Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 4:37:37 μμ
Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2020 20:44

Γυναίκες Ελληνίδες, ξαφνιάσματα της φύσης!

Γράφουν οι: Νικολοπούλου Αναστασία, Π.Μ.Σ. Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Α.Π.Θ. / Δικηγόρος Αθηνών. Κουτσουπιά Φ. Μαρία-Ωραιοζήλη, Υποψήφια Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Τμήμα Νομικής Ε.Κ.Π.Α. / Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης Δημοσίου/Διοικητικού Δικαίου / Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

 

Αρμένισσες, Κούρδισες και Ισραηλινές... όλες σπουδαίες μαχήτριες και δυναμικές στα πεδία  των μαχών. Μητέρες, εργαζόμενες και στρατιώτες μαζί. Και οι Ελληνίδες; Όλοι γνωρίζουμε για τις χρυσές σελίδες ηρωισμού που έγραψαν οι Έλληνες στρατιώτες στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, όταν η Ελλάδα κλήθηκε να απαντήσει στην ιταλική επίθεση το 1940. Αρκετοί όμως αγνοούν κακώς τη συμβολή, την οικειοθελή και ομόθυμη  προσφορά και την αυτοθυσία της Ελληνίδας. Οι γραπτές και προφορικές μαρτυρίες για τη δράση της Ελληνίδας κατά την εποχή εκείνη, συνιστούν μια σχετικά αθέατη πλευρά του πολέμου. Ανάμεσα στους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων για τα κατορθώματα του ελληνικού στρατού, υπήρχαν και εκείνοι για τις γυναίκες της Ηπείρου και όχι μόνο, που τράβηξαν το ενδιαφέρον των πολεμικών ανταποκριτών (όχι μόνο ελληνικών αλλά και διεθνών μέσων) και εξήραν τη συμβολή τους. Οι Ελληνίδες του 1940-1944 υπήρξαν άξιες διάδοχοι της Μπουμπουλίνας. 
Φυσικά ο γυναικείος αγώνας δεν έγινε μόνο από τις Ηπειρώτισσες... νέες, ηλικιωμένες, μαμάδες και γιαγιάδες όλη την Ελλάδα έλαβαν μέρος και ρόλο στην υπεράσπιση της πατρίδας. Οι Ελληνίδες προσέφεραν τις οικίες τους για να φιλοξενήσουν τους Έλληνες στρατιώτες αδιακρίτως φιλίας και συγγένειας, χαρίζοντάς τους λίγες στιγμές θαλπωρής και ζεστασιάς. Όλη την περίοδο της κατοχής και αντίστασης, σε Αθήνα αλλά και την επαρχεία. Προσέφεραν τρόφιμα, κουβέρτες και κάθε είδους ιματισμό από το δικό τους βιός. Δε δίσταζαν μάλιστα να παραχωρήσουν ολόκληρη τη νομή για τα ζωντανά του στρατού, χωρίς να κρατήσουν απόθεμα για τις προσωπικές τους ανάγκες. Στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους έπλεκαν κάλτσες και έραβαν ρούχα και ζύμωναν ψωμί για τους μαχόμενους στρατιώτες. Εκεί που δεν έφτανε η επιμελητεία του στρατού λόγω του δύσβατου εδάφους, οι γυναίκες κουβαλούσαν πολεμοφόδια, τρόφιμα και είδη ιματισμού, αναρριχώμενες σε απότομες χαράδρες, αψηφώντας τις εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες και καλύπτοντας αποστάσεις δύο ή τριών ημερών. Επίσης, καταγράφονται περιστατικά που κάνουν λόγο για μεταφορά και λυόμενων πυροβόλων, τα οποία μετέφεραν στην πλάτη τους σε απόκρημνες θέσεις. Εκτός από υλικά, μετέφεραν και τους τραυματίες, διευκολύνοντας το έργο των τραυματιοφορέων και δίνοντας κουράγιο στους τραυματίες. Οι δε γυναίκες της ενεργού αντίστασης, οι θαρραλέες γυναίκες της πρώτης γραμμής, πολλές φορές βασανίστηκαν, βιάστηκαν και τιμωρήθηκαν με κάθε πιθανό βίαιο τρόπο για τις γενναίες πράξεις τους, παραμένοντας όμως ως το τέλος όρθιες και αλύγιστες, υποφέροντας και πεθαίνοντας για την Ελευθερία.
Σωστές αμαζόνες! Οι γυναίκες στις πόλεις προσέφεραν κι αυτές το δικό τους μερίδιο στην εποποιία του 1940. Πολλές νέες γυναίκες εγγράφονταν εθελοντικά στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους ως νοσοκόμες. Παράλληλα και οι ευκατάστατες Ελληνίδες όπως η Ελένη Βαλλιάνου, η Φιλίτσα Καλαβρού, η Αλίκη Χεμίκογλου δεν έμειναν στα μετόπισθεν αλλά αντίθετα, προσέφεραν χρήματα για την ενίσχυση της πολεμικής προσπάθειας, μίσθωσαν πλοία για τη μεταφορά των τραυματιών και κάθε είδους εφοδίων θυσιάζοντας όχι μόνο την περιουσία τους αλλά και τη ζωή τους πολλές φορές.  Κλείνουμε, με τα λόγια, στίχους, μιας σπουδαίας και πασίγνωστης γυναίκας του πολέμου και της κατοχής του ’40-44: ''Μα για `κείνους που `χουν φύγει και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε...'' μόνο που στο ''εκείνους'' βάζουμε και το ''εκείνες''! Μνήμη και Δόξα.

Έκθεση εικόνων