Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 1:32:18 μμ
Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2009 05:09

Νίκος Σιάνας : Από τον Μ. Αλέξανδρο στον Θανάση Λερούνη 334 π.Χ. - 2009 μ.Χ.

...και την κοινή ελληνική λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς...
Καβάφης

Ποιός θα φανταζόταν, ούτε καν ο Αλέξανδρος, όταν την Άνοιξη του 334 π.Χ. ξεκίνησαν οι Μακεδόνες από την Πέλλα για την Αμφίπολη, όπου συναθροίζοταν οι Πανέλληνες, τους θρύλους και τον θαυμασμό, που θα δημιουργούσαν στους κατοπινούς αιώνες!


Οι 43.000 άνδρες, 6.100 και160 τριήρεις χρειάστηκαν είκοσι οκτώ ημέρες για να περάσουν από την Ευρώπη στην Ασία. Ποιός όμως μετά από είκοσι τρεις αιώνες, θα φανταζόταν την καπηλία της ιστορίας και των θρύλων, από μια χούφτα γείτονες, οι οποίοι μάλιστα δεν υπήρχαν στην περιοχή εκείνη την ιστορική περίοδο.
Ο Αλέξανδρος περνώντας με τη βασιλική τριήρη στην Ασία, κάρφωσε το δόρυ του ως δορυκτήτορας της χώρας των εχθρών του και ήταν μόνο είκοσι δύο ετών. Με την νίκη στο Γρανικό, η κυριαρχία των Περσών πάνω από τον Ταύρο καταλύθηκε. Όλη η Ιωνία απελευθερώθηκε!
Έτος 333 π.Χ., μόλις ξεχειμώνιασε, ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου εξασφάλισε τα περάσματα της Πισιδίας και της Φρυγίας και το καλοκαίρι ενώνεται με τα στρατεύματα του Παρμενίωνα στο Γόρδιο. Εκεί στα ανάκτορα του Γορδιου και του Μίδα, υπήρχε το αμάξι, όπου ο ζυγός ήταν έτσι δεμένος με φλούδα κρανιάς που ούτε αρχή, ούτε τέλος εύρισκε κανείς. Και έλεγε παλιός χρησμός: “Όποιος τον κόμπο λύσει, την Ασία θα κυβερνήσει. Άκουσε και ο Αλέξανδρος για τον χρησμό, έσυρε το ξίφος του και έκοψε τον Γόρδιο Δεσμό.
Έτσι ο χρησμός εκπληρώθηκε και ο Μ. Αλέξανδρος κατακτά την Ασία. Έφτασε Νοέμβριο και στην Ισσό οι Μακεδόνες νικούν κατά κράτος τους Πέρσες και αιχμαλωτίζουν την οικογένεια του Δαρείου. Από τη Συρία όπου είχε εγκατασταθεί ξαναρχίζει η πορεία, αυτή τη φορά για την κατάκτηση της Αιγύπτου. Έτος 331 π.Χ., αρχές Ιανουαρίου τα στρατεύματα του Αλεξάνδρου πιάνουν τον δυτικό βραχίονα του Δέλτα του Νείλου και σταματάνε στην περιοχή της μελλοντικής Αλεξάνδρειας, όπου μαζί με τον Δεινοκράτη σχεδιάζουν την Αλεξάνδρεια (20 Ιανουαρίου 3310 το κέντρο του τότε πολιτισμένου κόσμου στην Ελληνιστική εποχή. Το Φεβρουάριο, με λίγους συντρόφους διασχίζει 250 χλμ και στην όαση του Σίβα οι ιερείς τον ανακηρύσουν γιο του Θεού Άμμωνα Δία! Στο μεταξύ ο Δαρείος μαζεύει φοβερό στρατό και την 1η Οκτωβρίου γίνεται στα Γαυγάμηλα νέα μάχη που καταλήγει σε θριαμβευτική νίκη του Μ. Αλέξανδρου.
Έτος 330 π.Χ., διαβαίνοντας κακοτράχαλα βουνά, και αντιμετωπίζοντας άγριους λαούς, οι Μακεδόνες αφού επικράτησαν ειρηνικά στα Σούσα κατέλαβαν την Περσέπολη και τα Εκβάτανα. Ο Αλέξανδρος ανακηρύσσεται Βασιλεύς των Περσών και αποδίδει μεγάλες επιτάφιες τιμές στον Δαρείο σύμφωνα με τα έθιμα των Περσών. Πολλοί από τους συμπατριώτες του δεν κατανόησαν τα σχέδια του, να φερθεί δηλαδή φιλικά στους λαούς της Ασίας, γι’ αυτό και ο φιλόσοφος Καλλισθένης του είπε: “Μην ξεχνάς την Ελλάδα, γιατί είμαστε λίγοι σε ξένη χώρα”. Παράλληλα άλλαξε την δομή του στρατεύματος με την επιστράτευση Ασιατών και ξεκίνησε για την κατάκτηση και της υπόλοιπης Περσικής Αυτοκρατορίας. Τέλος Νοεμβρίου οι εξαντλημένες στρατιές, φθάνουν στα όρια των Παραμισάδων και στα μέσα Δεκεμβρίου στην Ορτοσπάνα (κοντά στην Καμπούλ).
Το 329 ανέβηκαν στην Οροσειρά του Ινδοκούς, εκεί στην κορυφή του Τριτς-Μιρ διέκριναν την σπηλιά του Προμηθέα και του Αετού του. Το καλοκαίρι ιδρύουν την Ωξιανή Αλεξάνδρεια (Ουζμπεκιστάν) και στα νοτιοατολικά της Σαμαρκάνδης διαβαίνουν τον Ιοξάρτη και σε δέκα επτά ημέρες ιδρύουν την Αλεξάνδρεια την εσχάτη. Την άνοιξη του 327 ο Αλέξανδρος παντρεύεται την κόρη του Βάκτριου δυνάστη, την καλλίστη των γυναικών της Ασίας, την Ρωξάνη, παράλληλα ενθαρρύνει την ένωση των Μακεδόνων με γυναίκες της Ανατολής.
Η Ινδία σύμφωνα με τις τότε γεωγραφικές γνώσεις, ήταν χώρα μυθική, και αυτό κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον του στρατηλάτη. Έτσι επιστρατεύει 30.000 νέους στις Άνω σατραπείες που τους ονομάζει επίγονους, και με 120.000 πεζούς και 15.000 ιππείς κατεβαίνει κατά μήκος του ποταμού Καμπούλ.
Εδώ βρίσκει και υποτάσει τους Ασπάσιους, τους Γουραίνους και τους Ασσακηνούς και στήνει έξι Αλεξάνδρειες, βάζοντας τα θεμέλια ενός πολιτισμού που απομεινάρια του σήμερα είναι οι Κάλας.
Στους Καλάς δόθηκε από τους μουσουλμάνους το επίθετο Καφίρ που στα αραβικα σημαίνει άπιστος, επειδή παρά τις συνεχείς απειλές και εκβιασμούς δεν κατάφεραν να τους αποροφήσουν και, έτσι αυτοί παρέμειναν πιστοί την πολυθεϊστική θρησκεία τους. Προσκολλημένοι στην παράδοση τους, ισχυρίζονται με βεβαιότητα ότι κατάγονται από τους άνδρες του Μ. Αλεξάνδρου! Αυτοί οι άνθρωποι των βουνών, στις φυσικά έγκλειστες κοιλάδες, στην αχανή ερημιά των Β.Δ. συνόρων, στην κοιλάδα του Μπουμπουρέτ στο Πακιστάν, ιθαγενείς με μαύρα ή ξανθά μαλλιά, και αετίσιες ματιές, κατόρθωσαν και επιβίωσαν σε μια ισλαμική και πολεμοχαρή περιοχή.
Η απομόνωσή τους, εξαιτίας των ιδιομορφιών της φύσης, οδήγησε στο να διατηρηθεί ο τρόπος ζωής τους, γενιά με γενιά στα βήματα των προγόνων τους. Σήμερα θεωρούνται μειονότητα και προστατεύονται από το Σύνταγμα, το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η τουριστική εκμετάλλευση τους. Υπάρχουν πολλοί τουρίστες που θέλουν να τους εκμεταλλευτούν. Όλα αυτά δημιουργούν ανησυχία για το πως θα διατηρηθεί η αρμονία στο περιβάλλον των Κάλας χωρίς παράλληλα να ανάψει η έχθρα των γειτονικών ισλαμικών φυλών, με τις οποίες δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις.
Ο Δημήτρης Αλεξάνδρου, πρόεδρος της πολιτιστικής εταιρείας “ΜΑΚΕΔΝΟΣ” ήταν ίσως ο πρώτος Έλληνας που επισκέφθηκε το 1991 τους Καλάς, και είναι ίσως και ο πρώτος που έγραψε γι’ αυτούς το βιβλίο “Καλάς, οι Έλληνες των Ιμαλαϊων1.
Γράφει μεταξύ άλλων στην σελίδα 92... “Οι Καλάς χρειάζονται δασκάλους και νοσοκόμους και θα μπορούσαν κάλλιστα αυτές τις θέσεις να τις έχουν άνθρωποι της φυλής που θα έχουν εκπαιδευτεί...
Δεν ξέρω να ο δάσκαλος Θανάσης Λερούνης επηρεάστηκε από τον Δημ. Αλεξάνδρου, γεγονός είναι πως αυτός ο Δάσκαλος τα τελευταία καλοκαίρια έκανε θαύματα, σχολεία, δρόμους, ιατρείο, το κυριότερο όμως που κατόρθωσε, είναι να ανανεώσει την πίστη αυτών των ανθρώπων πως κατάγονται από τους άνδρες του Μ. Αλεξάνδρου. Αλοίμονο όμως, ο Θανάσης Λερούνης συνεχίζει να βρίσκεται από τις 8 Σεπτεμβρίου όμηρος ισλαμιστών ανταρτών που πιθανότατα των μετέφεραν στο Αφγανιστάν.
Το Καλασαντούρ, το σχολείο των Καλάς είναι από τότε ορφανό. Οι μαθητές του και όλοι οι Καλάς περιμένουν με αγωνία να ξαναδούν τον δάσκαλο τους, τον Έλληνα Θανάση Λερούνη.
Θα μας πει κάποιος αρμόδιος τι ενέργειες γίνονται για να ελευθερωθεί ο Λερούνης να μας διαβεβαιώσουν ότι δεν τον έχουν ξεχάσει;

1. Καλάς, οι Έλληνες των Ιμαλαϊων.
Εκδόσεις Ερωδιός
Υ.Γ. Οι Σκοπιανοί ως μαϊμούδες “Μακεδόνες” θέλησαν να εκμεταλλευτούν και αυτό το γεγονός με κάποια άλλη φυλή