Στην Ελλάδα η λέξη Βλάχος (με κεφαλαίο Β) χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τους ομιλούντες την λατινόφωνη ντοπιολαλιά του τόπου μας ,  δηλ. τη Βλαχική γλώσσα (που μιλάνε οι Αρμάνοι) ή τους ομιλούντες την Βλαχομογλενίτικη (λατινόφωνη ντοπιολαλιά του Πάικου).Με την υποχώρηση της γλώσσας που παρατηρήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, η λέξη αναφέρεται πλέον και σε όσους προέρχονται από βλαχόφωνες οικογένειες χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν και να ομιλούν τη βλαχική. Επίσης στην καθημερινή γλώσσα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας ο βλάχος (με μικρό β) αποτελεί γενικευμένο όρο για όσους κατάγονται από βουνίσια ή αγροτική περιοχή, ή  αναφέρεται σε κάποιον που μιλάει με χωριάτικη προφορά. Συνήθως είναι υποτιμητικός χαρακτηρισμός και υποδηλώνει έλλειψη μόρφωσης και συμπεριφοράς. Χρησιμοποιείται κυρίως μεταφορικά για κάποιον απολίτιστο, αμόρφωτο και χωρίς τρόπους.
Η πρόσφατη ρήση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν τουλάχιστον ατυχής από οποιαδήποτε πρίσμα και αν κάποιος προσεγγίσει τον όρο «βλαχοδήμαρχοι» που ο ίδιος χρησιμοποίησε. Αν χρησιμοποίησε τον όρο σκωπτικά, με την έννοια δηλαδή που του αποδίδει η νεοελληνική γλωσσική καθημερινότητα (βλάχος=ο βουνίσιος, αγρότης κλπ) προσβάλλει εκτός του συνόλου της ελληνικής περιφέρειας, ακόμη το σύνολο σχεδόν των κατοίκων της πρωτεύουσάς μας και των λοιπών αστικών κέντρων, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία κατάγονται από την ελληνική αγροτική περιφέρεια. Μάλιστα τελευταία, όλο και περισσότεροι  αρχίζουν να «βλαχοποιούνται»  αφού η κρίση τους ξαναφέρνει στην ύπαιθρο. Και τι εξάλλου έχουν οι άνθρωποι της υπαίθρου; Δεν είναι ούτε ανεπάγγελτοι- επαγγελματίες της πολιτικής, ούτε σε μνημόνια έβαλαν τη χώρα, ούτε αστράτευτοι είναι, ο δε μόχθος τους συντήρησε σε δύσκολα χρόνια την πατρίδα μας και από ότι  φαίνεται, αυτοί θα τη συντηρήσουν και στο μέλλον με το κακό που μας βρήκε σαν χώρα.
Αν πάλι αναφερόταν στους Βλάχους, τους λατινόφωνους έλληνες, το ατόπημά του είναι τεράστιο. Παρουσιάζεται αδιάβαστος και τουλάχιστον ανιστόρητος γεγονός που δεν ταιριάζει σε έναν εν δυνάμει πρωθυπουργό. Διότι οι Βλάχοι δεν είναι οι άξεστοι των βουνών που ο ίδιος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πιθανόν να θεωρεί. Αναφερόμαστε σε ανθρώπους με μόρφωση, με τρόπους και πνευματική καλλιέργεια, επιστήμονες, ακαδημαϊκούς εμπόρους και ευεργέτες. Ειδικά οι τελευταίοι, που όχι μόνον δεν έβαλαν χέρι στο δημόσιο χρήμα αλλά  αντίθετα έφεραν ζεστό χρήμα και το έβαλαν στα δημόσια ταμεία του τότε νεόκοπου ελληνικού κράτους, από τη Βιέννη, την Οδησσό, την Αλεξάνδρεια, την Πόλη, τη Στοκχόλμη  και αλλού,  για να γίνουν όλα τα ευαγή ιδρύματα της σύγχρονης Ελλάδας. Ακόμη, αν δεν ήταν για παράδειγμα οι Βλάχοι Μετσοβίτες ευεργέτες, ούτε πανεπιστημιακή μόρφωση θα τύγχανε ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και απόφοιτος  μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ο κ. Τσίπρας, όπως όλοι μας, πολίτες και πολιτικοί, έκανε ένα λάθος. Είναι αφορμή για τον ίδιο με τους «βλαχοδήμαρχους» να κάνει ένα βήμα εθνικής αυτογνωσίας. Διότι και ο ίδιος γνωρίζει πρώην, αλλά και εν ενεργεία βλαχοδήμαρχους, που ο ίδιος στήριξε πολιτικά και που όχι μόνο δεν πάσχουν από έλλειψη κουλτούρας, καλλιέργειας και ηθικής αλλά προσέφεραν και προσφέρουν σημαντικό έργο στις τοπικές τους κοινωνίες.