Στην Ταραγόνα είδα έναν πανέμορφο καθεδρικό ναό, μία μεγάλη πεντακάθαρη πλατεία όπου παλιά γίνονταν ταυρομαχίες, όμορφα κεραμιδί κτίρια και μονοπάτια για βόλτες, τρέξιμο, ποδηλασία ή hiking. Πώς μεταφράζεται αυτό δεν ξέρω, μάλλον δεν θα μου χρειαστεί και ποτέ. Τα απογεύματα μπορούν να παρακολουθήσουν αθλητικά ή καλλιτεχνικά μαθήματα και έχουν πρόσβαση σε σύγχρονα γήπεδα όλων των αθλημάτων, σε ένα υπέροχο κολυμβητήριο, σε θέατρα και πάρκα. Σε ένα σχολείο της Γαλλίας πάνω κάτω τα ίδια. Και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη υποθέτω..
"Σήμερα ξύπνησα με μια λαχτάρα για τέχνη. Ή έστω για ένα μικρό θεατρικό, μια ομιλία, μια συναυλία — κάτι που να θυμίζει ότι ζούμε και όχι απλά υπάρχουμε. Κατέβηκα στην πλατεία. Ένα παγκάκι με κοίταζε υπομονετικά. Είχε και παρέα: δύο γάτες."
Στο Νέο Αγιονέρι, η πολιτιστική ζωή βρίσκεται σε κώμα. Χωρίς σημεία αναψυχής, χωρίς συλλόγους σε δράση, χωρίς κανένα πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης, ο χειμώνας περνάει με τζάκι, τηλεόραση και το κλασικό “τι να κάνουμε, εδώ είμαστε”. Το καλοκαίρι; Αχ…
Ο νεαρός πληθυσμός, όσοι απέμειναν δηλαδή, έχει πια το βλέμμα μονίμως στραμμένο προς το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη ή κυριολεκτικά οπουδήποτε εκτός από ‘δω. Μερικοί φεύγουν και για... άλλους γαλαξίες, αρκεί να έχουν Wi-Fi.
"Είδα μια αφίσα στον στύλο: 'Πανηγύρι και Γιορτή Καρπουζιού'. Ένιωσα μια συγκίνηση. Όχι, δεν έρχεται ο πολιτισμός. Ήταν μια παλιά αφίσα του 2023 που δεν την ξεκόλλησε ποτέ κανείς. Σε μία άλλη στροφή είδα μία αφίσα με ένα τσίρκο. Μπορεί να είναι εκεί απ΄ το 1997. Τα τσίρκα είναι πλέον παράνομα."
Αναζητώντας πολιτιστική δράση, επισκέφτηκα όλους τους σχετικούς χώρους του χωριού. Η αυλή του δημοτικού σχολείου, που αποτελεί το πολιτιστικό κέντρο μας, ήταν κλειστή. Το γήπεδο είχε περισσότερο χορτάρι από λιβάδι. Η αίθουσα του χορευτικού και της χορωδίας λειτουργούν αλλά έχουν για συμμετέχοντες μόνο κυρίες άνω των 60 ετών. Ο πιο «πολιτιστικός διάλογος» που πέτυχα ήταν δύο ηλικιωμένοι που τσακώνονταν αν ο ΠΑΟΚ θα βγει φέτος δεύτερος ή όχι. Αποτελμάτωση.
Η σκέψη με τριγυρνά: μήπως τελικά το μόνο που χρειάζεται είναι... μια ιδέα; Ίσως ένα θεατρικό στην πλατεία με τα παιδιά. Μία έκθεση φωτογραφίας από τα κινητά μας. Ένα stand up comedy night, μία βραδιά ποίησης, ακόμα και κάτω από τα φώτα του καφενείου. Γιατί όχι; Ποιος να το αναλάβει, ποιοι να συμμετέχουν.. Δύσκολο.
"Έφυγα αφήνοντας τις γάτες να απολαμβάνουν το παγκάκι. Ίσως να μην είναι πολιτιστικός φορέας, αλλά τουλάχιστον προσφέρει σταθερή παρουσία."
Υποσημείωση για δημοτικούς άρχοντες (και μη):
Ο πολιτισμός δεν θέλει παλάτια. Θέλει ανθρώπους! Ανθρώπους με όρεξη, δύο καρέκλες, και μία ιδέα. Αλλά κυρίως θέλει να ξυπνήσουμε. Πριν μείνει μόνο το παγκάκι.
