Μοναδική εξαίρεση, κόντρα σ’ όλο αυτό το υποτονικό και μελαγχολικό εορταστικό κλίμα, οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις των δήμων και κάποιων φορέων ή συλλόγων.
Μια τέτοια εκδήλωση ήταν και η συναυλία του δημοτικού ωδείου Παιονίας που πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου από τα τμήματα του, την παιδική χορωδία, την χορωδία των ενηλίκων και την ορχήστρα. Μια άλλη παρόμοια εκδήλωση έγινε και στο 2ο δημοτικό σχολείο Πολυκάστρου.  Δύο όμορφες εκδηλώσεις και αξίζουν πράγματι συγχαρητήρια  στα παιδιά και τους άλλους συντελεστές, όμως θέλω να επισημάνω και να θέσω ένα καλοπροαίρετο ερώτημα: γιατί τόσα ξένα τραγούδια και θεατρικά δρώμενα σε βάρος των δικών μας; Μήπως τελικά τα ρεύματα του υλισμού και της παγκοσμιοποίησης που ήρθαν από το εξωτερικό, αλλά και η άκρατη ξενομανία μας οδηγούν ; σ’ αυτές τις επιλογές;  Γιατί συμβάλλουμε έστω και άθελα μας στην αποελληνοποίηση και των εορτών μας;
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων στο πολιτιστικό κέντρο Πολυκάστρου φιλοξενήθηκε και μια μικρή έκθεση ζωγραφικής τριών νέων παιδιών. Τα έργα των ταλαντούχων νεαρών εξέπληξαν ευχάριστα τον κόσμο, τόσο με την τεχνοτροπία, τα χρώματα, αλλά και την θεματολογία τους. Δύο από αυτούς ο Λεάντρο Ντάτσι και ο Μιρέλ Γκιολένα είναι ήδη από το καλοκαίρι, σπουδαστές της σχολής καλών τεχνών Θεσσαλονίκης και Φλώρινας. Ο έτερος της παρέας, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος, ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο αυτή την χρονιά.
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως οι τρεις νεαροί καλλιτέχνες συνέβαλαν τα μέγιστα με τις όμορφες τοιχογραφίες τους στην αισθητική αναβάθμιση του γυμνασίου Πολυκάστρου.  Εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε να έχουν μια καλή καλλιτεχνική σταδιοδρομία.
Οι ευχές απ’ όπου και αν έρχονται είναι καλοδεχούμενες όμως εκείνο το πανό στα γραφεία του συνδέσμου φίλων του ΠΑΟΚ στο Πολύκαστρο, μόνο αρνητικά σχόλια επέφερε.  Τι έγραφε;  «Χρόνια Πολλά …μω τον Πειραιά» δηλαδή ευχές για κόκκινη κάρτα.
Η οικονομική κρίση είναι γνωστό πως έχει συρρικνώσει τα εισοδήματα όλων, το ίδιο ισχύει και για τους μικρούς καλαντιστές οι οποίοι είδαν και αυτοί τι εστί κρίση.  Λίγα πλέον τα μαγαζιά και ακόμη λιγότερα τα ευρώ, λεφτά δεν υπάρχουν.
Στα κάλαντα όμως βγήκε και η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ Πολυκάστρου, προς ενίσχυση προφανώς του ταμείου της.  Όχι, όπως πληροφορήθηκα, τα κάλαντα δεν είπαν, ίσως του χρόνου. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί;
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Παινίας ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Κώστας Σιωνίδης, κατήγγειλε τον αντιδήμαρχο τεχνικών έργων Ιωάννη Αδαμόπουλο που χρησιμοποίησε υπαλλήλους του δήμου, προκειμένου να πλακοστρωθεί το πεζοδρόμιο μπροστά στο ακίνητό του. Ο κ. Αδαμόπουλος έδωσε την δική του ερμηνεία το τι ακριβώς έγινε, όμως δεν είναι αυτό ο λόγος που το αναφέρω.
Στο συγκεκριμένο δρόμο, ξεκίνησαν εργασίες κρασπέδωσης και τσιμεντόστρωσης των πεζοδρομίων,  λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές και συνεχίστηκαν και με την νέα δημοτική αρχή.
Στον εν λόγω δρόμο, κάποιος κάτοικος είχε παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα του (δίχως πινακίδες) τα οποία αρνήθηκε να τα πάρει ή τέλος πάντων να τα μετακινήσει, με αποτέλεσμα ο εργολάβος να ρίξει τσιμέντο όσο το επέτρεπαν τα αυτοκίνητα, τα οποία βρίσκονται και σήμερα εκεί, για να μας θυμίζουν την ανικανότητα,  την αδιαφορία μας, μα κυρίως την τσαπατσουλιά μας. Αυτήν την τραγελαφική εικόνα δυστυχώς την παρέβλεψαν και οι μεν και οι δε, και μας θυμίζει μόνο ένα πράγμα: πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να αλλάξουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Ένα άλλο θέμα το οποίο πέρασε ασυζήτητο και ομόφωνα από το δημοτικό συμβούλιο, ήταν αυτό με τα εφτά  πλατάνια μπροστά από τη λέσχη αξιωματικών Πολυκάστρου, όπου θα γίνουν επιτέλους  εργασίες ανάπλασης.
Έτσι κρίθηκε σωστό να ξεριζωθούν τα πλατάνια, γιατί, λέει, δημιούργησαν πρόβλημα στο πλακόστρωτο, και στη θέση τους θα φυτευτούν άλλα δένδρα, και σχετικά μεγάλα.
Αν αυτή είναι η μοναδική λύση, τότε η παραπάνω απόφαση παραπέμπει στο γνωστό «πονάει πόδι, κόψει κεφάλι». Δηλαδή αγαπητοί σύμβουλοι τα πλατάνια παραδίπλα, παρέμειναν στη θέση τους στην πρόσφατη ανάπλαση της πλατείας και δεν μπορούν αυτά της λέσχης;  Είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα  επειδή ανασηκώθηκαν μερικές πλάκες, σ’ ένα πλακόστρωτο στο οποίο εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχει γίνει η παραμικρή παρέμβαση ή συντήρηση;
Μήπως αγαπητοί σύμβουλοι πρέπει να το ξανασκεφθείτε;
Αλήθεια το ξερίζωμα και η φύτευση άλλου δένδρου (μεγάλου) πόσο θα κοστίσει; Και πάλι χρόνια πολλά. Μακάρι το 2015 να φέρει καλύτερες ημέρες στη χώρα μας.
Υ.Γ.: Ο Λεάντρο Ντάτσι και ο Μιρέλ Γκιολένα είναι παιδιά Αλβανών μεταναστών, ζουν εδώ και δέκα χρόνια στην Ελλάδα και παρακολούθησαν για δύο χρόνια μαθήματα ζωγραφικής στο πολιτιστικό κέντρο Πολυκάστρου.
***
Δημοσιογραφική παρουσία και βιντεοσκόπηση της αγοράς του Πολυκάστρου είχαμε από την TV ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Ο λόγος της παρουσίας τους το γνωστό πρόβλημα με τα καζίνο στη Γευγελή τα οποία  σύμφωνα με πληροφορίες «αναστέναξαν» και πάλι από τους Έλληνες  «θύματα» της οικονομικής κρίσης.