Την περίοδο της χούντας αναγκάστηκε να διαφύγει παράνομα στην Ιταλία, όπου συμμετείχε στην πολιτική εκπροσώπηση του ΠΑΚ. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και μεταξύ των επτά στελεχών που συνέγραψαν στο Μόναχο το 1974 την ιδρυτική διακήρυξη του.
Από την ίδρυση του και ως την αποχώρηση του από το ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε μια κριτική εναλλακτική πρόταση για την πορεία του, η οποία δικαιώθηκε ιστορικά. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε μια ιδιαίτερη σχέση, επιφανειακά ανταγωνιστική, όμως, η ιδεολογική πολιτική του καθαρότητα, αλλά και η τιμιότητα του χαρακτήρα του, του είχαν χαρίσει μια ξεχωριστή θέση στο Κίνημα, στο οποίο είχε διατελέσει μέλος της Κεντρικής
Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου, από το οποίο παραιτήθηκε την άνοιξη του ΄95, διαφωνώντας με την ασκούμενη πολιτική στον αγροτικό και διατροφικό τομέα.
Τελικά, το 1999 αποχώρησε και από το ΠΑΣΟΚ και με το κόμμα που ίδρυσε, την «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση» η προσπάθεια του να δημιουργήσει πολιτικές πρωτοβουλίες στον χώρο της Κεντροδεξιάς δεν καρποφόρησε, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να αποσυρθεί εντελώς από την πολιτική.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ήταν μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της «Διεθνούς Ένωσης για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των Λαών».
Στα πλαίσια αυτής της ιδιότητας, ξεκίνησε στις αρχές τις δεκαετίας του ’80 την μεγάλη ηθική, διανοητική πολιτική προσπάθεια, όπως την ονομάζει στον πρόλογο του στο βιβλίο του «Στο δρόμο της Αλήθειας και της απελευθέρωσης. Η μικρά και ανέντιμος Ελλάς».
Την επαναφορά της γεωγραφίας, τους λαούς και τους ανθρώπους στην αρχαία περιοχή της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας. Αυτή η διανοητική προσπάθεια στηρίζεται στη σκέψη, στον λόγο και στην επιστήμη, αναπτύσσεται γιατί έχει συνομιλητή ένα νέο απελευθερωτική κίνημα. Το απελευθερωτικό κίνημα ενός από τους τελευταίους λαούς που για διαφόρους λόγους σώθηκε, γλύτωσε από το σπαθί και το μαχαίρι του Κεμαλισμού, των Κούρδων.
Το τούρκικο κατεστημένο που τρομοκρατεί τους λαούς, είναι ο πλέον ηθικά και πολιτικά ευάλωτος αντίπαλος. Από εκεί πηγάζει η ανασφάλεια και η επιθετικότητα του. Απλά δεν αντιμετώπισε μέχρι σήμερα μια δρώσα ελληνική πολιτική που θα γίνει οικουμενική.
Χώρες όπως η Ελλάδα δεν μπορούν να αναπτύξουν εξωτερική πολιτική, όταν αυτή υπερασπίζεται αρχές, αξίες και ιδανικά. Η Ελλάδα μετά την παράδοση στο Ναϊρόμπι του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, έχασε ένα τεράστιο ηθικό κεφάλαιο. Οι νεοκεμαλιστές φίλοι της ομάδας των Αθηνών συνέχισαν πιστά την κεμαλική παράδοση που επιδιώκει την καλλιέργεια στον κούρδικο, αλλά και στους άλλους λαούς, κλίμα ανθελληνικής εχθρότητας και μίσους.
Η Ελλάδα λόγω ιστορίας και γεωγραφίας μπορούσε να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστική και ηθική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε συνομιλητή και εκφραστή των προσδοκιών και των δικαιωμάτων των πολιτών και των λαών της Μικράς Ασίας…».
Στα πλαίσια πάντα της παραπάνω προσπάθειας, εντάσσεται και ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στην ανάδειξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ήταν αυτός που πρώτος σήκωσε το πέπλο της λήθης και της αδιαφορίας του ελληνικού κράτους. Ήταν αυτός που άναψε την δάδα της αφύπνισης στο οργανωμένο ποντιακό χώρο.
Ήταν αυτός που ως βουλευτής πρωτοστάτησε και πίεσε ώστε τον Φεβρουάριο του 1994 η ελληνική Βουλή με νόμο καθιέρωσε την 19η Μαϊου ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων του Πόντου.
Ήταν αυτός που οραματίστηκε την ίδρυση μιας νέας σύγχρονης πόλης στα Πετρωτά Ξάνθης (παραλιακή περιοχή Μαρώνειας) με στόχο εκεί να εγκατασταθούν οι νεοπρόσφυγες από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του ονόματος αυτής της νέας πόλης: «ΡΩΜΑΝΙΑ», την ονόμασε, ένα όνομα που παραπέμπει στον γνωστό στίχο της ποντιακής μούσας… η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο…».
Δυστυχώς το όραμα του για την πόλη ΡΩΜΑΝΙΑ της οποίας τα σχέδια έγιναν δωρεάν από Πανεπιστήμιο της Γερμανίας δεν πραγματοποιήθηκε. Σήμερα στον χώρο δεσπόζει μόνο ο Ιερός Ναός που είναι αφιερωμένος στον πολιούχο της Τραπεζούντας Άγιο Ευγένιο.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έγραψε πολλά βιβλία με πολιτικό ιστορικό και οικονομικό περιεχόμενο.
Ορισμένα από αυτά είναι:
«Κοινωνία, Κυβέρνηση, Αριστερά».
Εθνικά ζητήματα: τραγική απροθυμία, ανεπάρκεια και ολιγωρία του αθηναϊκού κράτους».
