Βιογραφικό Σημείωμα:
Ο Νικόλαος Σιαλμάς γεννήθηκε το 1965 στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του 1984 και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1988 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού.
Έπεσε ηρωικά μαχόμενος για την Πατρίδα, κοντά στον Άγιο Ευστράτιο, κατά τη διάρκεια αποστολής αναχαιτίσεως τουρκικών αεροσκαφών, χειριζόμενος αεροσκάφος F-1CG της 342 Μοίρας Παντός Καιρού της 114 Πτέρυγας Μάχης (Τανάγρα), στις 18 Ιουνίου 1992.
Η πολεμική μας αεροπορία, εκτός από τον Υποσμηναγό (I) Νικόλαο Σιαλμά, στα χρόνια της δεκαετίας του ΄90 και της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, έχει χάσει στον βωμό του καθήκοντος, και άλλα παιδιά της, είτε ήσαν εκπαιδευόμενοι, είτε κυνηγώντας σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, όπως τον Σμηναγό (Ι) Κωνσταντίνο Ηλιάκη.
Και πριν 3 χρόνια το Σμηναγό Γεώργιος Μπαλταδώρο που έχασε τη ζωή του όταν το μονοθέσιο αεροσκάφος M2000-5 της 114ΠΜ/331Μ, σε απόσταση εννέα (9) ναυτικών μιλίων βορειοανατολικά της Νήσου Σκύρου, προσέκρουσε στη θάλασσα.
Ας γυρίσουμε όμως τον χρόνο 23 χρόνια πίσω για να δούμε το περιστατικό που στοίχισε τη ζωή του υποσμηναγού Σιαλμά.
Ο Υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς κλήθηκε εκείνο το πρωινό με το Mirage F-1CG ”δεύτερης γενιάς” όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, να αναχαιτίσει το ολοκαίνουργιο τότε απόκτημα ”τρίτης γενιάς” της Τουρκικής αεροπορίας το F-16C.
Η αερομαχία έγινε κοντά στην περιοχή του Αγίου Ευστρατίου.
Το Mirage F-1 είχε τη φήμη για όλη τη δεκαετία του 80 ότι δεν είχε χάσει αερομαχία στο Αιγαίο. Όμως η τεχνολογική διαφορά και η διαφορά σε ευελιξία των δύο αεροπλάνων ήταν χαώδης.
Ο Τούρκος πιλότος εκμεταλλευόμενος την τεχνολογική ανωτερότητα του αεροπλάνου του (F-16) έναντι του ελληνικού κατάφερε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση.
Όμως οι ελιγμοί του Ν. Σιαλμά ήταν τόσο δύσκολοι και απρόβλεπτοι που μόνο ένας πολύ έμπειρος πιλότος θα μπορούσε να τον εγκλωβίσει με την βοήθεια του ανώτερου F-16.
Οι ελιγμοί του Νικόλαου γινόντουσαν όλο και πιο παράτολμοι θυμίζοντας το γύρο του θανάτου παρά πτήση αεροπλάνου.
Ο Ν. Σιαλμάς δεν ήταν διατεθειμένος να δώσει την <<ουρά>> (ορολογία των πιλότων μας) στο πιάτο σε κανέναν, έτσι η τελευταία του επιλογή για να εγκαταλείψει τη προσπάθεια ο εισβολέας ήταν να πετάξει τόσο χαμηλά που ο εχθρός δεν θα είχε φανταστεί ούτε στα όνειρά του.
Με λίγα λόγια θα προσπαθούσε να κάνει τη θάλασσα να γίνει ο εφιάλτης του Τούρκου πιλότου.
Όμως ότι δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Τούρκος το κατάφερε η τεχνολογία. Το F-1 ήρθε σε απώλεια στήριξης και σε συνδυασμό με το χαμηλό ύψος πτήσης (λίγα πόδια) δεν του άφησαν περιθώρια...έτσι....το Αιγαίο άνοιξε τα χέρια του και αγκάλιασε τον Ήρωα Νικόλαο Σιαλμά.
Ο Τούρκος απόφυγε τη σύγκρουση την τελευταία στιγμή... Ο Νικόλαος Σιαλμάς έμεινε πιστός στην πατρίδα του και στα ιδανικά του μέχρι το τέλος.
Έδειξε στην πράξη την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό.
Αν πετάξει κανείς πάνω από τον Αϊ- Στράτη θα δει το μνημείο του Σιαλμά. Μια τεράστια μεταλλική ασπίδα απλώνεται στο νησάκι, με δυο λέξεις χαραγμένες. “Μολών Λαβέ” η οποία παραλλήλως συμβολίζει και τις προσπάθειες όλων των Ελλήνων πιλότων της πολεμικής μας Αεροπορίας αυτές δεκαετίες του ακήρυκτου πολέμου στο Αιγαίο.
Να σημειώσουμε, ότι για αρκετά χρόνια μετά την παραλαβή και ένταξη σε υπηρεσία του F-16 σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και του Mirage 2000EGM στις τάξεις της δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας, τα Mirage F1CG των 342 και 334 ΜΠΚ (Μοίρες Παντός Καιρού) συνέχισαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στον τομέα της αναχαίτισης.
Τα εν λόγω αεροσκάφη απεσύρθησαν σταδιακώς, μέχρι το τέλος του Ιουνίου του 2003.
Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα για τον Νικόλαο Σιαλμά, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους δανειστές μας, οι οποίοι επιχειρούν αυτές τις ημέρες να απαξιώσουν και να εξαθλιώσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις με περικοπές δαπανών, ότι οι "ΑΕΤΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ" και δεν υπολογίζουν αν τους περικόψουν τους μισθούς ή τις δαπάνες.
Οι χειριστές της αεροπορίας καθημερινώς καλούνται να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις αερομαχιών φτάνοντας πολλές φορές στα όρια.
Εμείς αναπαυόμαστε μέσα στην θαλπωρή του σπιτιού και τις ανέσεις του, οι πιλότοι μας όμως περνούν πολλές μέρες μοναξιάς μακριά από τις οικογένειές τους και κακές συνθήκες διαβίωσης.
Όμως δεν πτοούνται δεν κάνουν πίσω και θυσιάζονται σαν τον Νίκο Σιαλμά που στάθηκε παλικαρίσια μέχρι την τελευταία στιγμή, πιστός στον όρκο που έδωσε.
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας ως ελάχιστον φόρο τιμής, αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
