Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 12:15:08 πμ
Κυριακή, 26 Μαρτίου 2023 09:02

Μια βραδιά με την Ένωση Ποντίων Ελβετίας

Γράφει ο Νίκος Σιάνας.

…Νοέμβριος του 1975 ένα φθινοπωρινό απόγευμα του Σαββάτου στη Ζυρίχη. Όπως κάθε Σάββατο οι
Έλληνες γονείς περιμένουν να τελειώσουν τα μαθήματα της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για να παραλάβουν τα παιδιά τους. Μεταξύ αυτών και ο Θεόδωρος Μουρουζίδης από την Λεκάνη Καβάλας. Με τέσσερις λέξεις καταφέρνει να συγκινήσει και ταυτόχρονα να κινητοποιήσει και τους υπόλοιπους ποντιακής καταγωγής Έλληνες που παρευρίσκονταν.


«Θα εφτάμε Σύλλογον τ’ εμέτερον…»
Και εγένετο η «Ένωση Ποντίων Ελβετίας».
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε από τα ξενιτεμένα παιδιά της πατρίδας μας άλλη μια κυψέλη συνεύρεσης, διατήρησης και μεταλαμπάδευσης των ηθών και εθίμων του αλησμόνητου Πόντου, Ποντίων και μη.
Έκτοτε μόνο ο κορωνοϊός μπόρεσε να διακοψει την δραστηριότητα και προσφορά του συλλόγου και μόλις οι συνθήκες το επέτρεψαν επανήλθε στην δράση, με όραμα και διάθεση. Έτσι μετά από τρία χρόνια αδράνειας πραγματοποίησε την πρώτη του εκδήλωση (18-2-2023) κοπή της βασιλόπιττας. Η όμορφη πραγματικά εκδήλωση έγινε στο ιδιόκτητο πολιτιστικό κέντρου του Αγίου Δημητρίου. Ένα εντυπωσιακό κτήριο που καλύπτει όλες τις πολιτιστικές πνευματικές και θρησκευτικές ανάγκες όλων των Ελλήνων της Ζυρίχης και της ευρύτερης περιοχής αφού διαθέτει μια μεγάλη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων αίθουσα που στεγάζει την ελληνική βιβλιοθήκη Ζυρίχης «Αριστοτέλης» και στην ταράτσα του κτηρίου βρίσκεται ο πανέμορφος ιερός ναός του Αγίου Δημητρίου.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα ποντιακά χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα κάλαντα που έψαλλαν τα παιδιά των χορευτικών τμημάτων. Ο αρχιμανδρίτης Μανώλης Συμανταράκης ευλόγησε και έκοψε την βασιλόπιττα και ευχήθηκε στη διοίκηση, στα μέλη του συλλόγου και στους απανταχού Έλληνες υγεία και ευτυχία. Στον σύντομο χαιρετισμό του και φανερά εντυπωσιασμένος από την προσέλευση του κόσμου ανέφερε μεταξύ άλλων… η φαρέτρα μου έχει εξαντληθεί, δεν έχω πλέον λόγια για να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τους ποντίους. Μπορεί οι πρόγονοι σας να ξεριζώθηκαν από τον αλησμόνητο Πόντο, όμως ο Πόντος δεν πέθανε, ζει και βασιλεύει σήμερα σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου μέσα από τα σωματεία και τα μέλη τους, σας αξίζει πραγματικά κάθε αναγνώριση και έπαινος. Ο Θεός να σας ευλογεί…
Σε όλους τους παρευρισκομένους μοιράστηκαν ατομικές βασιλόπιττες και η μικρή Ευαγγελία στάθηκε η τυχερή της βραδιάς αφού κέρδισε την χρυσή λίρα. Στη συνέχεια τα δύο χορευτικά του συλλόγου (και παρά τη μικρή διάρκεια της επαναδραστηριοποίησης τους) μικρό και μεγάλο παρουσίασαν άψογα χορούς από τον Πόντο και το Κάρς.
Από εκεί και μετά η βραδιά ανήκε στα μέλη και τους φίλους του συλλόγου που με αμείωτο κέφι και παλμό χόρεψαν και τραγούδησαν μέχρι τις πρωϊνες ώρες. Υπεύθυνοι γι’ αυτό ο Μπάμπης Κεμανατζίδης (λύρα και κλαρίνο) Στάθης Παυλίδης (τραγούδι) αλλά και οι καλλιτέχνες του συλλόγου Παντελής Αθανασιάδης, Αλέξης Κουνατίδης και ο Ανδρέας Παπαδόπουλος. Όμως εκείνος που έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση ήταν ο μικρός νταουλτσής (μόλις τριών ετών) Δημήτριος Ψωμιάδης.
Στον ακούραστο πρόεδρο Γεώργιο Μουρουζίδη και στα μέλη της διοίκησης Οδυσσέα Σταυριανίδη, Νικόλαο Κρανίδη, Χρήστο Σταυριανιδη, Ραφαήλ και Αλεξία Ψωμιάδου την Μαριάνθη Τζήκα και τους χοροδιδάσκαλους Δέσποινα Σωτηριάδου και Ηλία Κουνατίδη αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σε όσους βοήθησαν στην διοργάνωση της όμορφης εκδήλωση.
Η Παναγία Σουμελά να τους έχει πάντα υπό την σκέπη της.
Υ.Γ. 1: Οι Έλληνες αποτελούν μια μικρή εθνική ομάδα στην Ελβετία. Οι τελευταίες επίσημες στατιστικές τους ανεβάζουν στις 10.000, σε πληθυσμό 8.6000.000 κατοίκων εκ των οποίων οι μισοί περίπου κατοικούν στην Ζυρίχη. Το 1875 ιδρύεται ο πρώτος Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών στη Ζυρίχη. Η μικρή αυτή κοινότητα αποτελούνταν κυρίως από μέλη ανώτερου πνευματικού και οικονομικού επιπέδου. Τις δεκαετίες όμως του 1950 και 1960 εμπλουτίζεται από οικονομικούς μετανάστες, καθώς αγρότες και εργάτες εγκαταλείπουν τη φτώχεια της μεταπολεμικής Ελλάδας. Δυστυχώς στα χρόνια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης της χώρας μας μορφωμένα αυτή τη φορά παιδιά μας αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς, τον δρόμο και προς την Ελβετία.
Πολλά από αυτά εντάχθηκαν στην Ένωση Ποντίων Ελβετίας και κάποια από τα παιδιά τους στα χορευτικά τμήματα της. Μεταξύ των παιδιών αυτών και τα δύο μας εγγονάκια, η Πολυξένη και ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος.
Αυτός ήταν και ο λόγος που βρεθήκαμε για λίγες ημέρες στη Ζυρίχη.
Υ.Γ. 2: Παρόντες στην εκδήλωση και κιλκισιώτες, μεταξύ αυτών η Νίνα Χριστοφορίδου από τα Θεοδόσια και η Σοφία Παυλίδου από την Τέρπυλλο.