- Είναι ο Θανάσης Βαλαβάνης; ρώτησα τον πυροσβέστη φίλο μου.
Η απάντηση του «ΝΑΙ» με σόκαρε.
Αποσβολωθήκαμε στην αρχή, δακρύσαμε και κλάψαμε οικογενειακώς το φίλο μας.
Αμέσως ειδοποιήσαμε την παρέα. Την παρέα των φοιτητικών χρόνων. Την παρέα του 3ου ορόφου της οδού Μοιράρχου Κουφίτσα 3, λίγο πιο πάνω από την Καμάρα, την παρέα του κυρ Μιχάλη, λίγο κάτω από το Τουρκικό προξενείο, την παρέα του Χημικού του ΑΠΘ του έτους 1970.
Φίλος αδελφικός, αντισυμβατικός πάντα. Με το μούσι, τα αχτένιστα μαλλιά, το μακό μπλουζάκι και το φθαρμένο τζίν. Αγκαλιά με την κιθάρα, στο σαλόνι της Κουφίτσα. Βερμούτ, ξηροί καρποί, ντουμάνι από το κάπνισμα, αγόρια και κορίτσια καθισμένα στο πάτωμα, έπαιζε στην κιθάρα και απαιτούσε όλοι να τραγουδούν, «Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε γα@@@@αι, αδελφέ» και τόσα άλλα τραγούδια, τα περισσότερα παραφρασμένα. Εκεί όπου, ο δίσκος στο πικ-απ επαναλάμβανε πολλές φορές τον «Άγιο Φεβρουάριο» του Δήμου Μούτση, με το νεαρό τότε τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνο.
Πολλές φορές βρεθήκαμε στο φτωχικό πατρικό του, όπου μας φρόντιζε η κυρά Κατίνα, η μάνα του, με απαράμιλλη καλοσύνη.
Εκεί ανάμεσα στις μικροφωνικές εγκαταστάσεις του αδελφού του, συνεχώς σκάρωνε πράγματα.
Πού να χωρέσει τόσο μυαλό, πώς να το βάλει σε τάξη. Ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του, γιαυτό δεν τον καταλαβαίναμε, ασυμβίβαστος με τα καθώς πρέπει, καλός φοιτητής, που τιμούσε τη θυσία των δικών του.
Φέρνω στη μνήμη μου την πρωτομαγιά του 1974 στην Ξηρόβρυση. Όλη η παρέα εκεί, ΠΑΡΕΑ, με κεφαλαία.

Τα χρόνια πέρασαν, η επικοινωνία λιγόστεψε αλλά δεν σταμάτησε.
- Τη βρίσκω με τα παραδοσιακά, βοηθώντας το Λύκειο Ελληνίδων Σερρών, με το ούτι, έλεγε. Την κιθάρα την παράτησα, φτιάχνω δικούς μου ήχους, δικά μου όργανα, με πεταμένα υλικά.
Χαιρόμασταν ακούγοντας τις μελωδίες του στα ταβερνάκια της Καλαμαριάς, όπου έτρεχε ο κόσμος να απολαύσει τα ρεμπέτικα, όπως ο ίδιος τα ονειρεύτηκε, όπως ο ίδιος τα παρουσίαζε, με τους τενεκέδες, τις νεροκολοκύθες, που τα μετέτρεψε σε όργανα με σπάνιους και πρωτόγνωρους ήχους.
Θαυμαστές οι παραστάσεις του με ερασιτεχνικές ορχήστρες στην τηλεόραση, πάντα αφιλοκερδώς, μόνο από μεράκι, κίνησαν το ενδιαφέρον νέων κινηματογραφιστών που έστησαν την βραβευμένη από το κοινό, ταινία μικρού μήκους, «Μέθεξις», το 2006. Κεντρικά πρόσωπα, ο Θανάσης από την Καλαμαριά, ο Σόλων από τη Μυτιλήνη και ο ΠαπαΓιώργης από την Ήπειρο.
Τραγικό το τέλος του. Η μοίρα έτσι το θέλησε, ώστε μέσα στην καραντίνα, να γνωστοποιηθεί η απώλειά του από τα ΜΜΕ, να το μάθουν οι φίλοι του, να τον κατευοδώσει απ΄ άκρο σε άκρο, στο τελευταίο του ταξίδι, ολόκληρη η Ελλάδα.
Τραγικός ποιητής και ηθοποιός ο ίδιος, μετά το θάνατο της αγαπημένης του μούσας της Όλγας.
Εκεί στις μπάντες του άλλου κόσμου, αντάμα με την Όλγα του, παρέα και με τα φιλαράκια της Μοιράρχου Κουφίτσα 3, τον αγαπημένο του συμφοιτητή τον Τάκη Παπαγεωργίου και το γιατρό τον Μητσάρα το Μελίδη, δοκιμάζει και παίζει τα παράξενα έγχορδά του.
Τελευταία κατέφθασε σ΄ αυτή την παρέα και ο Σόλων ο Μυτιληνιός, έλειπε βλέπετε η πρωτόγονη, αυθεντική λαλιά του.
Ευχόμαστε ο μικρός ο Θάνος, ο εγγονός από τη μοναχοκόρη του, να συνεχίσει το μουσικό ταξίδι του παππού του και να εκπληρωθεί αυτό, το μοναδικό του μεράκι.
Εμείς που τον γνωρίσαμε τον λατρέψαμε, χιλιάδες άνθρωποι θα τον θυμούνται, μα πιο πολύ οι μαθητές του, όχι μόνο για τις γνώσεις που τους έδωσε, αλλά κυρίως για τα πρωτόγνωρα μονοπάτια και τους δρόμους που τους έδειξε να πορευτούν.
Η μνήμη του είναι αιωνία. Έζησε, έδρασε, πορεύτηκε, μοναδικά, αγαπητός και φίλος παντοτινός.
Φίλοι μου, γνωστοί και άγνωστοι, γράψτε στο διαδίκτυο: Θανάσης Βαλαβάνης και αφιερώστε λίγο χρόνο, παρακολουθώντας στιγμές του. Αφιερώστε αν θέλετε 53,55 λεπτά της ώρας και παρακολουθήστε την καταπληκτική ταινία μικρού μήκους ¨Μέθεξις¨, με ιδιαίτερη συμμετοχή του, (διατίθεται δωρεάν).
Αυτό θα είναι το σιωπηλό ετήσιο μνημόσυνό του εν μέσω πανδημίας, διαφορετικά, πιθανόν χιλιάδες συγκεντρωμένοι να τραγουδούσαν κάποιο ρεμπέτικο, υπό τους ήχους ενός αντισυμβατικού έγχορδου του Θανάση, με σκάφος, ίσως τενεκέ, ίσως νεροκολοκύθα, ίσως…...

Για την υπόλοιπη παρέα
της Μοιράρχου Κουφίτσα 3
Τάσος Γιοβανούδης