους παπαδες του, φώναξε στον ιερέα του¨ <<δε θα κάνουμε συζήτηση με τον καθένα τώρα >>, είπα, <<δε θα δεχτούμε κανέναν άλλον>>, λες και εμείς ήμασταν άσχετοι με την εκκλησία και τα προβλήματά της. Ουτε καν την ευχή και την ευλογία του, δεν επέτρεψε να πάρουμε.
Λυπούμαι, ειλικρινά, που δεχτήκαμε μια τέτοια συμπεριφορά και απογοήτευση απο τον προκαθήμενο της Μητρόπολης μας. Τέτοιες ενέργειες δεν φέρνουν κοντά στην εκκλησία το λαό μας. Σήμερα μάλιστα, που η Ορθοδοξία μας βάλλεται πανταχόθεν, από εχθρούς και φίλους, ορατούς και αόρατους, και έχει ανάγκη και τον τελευταίο πιστό της. Όπου, οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες είναι τραγικές για την Πατρίδα μας και το λαό μας, η εκκλησία πρέπει να είναι αρωγός και συμπαραστάτης στον Έλληνα πολίτη, στις δύσκολες ώρες που διανύει ο ίδιος και η χώρα μας.
Ελπίζουμε να ήταν μια λάθος αντίδραση της στιγμής, και οχι παγιωμένες συμπεριφορές του Μητροπολίτη μας και ευχόμαστε να είναι και να  παραμείνει Μητροπολίτης και οχι Δεσπότης
Να μη γίνεται αιτία να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο ο κόσμος από την εκκλησία και φτάσουμε στο σημείο:  Παπάς, Ψάλτης και Εκκλησίασμα να είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Αλίμονο σε εμάς , αλίμονο στην Ορθοδοξία.