Ανέκαθεν η αγαπημένη εποχή μας ήταν η Άνοιξη! Ίσως επειδή γιορτάζουμε και γεννηθήκαμε μέσα σ' αυτή; Ίσως πάλι από ευαισθησία, γιατί δεν σας κρύβουμε, πως πάντα μας γοήτευαν, όσα συνέβαιναν κατά τη διάρκειά της. Έχει μια μυσταγωγία, μια ομορφιά τέτοια που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο. Όλες οι Αισθήσεις συμμετέχουν στο 'παιχνίδι' της... πόσες όμορφες λέξεις ξεκινούν από Α. Αγάπη, Άνθρωπος, Ανάσταση, Αναγέννηση, Αρχή, Αλήθεια, Αρμονία, Αλλαγή και πολλές ακόμα.. οι περισσότερες εξ αυτών 'ευδοκιμούν' μέσα στην Άνοιξη. Η φύση Ανα-γεννάται σ' αυτήν την εποχή και εμείς έχουμε μια ακόμα ευκαιρία να υπακούσουμε στις προτροπές της και να παραδοθούμε σ' αυτήν. Ν' Αναστηθούμε! Να ζήσουμε από την Αρχή! Το Πάσχα είναι η Άνοιξη, είναι η Ανάσταση... και η Ανάσταση είναι η Ζωή. Ας Αναλογιστούμε μόνο πόσο μέσα στο φόβο ζούμε, πώς περνάμε τις μέρες μας κλειδωμένοι στους εαυτούς μας, στις σκέψεις μας, στους λαβύρινθους του μυαλού μας και στις τρικλοποδιές που μόνοι βάζουμε στους εαυτούς μας.
Ας Αναρωτηθούμε... Πόσο μακριά από τη Ζωή βρισκόμαστε εν τέλει; Πόσο μακριά από το θαύμα της Αναστάσεως... του Πάσχα; Kαι γι' αυτό δεν ευθύνεται η κακή μας μοίρα, ούτε η ατυχία που μας κυνηγά. Ας μην σκεφτόμαστε μικροπρεπώς. Εμείς κρατάμε τα ηνία της ευτυχίας μας και Ας σταματήσουμε επιτέλους, να την ψάχνουμε αλλού. Η ευτυχία είμαστε εμείς, η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας, στην καθημερινότητα μας, σ' ένα χαμόγελο, σε μια καλή κουβέντα, σε όλα όσα έχουμε, όταν το καταλάβουμε τότε πραγματικά κι εμείς "θ' Ανοίξουμε" όπως όλα τα πλάσματα της φύσης και όπως όλα τα φυτά θ' Ανθίσουμε. Αν μάθουμε τον τρόπο αυτόν και τον συνηθίσουμε... τότε δεν θα χρειαζόμαστε την υπενθύμιση της φύσης. Θα' ναι για μάς κάθε εποχή μια καινούργια Άνοιξη! Τότε θα μπορούμε να μοιραστούμε, να μοιράσουμε, ν' Αγκαλιάσουμε τους άλλους και τους εαυτούς μας. Να γίνουμε ένα με τη φύση, να την ευχαριστήσουμε για όσα Απλόχερα μας χαρίζει.. αφού είμαστε δικά της μέλη.. γιατί να ζούμε εις βάρος της; Γίνεται όμως για να βιώσουμε κι εμείς οι θνητοί το θαύμα της Αναστάσεως; Για να φτάσει κανείς στην Ανάσταση, πρέπει αρχικά να θυσιαστεί... Δεν έχει σημασία πού πιστεύει.. το μήνυμα της Αναστάσεως είναι καθολικό και δεν υφίσταται χωρίς θυσία.. όπως δεν υφίσταται θυσία χωρίς Αγάπη... Οι μεγαλύτερες θυσίες προέρχονται από την Αγάπη. Χιλιάδες θυσίες πραγματοποιούνται κάθε λεπτό. Η γέννηση για παράδειγμα είναι μια από αυτές. Μια πράξη υπέρτατης θυσίας του σώματος προς τη ζωή!
Θυσιάζομαι όμως θα πει επίσης, βοηθάω, νοιάζομαι για τον συνάνθρωπο, Αγαπάω δυνατά, σέβομαι τη φύση, τους καρπούς της, τα ζώα, τον Άνθρωπο, συνυπάρχω Αρμονικά μαζί τους. Θυσιάζομαι θα πει 'πονάω' για τον εχθρό μου, όπως θα 'πονούσα' για τον φίλο και Αδερφό μου. Θυσιάζομαι θα πει - σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε- γίνομαι αυτιά που Ακούνε τις κραυγές και τους ψιθύρους του κόσμου, γίνομαι μάτια που βλέπουν τι συμβαίνει μέσα μου αλλά και έξω από εμένα, γίνομαι στόμα που Ανοίγει και μιλά, γίνομαι χέρια που Απλώνονται και βοηθούν... Ίσως τελικά η Αθανασία να μην είναι τόσο μακριά, ίσως κρύβεται στ' Απλά και καθημερινά. Και ίσως σκέψου και ΕΣΥ, έτσι καταφέρω να την κατακτήσω, ίσως καταφέρω να κερδίσω του ανθρώπου τον χειρότερο εχθρό, το θάνατο... Να υψώσω το Ανάστημά μου και να του πω, ότι δεν είναι αυτό το δικό μου τέλος... Το τέλος που θα ήθελα, το τέλος που εγώ διαλέγω είναι μια καινούργια Αρχή... είναι η Ανάσταση! Η Ζωή... Καλό, Ελληνικό και Ορθόδοξο, Πάσχα!
