Παρασκευή, 11 Ιουλίου 2025, 5:50:09 πμ
Τρίτη, 04 Σεπτεμβρίου 2018 19:19

Γιουρούσια

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Η Αστυνομία βγαίνει από το καβούκι της σε ό,τι αφορά την οδική ασφάλεια, και αποφασίζει να επιβάλει τον νόμο: 6352 κλήσεις για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας κόπηκαν σε ολόκληρη τη χώρα από τις 20 ως τις 26 Αυγούστου, με τα πρωτεία να κατέχει η Κεντρική Μακεδονία. Και 287 Κιλκισιώτες κλαίνε την τύχη τους, καθώς θα κληθούν να συνεισφέρουν στον δημόσιο κορβανά, από 40 έως 1050 ευρώ.

 

Εκ πρώτης όψεως, πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία. Οι στατιστικές είναι αμείλικτες: 730 νεκρούς θρηνήσαμε στην άσφαλτο το περασμένο έτος – και οι 243 ήταν οδηγοί μοτοσυκλέτας. Εάν σ' αυτούς συνυπολογίσουμε τους 704 βαριά τραυματίες και τους 12.070 ελαφρά τραυματίες, διαπιστώνουμε πως σε μία δεκαετία, ένας πληθυσμός αντίστοιχος μίας μεσαίας ελληνικής πόλης, οδηγείται στα νεκροτομεία και στις αναπηρικές καρέκλες, είτε απ' την ανοησία των οδηγών, είτε απ' το κακό οδόστρωμα, είτε ακόμα και με ευθύνη των πεζών, που επίσης αγνοούν συχνά βασικούς κανόνες κίνησης στους δρόμους: Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη, από το να βλέπει κανείς, ακόμα και γυναίκες με παιδιά στο καρότσι, να τρέχουν να διασχίσουν μια λεωφόρο.

Με τον κοινό νου λοιπόν, η πρωτοβουλία είναι επαινετέα. Μια δεύτερη ανάγνωση ωστόσο, των ανακοινώσεων της Αστυνομίας, μας προξενεί αρκετά ερωτηματικά: Όχι σαν οδηγούς, μα σαν πολίτες.

Το πρόγραμμα αυτό της Αστυνομίας, ονομάζεται “παράβαση της εβδομάδας”. Τη μία εβδομάδα, οι ένστολοι εξέρχονται για να γράψουν όσους παραβιάζουν το κόκκινο. Την άλλη εβδομάδα, βγαίνουν για όσους παραβιάζουν το όριο ταχύτητας, ή οδηγούν χωρίς ασφάλιστρα. Δεν πρόκειται για πρωτοβουλία της Τροχαίας – κάθε άλλο: Στο κυνήγι της παράβασης επιστρατεύονται οι πάντες: Από τους τροχαίους, μέχρι τους λεγόμενους “φύλακες-άγγελους του πολίτη” - την Ομάδα ΔΙΑΣ η οποία κατέχει το ακαταδίωκτο, παραβιάζοντας η ίδια τους φωτεινούς σηματοδότες, οδηγώντας ανάποδα στους δρόμους, αψηφώντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για να συλλαμβάνει επικίνδυνους κακοποιούς, αλλά στην προκείμενη περίπτωση για να τσακώσει και τον τελευταίο φουκαρά που θα μπει στο στόχαστρό της.

“Dura lex, sed lex” λέγαν οι Λατίνοι. “Σκληρός ο νόμος αλλά νόμος”. Μπορεί ωστόσο να μας εξηγήσει κάποιος, τι μπορεί να σημαίνει ο όρος “παράβαση της εβδομάδας”; Εάν καθήκον της Τροχαίας και της Αστυνομίας είναι να τιμωρεί τους παραβάτες, όπου και όποτε αυτοί παραβαίνουν τον νόμο, τι νόημα έχει η κατηγοριοποίηση αυτή; Κι αν έχει νόημα για τα τροχαία αδικήματα, γιατί να μην θεσπίσουμε και “αδίκημα της εβδομάδας”, ή “έγκλημα της εβδομάδας”; Γιατί να μην βγαίνει με τον ίδιο κομπασμό το Αρχηγείο και να ανακοινώνει πως η μία εβδομάδα είναι αφιερωμένη στις κλοπές, η άλλη στη διατάραξη κοινής ησυχίας, η τρίτη σε όσους πετάνε χαρτάκια στον δρόμο;

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, οι σχέσεις Αστυνομίας και πολίτη, παραμένουν σχέσεις ανατολίτικου παζαριού, σχέσεις τουρκοκρατικές. Για τα τροχαία αδικήματα, ο νόμος προβλέπει εξοντωτικά πρόστιμα, κάτι που δίνει στον αστυνομικό την αίσθηση του κριτή, του ανθρώπου που μπορεί να σε σώσει ή να σε καταστρέψει. Την ίδια ώρα ωστόσο, ο νόμος προβλέπει και εκπτώσεις για τα περισσότερα πρόστιμα αν πληρωθούν στην ώρα τους – κάτι που έχει σαφή εισπρακτική χροιά. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι εξορμήσεις για τις “παραβάσεις της εβδομάδας”, τις περισσότερες φορές χωρίς την χρήση του παραμικρού αποδεικτικού στοιχείου, δεν θυμίζουν τίποτα περισσότερο, παρά γιουρούσια για την είσπραξη άτυπων πρόσθετων φόρων, χάριν του άδειου Ταμείου μας.

Στις ευρωπαϊκές πόλεις, τα πρόστιμα καταγράφονται από κάμερες, κι οι κλήσεις αποστέλλονται στους πολίτες αυτόματα στο σπίτι τους, χωρίς παζάρια και δίχως παρεμβάσεις. Κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα οδηγούσε σε συσσώρευση υπέρογκων χρεών από πρόστιμα, κυκλοφοριακή ασφυξία, κατάδειξη της αθλιότητας στα μέσα μαζικής μεταφοράς - οδηγώντας τελικά σε πολιτικό σεισμό. Μένουμε λοιπόν στη λογική “σε όποιον κληρώσει, όποτε κληρώσει”.

Συμφωνεί άραγε με την τακτική αυτή, η νέα, γυναικεία ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη;