Δεν ανέχομαι όμως να ακούω και από Συριζαίους ή Πασοκτσήδες τα κατηγορώ τους και τις κορώνες τους. Κυβερνήσατε κύριοι και κάνατε ακριβώς τα ίδια, μη πω και χειρότερα. Τα ζήσαμε και τα δικά σας.
Το κυριότερο όμως από όλα είναι ότι δεν ανέχομαι πλέον τους συνέλληνες, και εμένα μαζί, να βγάζουμε θυμό και να υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας, όταν μετά από 51 χρόνια μεταπολίτευσης ακόμη δεν καταλάβαμε πως για τα δεινά που ζούμε, φταίνε οι επιλογές μας!
Θα αλλάξει αυτός ο τόπος, όταν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την πολιτική και τους πολιτικούς. Την πολιτική πρέπει να την αφουγκραστούμε, να την αγαπήσουμε, να την υπηρετήσουμε!
Τους πολιτικούς πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε ακριβώς όπως πρέπει. Ακριβώς για αυτό που τους εκλέγουμε.
Οι πολιτικοί είναι ΥΠΗΡΕΤΕΣ του λαού. Και όχι το αντίθετο. Όταν μάθουμε να απαιτούμε τα αυτονόητα που δικαιούμαστε, και θα σταματήσουμε να ακουμπάμε πλάτες για να βρούμε μια εργασία στο παιδί μας. Μια εργασία των 800€ που θα έπρεπε να ήταν οι δουλειές που θα κοιτούσαν τα παιδιά μας ως τελευταίες επιλογές. Όταν δεν θα μας παρουσιάζουν έργα τα οποία θα έπρεπε εδώ και αρκετά χρόνια να υπηρετούν την καθημερινότητά μας, ως επίτευγμα δικό τους, και πως αν δεν ήταν αυτοί δεν θα γινόταν ποτέ. Όταν τα έργα θα είναι μακρόπνοα και αναπτυξιακά και όχι για να βολευτεί ο κάθε πάροχος και ο κάθε εργολάβος.
Όταν δεν θα ψηφίζονται γιατί πήγαν στα πανηγύρια, αλλά γιατί έτρεξαν και δούλεψαν για το καλό όλων μας. Δεν χρειάζεται ο πολιτικός να τρέχει σε όλους τους γάμους και τα βαφτίσια. Δεν χρειάζεται αν δεν πιστεύουν να πηγαίνουν στην εκκλησία, και όταν θα πάνε στις 9:30, ο παπάς να τους πει να βολευτούν κάπου προς τα πίσω, κοντά στην πόρτα, γιατί μπροστά κάθονται αυτοί που ήρθαν νωρίς. Δεν χρειάζεται να είναι μπροστά για να ξεχωρίζουν, για προσευχή πηγαίνουν στην εκκλησία και όχι για το φαίνεσθαι.
Όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτό το χάλι, να πνιγόμαστε κάθε χειμώνα και να καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι, αυτοί που γέμισαν την πατρίδα μας με ανθρώπους που εισήλθαν παράνομα στην χώρα μας και παρόλα αυτά τους εξασφαλίζουμε στέγη, τροφή και χρήματα και που δεν ξέρει κανείς μας τις διαθέσεις τους και που το μόνο σίγουρο και διαπιστωμένο, είναι ότι δεν μπορούν να εγκλιματιστούν στον δυτικό τρόπο ζωής, πρέπει να καταλάβουμε, πως δεν γίνεται να μπορέσουν να κάνουν την ζωή μας καλύτερη και να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε ανάπτυξη.
Δεν γίνεται οι άνθρωποι που οδήγησαν την νεολαία μας στο να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε αλλά κράτη, να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την επάνοδό τους. Να δώσουν όραμα. Έχουμε λέει υπογεννητικότητα και θα την λύσουμε με τους αραβοαφρικανούς, ενώ τα παιδιά μας θα είναι σε άλλες χώρες.
Όταν λοιπόν αλλάξουμε εμείς, τότε θα υπάρξει ανάπτυξη, τότε θα υπάρξει αξιοκρατία, τότε δεν θα σκοτωνόμαστε σε δρόμους-δολοφόνους, όπως το κομμάτι της ΠΑΘΕ, Πολυκάστρου-Χαλάστρας, γιατί θα έχει γίνει κανονικός αυτοκινητόδρομος χωρίς να χρειάζεται να τρέχει κανένας πολίτης να κλείνει τους δρόμους και να αγωνίζεται για τα στοιχειώδη.
Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε την πατρίδα μας, γιατί αυτό φρόντισαν μέσα σε αυτά τα 51 χρόνια να απωλέσουμε!
Μέσα από αυτή την αγάπη ίσως να δημιουργηθεί και το όραμα που θα οδηγήσει τους νέους μας πίσω στην πατρίδα τους.
Ας μάθουμε λοιπόν να αγωνιζόμαστε στα συμβούλια, στις εκλογές, με την ψήφο μας, με την συμπεριφορά μας, με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας. Ας μάθουμε να ψηφίζουμε για το καλό όλων μας και όχι για την βόλεψή μας. (Μακροπρόθεσμα και αυτή θα επιτευχθεί και μάλιστα χωρίς να χρωστάμε σε κανέναν).
Πρέπει να μάθουμε να απαιτούμε την καλύτερη παιδεία για τα παιδιά μας, και την καλύτερη υγεία για όλους μας.
Υ.Γ: Όση ζάχαρη και αν ρίξετε στα σκ@τ@, λουκουμάδες δεν γίνονται.
Υ. Γ: 2. Ξέρω ότι θα παρεξηγηθείτε πολλοί με το μανιφέστο μου, αλλά ποτέ μου δεν διακρινόμουν για την ευαισθησία που έχω, για την άποψη όσων θίγω.
