Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 4:12:54 μμ
Σάββατο, 23 Οκτωβρίου 2021 19:33

Γιατί επιμένουν κάποιοι σε εκδηλώσεις και δηλώσεις μίσους και διχασμού;

Του Νίκου Σιάνα.

Δυστυχώς, εν έτει 2021, κάποιοι επιμένουν να αναμοχλεύουν τις στάχτες μιας άλλης εποχής που μόνο πόνο και καταστροφή άφησε πίσω της.
Άραγε τιεπιδιώκουν όλοι αυτοί με το να σκαλίζουν πληγές που εδώ και χρόνια έχουν επουλωθεί; Και είναι ακόμη πιο ακατανόητο όταν αυτό γίνεται από νέους ανθρώπους των οποίων ούτε οι γονείς είχαν γεννηθεί τότε.


Είναι τραγικό να ακούς και να διαβάζεις δηλώσεις νέων σε ηλικία πολιτικών μας που πρεσβεύουν το μέλλον και την πρόοδο της χώρας μας, να πρωταγωνιστούν στον διχαστικό λόγο. Ήταν εικόνα αυτή που είδαμε στην τελετή αποχαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών; Δυστυχώς μετά από τα γιουχαϊσματα και τις απρέπειες των παρόντων χουλικάνων – που δεν σεβάστηκαν ούτε τον νεκρό, ούτε και την ιερότητα του χώρου- ακολούθησαν οι δηλώσεις γραμμής του λεγόμενου μάλιστα «προοδευτικού» χώρου.
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι παρόμοια άθλια εικόνα είδαμε και στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν και τότε οι ακραίοι κάφροι της άλλης πλευράς, γιούχαραν τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Θα μου πείτε τώρα, εδώ και μερικά χρόνια, τέτοιου είδους συμπεριφορές – και ακόμη χειρότερες – έχουμε δει και ζήσει αμέτρητες, με πρωταγωνιστές πάντα τους γνωστούς – άγνωστους.
Και ενώ το πράγμα είχε πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ο πολιτικός μας κόσμους κάνει πως δεν καταλαβαίνει που θα καταλήξει. Πιστεύουν πράγματι όλοι αυτοί ότι τα γιουχαϊσματα, ο προπηλακισμοί και οι χαρακτηρισμοί των πολιτικών τους αντιπάλων και των οικογενειών τους, ωφελούν την πατρίδα μας την ώρα μάλιστα που έχει να αντιμετωπίσει τόσα σοβαρά προβλήματα;
Πιστεύουν ότι τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν τόσες δεκαετίες ενδιαφέρουν τον κόσμο με τα τόσα προβλήματα, είναι αυτά που απασχολούν σήμερα τη νεολαία μας και το μέλλον; Γιατί πρέπει σώνει και καλά, νέοι άνθρωποι να δηλητηριάζουν συνομήλικους τους με φρασεολογίες διχαστικές;
Γιατί ντε και καλά αυτή η εμμονή της επιστροφής στο δυσάρεστο παρελθόν μας; Ο Μητσοτάκης λένε, νοσταλγεί το αλήστου μνήμης παρελθόν, είναι αυτό πολιτικός επιχείρημα;
Η χώρα, λένε, αστυνομοκρατείται, και το κράτος μας έγινε αυταρχικό, κουβέντα όμως για τους γνωστούς – άγνωστους μπαχαλάκηδες. Τον Μητσοτάκη και τον κάθε Μητσοτάκη οφείλουμε να τον κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και όχι με το τι έκανε ο πατέρας του πριν ακόμη αυτός είχε γεννηθεί.
Εν πάση περιπτώσει και για να μην παρεξηγηθώ, δημοκρατία έχουμε και ο καθένας μας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, αρκεί βέβαια να γίνεται μέσα στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού και του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, χωρίς ακρότητες και αχρείαστους χαρακτηρισμούς.
Ας σταθούμε λοιπόν όλοι μαζί απέναντι σε κάθε είδους ακρότητες, σε κάθε ακροδεξιό και αριστερόστροφο- κατά τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη – λαϊκισμό. Να απομονώσουμε όλους αυτούς που επιμένουν να φτιάχνουν με τόση ευκολία είδωλα και συνθήματα εμπάθειας, μισαλλοδοξίας και φανατισμού, αλλά και μύθους πάντα κατά το ιδεολογικό και κομματικό τους συμφέρον.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο εμφύλιος άφησε στην ελληνική κοινωνία βαρύ φορτίο και τραύματα βαθιά, δημιούργησε φατρίες και μίσος και οργή. Γεγονότα τραγικά με χιλιάδες θύματα και όλα αυτά μετά από τριπλή κατοχή Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων.
Το δικό μας σήμερα χρέος και ελάχιστο καθήκον είναι να προστατέψουμε τη νεολαία μας απ’ όλους αυτούς που με τόση ευκολία λανσάρουν συνθήματα του τύπου το «εμείς και εσείς» “εμείς οι ηθικοί και εσείς οι ανήθικοι», εσείς οι συντηρητικοί και εμείς οι προοδευτικοί, εμείς οι αγωνιστές και εσείς οι συνεργάτες των Γερμανών.
Υ.Γ.: Επίσης κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι η χώρα μας, χρόνια τώρα κυβερνάται από μια πολιτική ολιγαρχία. Ο κανόνας αυτός παραβιάστηκε από τον «αυτοδημιούργητο» Αλέξη Τσίπρα – με τις τότε γνωστές συνθήκες- Το ποιες εντυπώσεις άφησε στην πλειονότητα των πολιτών, καταγράφηκε στις εκλογές του 2019.
Αργά ή γρήγορα θα έχει την ευκαιρία να ξαναζητήσει την ψήφο των Ελλήνων. Ας ελπίσουμε αυτή φορά χωρίς αυταπάτες και λεονταρισμούς, για το καλό το δικό του, το δικό μας, αλλά γενικότερα της χώρας μας.