Τον τελευταίο καιρό το ζήτημα του ορυκτού πλούτου της χώρας  μας ήρθε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο. Συζητήσεις επί συζητήσεων στα Μ.Μ.Ε. και στη Βουλή, όπου μεταξύ άλλων κατηγορήθηκε η κυβέρνηση για μυστική διπλωματία και κρυφές συμφωνίες για ατολμία και αδιαφορία. Τελικά όσα ακούστηκαν και ειπώθηκαν ένθεν και ένθεν δεν μας διαφώτισαν και πολύ, και μάλιστα κάποιοι εντός Βουλής μας είπαν ότι ναι μεν υπάρχουν ενδείξεις, αλλά δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Δεν μας είπαν όμως γιατί όλα αυτά τα χρόνια μείναμε στις ενδείξεις και δεν προχωρήσαμε στις αποδείξεις.  Προφανώς δεν είχαμε αποδείξεις, προφανώς δεν είχαμε ανάγκη το δικό μας πετρέλαιο ή φυσικό αέριο!Θα μου πείτε τώρα γιατί τα γράφω αυτά;
Θα σας πω. Όσοι είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν βιβλία του Κυριάκου Διακογιάννη (δεκαετία του 1980) και ειδικά αυτό με τον χαρακτηριστικό αλλά και εν πολλοίς προφητικό τίτλο «οι Σαρκοφάγοι του Ελληνισμού» θα θυμούνται πως στις σελίδες αυτού του βιβλίου μεταξύ άλλων σημαντικών θεμάτων υπήρχαν, και αρκετές σελίδες που αφορούν τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος. Το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γ. Λαδιά το 1979, δηλαδή στην αυγή της μεταπολίτευσης. Διαβάζοντας το κανείς σήμερα, μένει έκπληκτος για όσα προφητικά έγραψε την εποχή εκείνη, ο δε τίτλος του αποδίδει πλήρως αυτό που τελικά ζούμε σήμερα.
Ένα λοιπό από τα θέματα του βιβλίου αυτού είναι και ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας, οι ενδείξεις αν θέλετε της εποχής εκείνης. Δυστυχώς 35 χρόνια από τότε και είμαστε ακόμη στις ενδείξεις.
Γράφει στη σελίδα 484 ο κυρ Διακογιάννης.
Το θέμα πετρελαίων Ζακύνθου και Ιουνίου γενικά δεν θα το δω από την σκοπιά του «πόσοι υδρογονάνθρακες» και άλλα πετρελαιοειδή υπάρχουν και αν κατά πόσον είναι εκμεταλλεύσιμα. Αυτό είναι θέμα που αφορά τους αρμόδιους φορείς. Θα το εξετάσω όμως από πλευράς «συμπεριφοράς» του ελληνικού δημοσίου έναντι ενός Έλληνος πολίτου ο οποίος με προσωπικές δαπάνες και κατόπιν σχετικής άδειας επισήμου του κράτους προβαίνει σε έρευνες και το ίδιο το κράτος για να τον εμποδίσει να προχωρήσει τον μηνύει και τον στέλνει στα δικαστήρια γιατί προσπάθησε να βγάλει πετρέλαιο…
Τυχαίο; δε νομίζω! που θάλεγε κανείς σήμερα
Στο βιβλίο υπάρχουν αρκετά αντίγραφα από την αλληλογραφία μεταξύ της ΔΕΠΑ, δημόσια επιχείρηση πετρελαίου, του υπουργείου βιομηχανίας και ενέργειας προς την εταιρεία ΧΡΩΠΕΙ Α.Ε. Είναι λίγος  ο χώρος για να καταλάβει κανείς πλήρως το παράλογο της όλης υπόθεσης αλλά εύκολα μπαίνει μεγάλο ερώτημα.
Γιατί όλα αυτά;
«Πεθαίνω με τη βοήθεια πολλών γιατρών» είπε ο Μέγας Αλέξανδρος λίγο πριν ξεψυχήσει. Η Ελλάδα με τη βοήθεια πολλών εισαγωγέων. Γι’ αυτό φθάσαμε σχεδόν να μην εξάγουμε τίποτα.
Υ.Γ. Υπουργός στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ενέργειας ο προσφάτως αποβιώσας Μιλτιάδης Έβερτ ο Ευπατρίδης πολιτικός κατά πολλούς και Πρωθυπουργός, ο Εθνάρχης Κ. Καραμανλής.  Μετά ήρθαν οι Πασόκοι