Νέο κόμμα με το όνομα ''Ελληνική Αυγή'' ανακοίνωσε ως Plan B ο Ηλίας Κασιδιάρης, σε περίπτωση που θα τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Εντούτοις, τι θα συμβεί στην περίπτωση που η πολιτεία αποφασίσει κάτι τέτοιο; Δύο είναι τα ενδεχόμενα σενάρια:
Το πρώτο είναι το θετικό για τη Χρυσή Αυγή. Η μετονομασία της σε Ελληνική Αυγή θα συνοδευτεί από καταγγελίες για στοχευμένη δίωξη και παραβίαση του συντάγματος. Θα καλλιεργηθεί το κλίμα των πολιτικών κρατουμένων-μαρτύρων και θα υπάρξει προσπάθεια για τη δημιουργία αραγούς μετώπου εναντίον ενός ήδη σάπιου πολιτικού συστήματος. Η Χρυσή Αυγή θα προσπαθήσει να συμβολίσει το κόμμα που εν τοις πράγμασι μάχεται για την πλήρη ανατροπή του πολιτικού συστήματος και θα δημιουργήσει ένα νέο πόλο απορρρόφησης κυρίως των εξαθλιωμένων Ελλήνων, με πιο ισχυρά κίνητρα πλέον για αυτούς που διακατέχονται από θυμό ή μίσος έναντι της πολιτείας. Συνοψίζοντας, η μετονομασία, αντί να καταστείλει θα συντηρήσει ή θα γιγαντώσει το φαινόμενο.
 
Το δεύτερο σενάριο είναι το αρνητικό για την πρώην Χρυσή Αυγή. Η ίδια πλέον θα έχει στιγματιστεί με το λεκέ της εγκληματικής οργάνωσης. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, τα μέσα ενημέρωσης, οι κοινωνικές ομάδες θα καταδικάσουν την παραστρατιωτική δομή, το ιδεολογικό περιεχόμενο της οργάνωσης και κυρίως τη χρήση βίας κάθε μορφής. Η Χρυσή Αυγή θα αντιδράσει με τα πρωτόγονα ένστικτα που διαθέτει και η νέα χρήση βίας που ενδεχομένως θα χρησιμοποιήσει θα επιβεβαιώσει στα μάτια ακόμη και του τελευταίου Έλληνα πως δεν πρόκειται για ένα εθνικιστικό κόμμα αλλά για μία εγκληματική οργάνωση. Η καλύτερη ενημέρωση του κόσμου αλλά και οι βίαιες αντιδράσεις της νέας Ελληνικής Αυγής θα δημιουργήσουν περισσότερο φόβο παρά θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον και θα συλλέξουν τις αντιδράσεις. Ο φόβος θα καταλήξει σε αποστροφή και το νεοναζιστικό κόμμα θα συρρικνώσει κατά πολύ τα ποσοστά του και απλά θα υπάρχει, υπενθυμίζοντάς μας το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού.
 
Προσωπικά, βρίσκω το δεύτερο σενάριο ως το πιο πιθανό. Κανείς όμως δε μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα, ούτε καν να μαντέψει αυτό που θα συμβεί. Είναι προφανές ότι σε μία τέτοια περίπτωση, η κατάσταση θα είναι δυναμική, τουτέστιν, θα συνδιαμορφώνεται μέρα με την ημέρα από αυτούς που θα τη διαχειρίζονται, αυτούς που θα έχουν ενεργό συμμετοχή αλλά και από τους παρατηρητές. Επί παραδείγματι, ένα σοβαρό πολιτικό σύστημα, έστω και μόνο στην περίπτωση καταπολέμησης του φασισμού, δε θα πρέπει να δρα μικροπολιτικά, χρησιμοποιώντας τη θεωρία των 2 άκρων ή το μνημόνιο για να εξηγήσει το φαινόμενο ή να το αποτινάξει από πάνω του τη συνυπαιτιότητα. Είναι ξεκάθαρο ότι το πολιτικό σύστημα έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη και θα πρέπει να την αναλάβει. Προς το παρόν, κυριαρχεί η ανωριμότητα αλλά στην περίπτωση που γίνουν τα αυτονόητα και καταδικαστεί χωρίς αστερίσκους ο φασισμός, το δεύτερο σενάριο θα πάρει πόντους.
Οι δημοσιογράφοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, λειτουργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο απέναντι στο φασισμό μετά τη δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα. Οι αυτόματες κοινωνικές αντιδράσεις, από τις ποδοσφαιρικές ομάδες μέχρι την κοινωνία της φυλακής που θεωρεί ξένο σώμα το δολοφόνο, είναι πράγματι σημαντικές και ελπιδοφόρες. Η κοινωνία, παρά τις δυσκολίες και το γεγονός ότι ξεγελάστηκε αρχικά από το μανδύα των νεοναζιστών, δείχνει να βρίσκει το δρόμο της, χωρίς υποδείξεις. Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί προδιαθεσικοί παράγοντες όπως η περαιτέρω οικονομική πορεία της χώρας [φτώχεια-ανεργία], το μεταναστευτικό, η στάση της Ευρώπης,  τους οποίους δε χρειάζεται να αναλύσουμε επί της παρούσης.
 Προσωπικά, είμαι υποστηρικτής της θεωρίας ''να τους ταράξουμε στη νομιμότητα''. Ακόμη, έχω τονίσει σε παλαιότερά μου άρθρα την αντισυνταγματικότητα κατάργησης ενός κόμματος. Εντούτοις, οφείλουμε να κάνουμε και αυτή την ανάλυση ενόσω η κυβέρνηση σκέφτεται ή αναζητεί τρόπους να θέσει ένα άμεσο τέλος στη Χρυσή Αυγή και να εξηγήσουμε ότι η αλλαγή ενός ονόματος και η συντήρηση του προηγούμενου καθεστώτος δεν είναι τόσο απλοϊκή όσο αρχικά υπολογίζουμε. Και να πω και κάτι τελευταίο. Πολλές φορές, η καλύτερη δυνατή λύση απουσιάζει από το τραπέζι. Ο ασθενής με το σχεδόν γαγγραινώδες πόδι έχει να αποφασίσει αν θα το κόψει και θα διασφαλίσει τη ζωή του ή αν θα προχωρήσει με φαρμακευτική αγωγή, η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στην πλήρη θεραπεία ή στο θάνατο. Πράγματι, η περίπτωση της πλήρους ανάρρωσης είναι αυτή που όλοι επιθυμούμε. Αν όμως εκτιμηθεί ότι τα ποσοστά αυτά είναι ελάχιστα και ο κίνδυνος της ζωής πολύ μεγαλύτερος, αυτό που προέχει είναι η ζωή του ασθενούς, έστω και χωρίς μέλος. Αντίστοιχα, βέβαια, υπάρχει και το παράδειγμα της παραβίασης της δημοκρατίας, το οποίο μπορεί κατόπιν να ισχύσει κατ᾽ επανάληψη. Μάλιστα, βλέποντας σημερινούς πολιτικούς να βγάζουν περίπου τη μισή Ελλάδα εκτός συνταγματικού τόξου, ανησυχώ για μία απόφαση κατάργησης ενός κόμματος.
 
Εν κατακλείδι, οι αποφάσεις που θα παρθούν για την αντιμετώπιση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής είναι πέρα από δύσκολες και κρίσιμες. Σίγουρα όμως δε θα πρέπει να προκαλέσουν διχασμό, όποιες και αν είναι αυτές. Η συσπείρωση απέναντι στο φασισμό θα πρέπει να είναι υψηλότερη από το μπόι που μέχρι τώρα έχουμε επιδείξει.

υ.γ.: Το άρθρο γράφτηκε στις 23 Σεπτεμβρίου [πριν τα γεγονότα των συλλήψεων]