Συμμαχίες

Την «συμμαχία των αριστερών δυνάμεων» κλίνουν πάλι σε όλες τις πτώσεις οι οπορτουνιστές παρουσιάζοντάς την σαν διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα. Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα ενέκρινε «Κείμενο θέσεων υπέρ μια πολιτικής συμμαχιών»  απευθυνόμενος κύρια προς το ΚΚΕ με το, «να τα βρούμε σ’ αυτά που συμφωνούμε και να αφήσουμε αυτά που διαφωνούμε»…
Η συμμαχία στην οποία καλούν είναι κοροϊδία  στον λαό αφού έχει μια συγκολλητική ουσία τις εκλογές και τη διαχείριση από μια «άλλη» συνεργατική κυβέρνηση που θα βγάλει η κάλπη και σπέρνουν αυταπάτες ότι, χωρίς να πειράξει ούτε μια τρίχα από την εξουσία των μονοπωλίων, θα δημιουργήσει όρους βελτίωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων…
Εξ άλλου αν προέκυπτε μια τέτοια συμμαχία και μια τέτοια κυβέρνηση, αυτό που θα κρινόταν την επόμενη μέρα ακόμα και στο πιο απλό ζήτημα της διακυβέρνησης, θα ήταν η στρατηγική του κάθε κόμματος. Οι οπορτουνιστές κάθε είδους θα κοιτούσαν προς την ΕΕ την οποία αποδέχθηκαν ψηφίζοντας την «Συνθήκη του Μάαστριχτ» και θα διεκδικούσαν διευθετήσεις που διασφαλίζουν την παραμονή της χώρας σ' αυτή, και το ΚΚΕ θα πάλευε για αποφάσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, με το λαό στους δρόμους. Είναι φανερό ότι μια τέτοια σύμπραξη θα είχε, αντικειμενικά, κοντά ποδάρια.
Είναι τυχοδιώκτες και αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι συνενώνονται μεταξύ τους και διασπώνται με μεγάλη ευκολία και κυρίως  μπροστά σε εκλογικές μάχες. Η στρατηγική τους είναι επικίνδυνη για το λαό και την αξιοποιεί το σύστημα για να του βάλει εμπόδια.
Η συμμαχία είναι όρος για να ανατραπεί ο αντιδραστικός συσχετισμός. Όχι μια οποιαδήποτε  συμμαχία με το θολό τίτλο "προοδευτικές, αριστερές δυνάμεις", "εκσυγχρονιστές και ανανεωτές", αλλά μια συμμαχία των αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, συμμαχία που ενώνεται για την πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, κατά της καπιταλιστικής ΕΕ, για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.