Τον κ Πρετεντέρη, τον εισαγγελικό δημοσιογράφο ντε, δεν τον πάω για πολλούς λόγους-παρ¨οτι θεωρείται και είναι έγκριτος δημοσιογράφος-, αλλά κυρίως για την αήθη επίθεσή του με μπουκάλι στο «θεό» του μπάσκετ το Νικο Γκάλη (και δεν είμαι οπαδός του Άρη) σε αγώνα Παναθηναικού-Άρη στην Αθήνα.Θέλω όμως να παρουσιάσω αυτό που γράφτηκε στο Βήμα της Κυριακής 2.10.11, και που θεωρώ αξιόλογο για κάθε προβληματισμένο αναγνώστη.
Στην ταινία «Απρίλης» του Νάνι Μορέτι ο πρωταγωνιστής παρακολουθεί από την τηλεόραση το Μάσιμο Ντ¨Αλέμα (ηγέτη της Αριστεράς στην Ιταλία) να εκφωνεί κάτι γενικόλογες και άχρωμες ομιλίες.΄Εξαλλος του φωνάζει¨
Ντ Αλέμα, πες κάτι αριστερό!
Αναρωτιέμαι τί ταινία θα γύριζε ο Μορέτι αν ήξερε την Ελλάδα κι εκείνους που υποδύονται την ελληνική Αριστερά. Διότι έτσι θα ανακάλυπτε μια Αριστερά (το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και άλλους παρατρεχάμενους...), η οποία άκουσον, άκουσον.
-αντιτίθεται στη φορολόγηση της ιδιωτικής ακίνιτης περιουσίας (παγκόσμια αριστερή πρωτοτυπία!)
-υπερασπίζεται την πιο ακραία φαυλοκρατία στα Πανεπιστήμια
-βολευεται με τα προνόμια των βουλευτων και την ανεξέλεγκτη δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων, η ΚΟ του Συριζα έβγαλε και ανακοίνωση.
-χαιδεύει τους δημόσιους υπαλλήλους που η ίδια παραδέχεται ότι διορίστηκαν ως επί το πλείστονμε φαυλοκρατικές και πελατιακές διαδικασίες και η ίδια διαπιστώνει ότι συγκροτούν ένα αντιπαραγωγικό και αναχρονιστικό Δημόσιο.
-αντιστρατεύεται τη μετατροπή των αδειών ταξί σε δημόσιο αγαθό και την κατάργηση της μαύρης αγοράς που έχουν στήσει οι ταξιτζήδες.
-υπεραμύνεται όλων των προνομίων των λεγόμενων < κλειστών επαγγελμάτων> και βάζει τις φωνές κάθε φορά που παει να γίνει ένα βήμα για την κατάργησή τους.
-σκίζει τα ρούχα της υπέρ κάθε κεκτημένου δικαίου ή αδίκου.
Γενικώς αυτή η «ντεμέκ Αριστερά» κάνει αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να κάνει μια παράταξη η οποία επαγγελλλεται την αλλαγή, την κίνηση και την πρόοδο. Αντιτίθεται στα πάντα, υιοθετεί ους πάντες (ακόμη και τους απόστρατους) και συγκροτεί σήμερα την πιο λυσσαλέα υπερασπιστική δύναμηόλων των αναχρονισμών, των στρεβλώσεων, των αυθαιρεσιών και των παραλογισμών ενός καθεστώτος, το οποίο (εξ όσων γνωρίζω) ούτε είναι, ούτε δήλωσε ποτέ σοσιαλιστικό. Τί σόι Αριστερά είναι λοιπόν είναι αυτή και ποι’α είναι η σύγχρονη αριτερή επαγγελία
Δι’οτι εγώ το μόνο που βλέπω είναι μια ακραία εμπρηστικήκαι λαικίστηκη ρητορική που επιστρατεύται απλώς για να καλύψει την πιο συντηρητική και καθεστωτική πολιτική δύναμη που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Αυτό το συνοθύλευμα όμως δεν είναι Αριστερά. Δεν είναι παράταξη του ορθού λόγου, ούτε είναι κληρονόμοι του Διαφωτισμού όσοι ξεφωνίζουν κάθε προσπάθεια ξεβολέματος σαν προσβεβλημένες θεούσες. Και επειδή η κοινωνία χρειάζεται μια Αριστερά, η Αριστερά σήμερα λείπει. Γι αυτό ο πρωταγωνιστής του «Απρίλη» δικαιούται να φωνάξει με απόγνωση στην Παπαρήγα, στον Τσίπρα, στον Αλαβάνο και στου υπολοίπους.
Πείτε επιτέλους κάτι αριστερό!