Αρχές Δεκεμβρίου βρέθηκα για λίγες ημέρες στο ιστορικό Γαλαξίδι και είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ ξανά τόπους ιστορικούς, της νεοελληνικής περιόδου αλλά και της αρχαιότητας.
Στο επίκεντρο αυτών των τόπων, αιώνες τώρα δεσπόζουν οι Δελφοί, ο ομφαλός της Γης, όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Τι και αν σήμερα έχουν απομείνει μόνο σκόρπια μάρμαρα, τι και αν η Πυθία δεν δίνει πλέον χρησμούς, οι Δελφοί στέκουν εκεί για να θυμίζουν σ’ όλους, ξένους και Έλληνες τι κληροδότησε ο Ελληνισμός στην ανθρωπότητα. Μα θα μου πείτε, εδώ και δύο χρόνια η χώρα μας βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής και όχι μόνο, αρνητικής ειδησεογραφίας, με σχόλια και άρθρα που μας πόνεσαν και έθιξαν την εθνική μας υπηρηφάνεια. Μέσα σ’ αυτό το ένδοξο περιβάλλον του παρελθόντος, και του καθημερινού βραδινού «βομβαρδισμού» των μέσων ενημέρωσης  θυμήθηκα τον επίλογο του Κυρ. Διακογιάννη, στο βιβλίο του «Πωλείται η Πατρίς», αλλά και κάποια λόγια του Μακρυγιάννη. «Αν σκαρφαλώσουμε ψηλά στην κορυφή του Ολύμπου στο θρονί των Θεών και ρίξουμε το μάτι στην απεραντοσύνη της γης , το βλέμμα μας θα συναντήσει λαούς και κράτη πολλά, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα. Όλα αυτά έχουν τον δικό τους πολιτισμό στην ανθρωπότητα, μερικά δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα, τα περισσότερα λίγο πολύ συγγενικά μεταξύ τους. Στο Βορρά οι Βούλγαροι, οι άλλοτε Γιουγκοσλάβοι, οι Ρουμάνοι , οι Τσέχοι, Βορειοδυτικά  Αυστριακοί Γερμανοί, Ολλανδοί οι μισοί Ελβετοί και οι μισοί Βέλγοι, τα περίφημα δηλαδή γερμανικά φύλλα με τα παρακλάδια του, Πιο πάνω οι εσωστρεφείς Σκανδιναβοί, Βορειοδυτικά μια άλλη φυλετική στρούγγα οι Αγγλοσάξωνες με τις προεκτάσεις στις αντίπερα ακτές του ωκεανού, στη Δύση οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι με τις αρίδες τους απλωμένες στην Ν. Αμερική. Στην Ανατολή οι Τούρκοι πάνω στα προαιώνια ελληνικά χώματα της Ιωνίας και πιο πέρα οι Πέρσες, Ινδοί και Κίτρινοι.
Στο νότο οι Αιγύπτιοι, οι Άραβες, και νοτιότερα οι μαύρες φυλές της Αφρικής. Για μας τους Έλληνες ούτε ίχνους φυλετικής συγγένειας, με κανένα λαό της Οικουμένης… Ο Διακογιάννης θέλει να πει πως πέρα από τα οικονομικά κίνητρα, πέρα από τις θρησκευτικές εξορμήσεις και πέρα από τις τεχνητές σκηνοθεσίες ιδιοτελών συμφερόντων που κούρσεψαν επί αιώνες την ανθρωπότητα, τα φυλετικά ορμέμφυτα είναι εκείνα που στο βάθος καθόρισαν και καθορίζουν την συμπεριφορά των εθνών. Ότι δήθεν τούτος ή εκείνος ο λαός μας λατρεύει εμάς τους Έλληνες είναι ένα κάλπικο νόμισμα σαν τόσα άλλα κάλπικα νομίσματα που εξαργυρώνονται από τους διεθνείς παραχαράκτες στο ελληνικό προπαπαγανδιστικό χρηματιστήριο.
Αυτό το κάλπικο νόμισμα από την μια όψη έχει την επιγραφή: «Ελλάς κοιτίς του πολιτισμού… κι’ από την άλλη όψη την επιγραφή: «Ελλάς λίκνον του Γραικυλισμού»…
Βασική διαπίστωση, η σκληρή αλήθεια ότι στις σχέσεις μας με τους άλλους λαούς στερούμεθα την φυλετική αλληλεγγύη.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως για όλα φταίνε οι άλλοι, άλλωστε είναι γνωστό πως τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω.
Αν και το ξεπούλημα της πατρίδας μας γίνεται εδώ και χρόνια, θεωρώ πως ο τίτλος «Πωλείται Πατρίς» θα ταίριαζε απόλυτα και στη σημερινή πραγματικότητα. Η χώρα μας ζει σήμερα την δική της «ζωή εν τάφω», καρφωμένη με τα δίκρανα της τρόικας και του Δ,Ν,Τ. και τους Έλληνες να δέχονται καθημερινά τις ύβρεις και ταπεινώσεις των ευρωπαίων, δυστυχώς αρκετές φορές και από κάποιους «Έλληνες» επαγγελματίες πολιτικούς.
Και αν ζούσε σήμερα ο αγράμματος Ρουμελιώτης αγωνιστής του ’21 Μακρυγιάννης θα τους έλεγε πάλι τα ίδια, που είπε και τότε, λίγο μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και ο γαλλικός στρατός αφοπλίζει τους γύρω από το Ναύπλιο Έλληνες αγωνιστές και τον ίδιο.
Λέει στον Γάλλο διοικητή «..Τι σας έκαμε αυτό το όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης εσάς των προκομμένων, εσάς των πλουσίων. Όλοι οι προταγμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γενναίοι όλης της ανθρωπότητας, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Δημοσθένης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότητας κοπίαζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ’ αρετή και ειλικρίνεια, με καθαρό ενθουσιασμό να φωτίσουνε την ανθρωπότητα και να την αναστήσουν να ‘χει αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμό. Έντυσαν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωσαν από την κακή διαγωγή και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένονταν δάσκαλοι της αληθείας…» Δυστυχώς  για τη χώρα μας, οι πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης όλους αυτούς τους προταγμένους άντρες των παλαιών Ελλήνων – όπως τους ονοματίζει ο Μακρυγιάννης, τους έθεσαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αρετή, διαγωγή, αλήθεια και συμφέροντα της πατρίδας έγιναν έννοιες υπό εξαφάνιση.
Αυτά σκεφτόμουν περπατώντας στον ιερό χώρο των Δελφών, έχοντας συντροφιά κυρίως ξένους επισκέπτες, μεταξύ αυτών και ένας μοναχικό Ασιάτη, Νότιος Κορεάτης όπως μου είπε.
Παρθενώνας, Ολυμπία και Δελφοί ο σκοπός του μακρινού του ταξιδιού, πιάσαμε κουβέντα, τα λόγια σκέτη παρηγοριά και ελπίδα, μου ανύψωσαν την εθνική μου περηφάνεια  αλλά και την ψυχολογία. Ξέχασα έστω για λίγο τα τέλη, τα χαράτσια, το ΠΑΣΟΚ την ΝΔ, τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά, την Ντόρα, τον Πάγκαλο, τον Τσίπρα, την Παπαρήγα, τον Ροντούλη και τα’ άλλα παιδιά, ξέχασα ακόμη και τους κουκουλοφόρους που έσπασαν όλο κι’ όλο ένα μάρμαρο – το είπε και ο Παπουτσής – και ρήμαξαν για μια ακόμη φορά το κέντρο της Αθήνας.
Μου είπε ο μακρινός μας επισκέπτης «… Ταξίδεψα σε πολλές χώρες, όλες έχουν και κάτι να δείξουν, όλα όμως τα αξιοθέατα του κόσμου μπορεί κανείς να τα αγνοήσει, να τα προσπεράσει. Τις Μυκήνες, τον Παρθενώνα, την Ολυμπία και τους Δελφούς ποτέ! Θα είναι εκεί για να υπενθυμίζουν σ’ όλους τι έχουν προσφέρει οι Έλληνες στον κόσμο, λουσμένα στο φως το ελληνικό.  Αυτό το φως που νίκησε το σκοτάδι και εμπνέει ζωογόνα και αιώνια. Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα, θα είναι εκεί για να υπενθυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορεί να επιστρέψουν, είπε και απομακρύνθηκε. Ναι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν, εφ’ όσον επιστρέψουμε και εμείς στις αρχές των προταγμένων προγόνων μας. Τυφλός ή ηλίθιος πρέπει νάναι όποιος δεν βλέπει ποιοι μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι, ποιοι κράτησαν τα γκέμια του κρατικού αραμπά από το 1975 έως σήμερα.
Μάλιστα αγαπητοί «Έλληνες» ηγέτες της όποιας πολιτικής συντεχνίας.  Δεκαετίες ποτίζατε, μπολιάζατε, και κοπρίζατε τα κομματικό δέντρο της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, της ατιμωρησίας και της ασυδοσίας, για να δώσει σήμερα πικρούς καρπούς εθνικής αδιαφορίας και εγκατάλειψη, πατρικής γης.
Κανένας λαός δεν επέζησε στην τύχη κανένα κράτος δεν κατασκευάστηκε συμπτωματικά, αλλά και καμία πατρίδα δεν έσβησε προτού ο λαός της περάσει το χάσμα της ψυχικής απαξένωσης από το χώμα που τον γέννησε.
Εσείς σχεδόν το καταφέρατε και αυτό
«Πωλείται Πατρίς» - Εκδόσεις Γ. Λαδάς. Αθήνα 1977.
Υ.Γ. Ο Μακρυγιάννης έστειλε στην Οθωνική Αντιβασιλεία αναφορά, ότι παραιτείται του μισθού αν και φτωχός, για να δοθεί αυτό στους αγωνιστές και τις χήρες και τα ορφανά που πέθαιναν της πείνας αποφασίζοντας να δικαιώσει τους αδικημένους.
Κάντε σύγκριση με όλους αυτούς που τα ονόματα τους φιγουράρουν στη λίστα της ντροπής, σαν δεν ντρέπονται, οι υπηρέτες του Λαού, διαβρώσατε τα πάντα και θέλετε και τα ρέστα, ντροπή σας.
850 Συνταξιούχοι βουλευτές μεταξύ αυτών και ο «αγωνιστής» Μίκης Θεοδωράκης έχουν προσφύγει στο Ελεγκτικό Συνέδριο. 250 πρώην και νυν εθνοπατέρες ζητούν αναδρομική αύξηση αποδοχών.  Βρε τους κοπρίτες που θάλεγε και ο Πάγκαλος