Στο λαμπρό εορτασμό της επετείου την παράσταση έκλεψαν η πτήση του F16, του Spitfire και οι αλεξιπτωτιστές.
Αυτή η εθνική μας γιορτή, που εδώ και 81 χρόνια γιορτάζουμε έχει και παγκόσμια θα έλεγα ιδιαιτερότητα. Ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες γιορτάζουν την απελευθέρωση τους από τον γερμανικό ζυγό, εμείς γιορτάζουμε την στιγμή του πανεθνικού μας ξεσηκωμού. Τιμούμε και γιορτάζουμε το σθένος των παππούδων και των πατεράδων μας, που σαν ένας ανθρώπινος χείμαρος, ξεχύθηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα, ενεργοποιημένος από την πανάρχαια και μοναδική «μηχανή» την «μηχανή» που φωλιάζει στις ψυχές των Ελλήνων.
Ο ελληνικός λαός, με την τότε ηγεσία του χωρίς δεύτερη σκέψη, επέλεξε να φανεί, για μια ακόμη φορά αντάξιος της ιστορίας του, Στον νυν υπέρ πάντων αγώνα δεν κρύφτηκε κανείς. Το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα, έγινε τώρα ένα εκκωφαντικό «ΟΧΙ» στα στόματα όλων των Ελλήνων. Οι μηχανοκίνητες φάλαγγες, τα άρματα μάχης και τα σμήνη των χαλύβδινων «πουλιών» των Ιταλών αναγκάστηκαν σε άτακτη υποχώρηση όταν βρέθηκαν αντιμέτωπα μπροστά στους παλμούς και τους κτύπους της καρδιάς που κρυβόταν στα στήθη των Ελλήνων στρατιωτών… Αλλοίμονο στα έθνη που έχουν εργαστήρια να παρασκευάζουν καρδιές… έγραψε στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τον Ιανουάριο του ‘4 ο Νικόλαος Πετμεζάς – Λαύρας.
Στο έπος του ’40 οι Έλληνες, τόσο στα πεδία των μαχών, αλλά και στα μετόπισθεν απέδειξαν περίτρανα πως είχαν και καρδιά και υψηλότατο εθνικό φρόνημα που δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά από το πουθενά. Στο ερώτημα βέβαια ποιος και ποια ήταν τα στοιχεία που διαμόρφωσαν και ατσάλωσαν το εθνικό φρόνημα όλων των Ελλήνω τον Οκτώβρη του ’40, θα πρέπει να απαντήσουν οι ειδικοί επιστήμονες. Σίγουρα όμως όχι από αυτούς που τα τελευταία χρόνια είχαν βαλθεί να αποδομήσουν κάθε εθνικό επιχείρημα και αρμό. Με ύποπτες και ακατανόητες ιστορικές αναφορές στοχοθετούν και στοχοποιούν με ελαφρά τη καρδιά κάθε τι εθνικό. Με κάθε εύπλαστο και παραμορφωτικό τρόπο ορίζουν μόνοι τους ως εχθρό, καθέναν που κατά την άποψη τους, είναι εκτός «πολιτικής ορθότητας».
Η άμεση δε αποδοχή και υποστήριξη αυτών των εξ αποκαλύψεως αληθειών από τους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς πολιτικούς μας και αφού πρώτα τις στολίσουν με τα δικά τους διάφορα πολιτικά στολίδια, είναι εντυπωσιακή! Τα επόμενο βήμα είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας, αλλοίμονο σε όποιον δεν συμφωνεί με τις απόψεις τους. Με συνοπτικές διαδικασίες θα κρεμάσουν στο λαιμό του την ταμπέλα του ακροδεξιού και του φασίστα και άντε τώρα εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
«Θύμα» αυτής της τακτικής και η επέτειος του «ΟΧΙ». Μπορεί η μεταπολεμική Ελλάδα να τιμά και να γιορτάζει την επέτειο του περίφημου και περήφανου «ΟΧΙ» αλλά στο όνομα της λήθης του παρελθόντος την άφησε χωρίς πρωταγωνιστές και ήρωες. Σωστό ή λάθος δεν μπορώ να το κρίνω, σίγουρα όμως άδικο για τους πρωταγωνιστές του ελληνοϊταλικού πολέμου. Μακάρι κάποια στιγμή οι πολιτικοί μας να αφήσουν στην άκρη τις ιδεοληψίες τους και να μιλήσουν σοβαρά για όλους τους πρωταγωνιστές του «ΟΧΙ». Ναι το 1940 ο ελληνικός στρατός ήταν που πολέμησε τους Ιταλούς, αλλά ηγήτορες δεν είχε; Δεν είναι άδικο ονόματα ηρωϊκών μας αξιωματικών να παραμένουν στα συρτράρια της ιστορίας, στην αφάνεια;
Υ.Γ.: Όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι πολιτικοί μας έκαναν τις καθιερωμένες δηλώσεις στα ΜΜΕ. Κάποιοι όμως, ίσως για να ξεχωρίσουν από τους άλλους πετάνε μια «κοτσάνα» ίσα με το μπόϊ και τα κιλά τους. Μια τέτοια ήταν του Νίκου Φίλη, αναφερόμενος στον χαρακτήρα του ελληνοϊταλλικού πολέμου, δήλωσε. «Το μήνυμα της επετείου του «ΟΧΙ» είναι επίκαιρο» είπε ο πρώην υπουργός Παιδείας.
«Είναι ο αγώνας κατά του φασισμού και του ναζισμού, που αυτόν τον καιρό επιχειρούν να σηκώσουν ξανά κεφάλι, είναι αγώνας κατά του ρατσισμού του φυλετισμού και του σεξισμού».
Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου ο κ. Φίλης θα αφήσει εκτός αγώνα τον φεμινισμό τον τουρισμό κ.τ.λ. σε ισμό.
Οι εθνικές μας γιορτές
Στις εθνικές μας γιορτές, ως είθισται, μνημονεύουμε και τιμούμε τους αγωνιστές και πεσόντες μιας ιστορικής στιγμής. Λαός και Πολιτεία μνημονεύουν και τιμούν την ανάμνηση ενός μεγάλου ιστορικού γεγονότος. Η πολιτεία πραγματοποιεί στρατιωτικές παρελάσεις και οι Έλληνες σ’ όλη τη χώρα γίνονται συμμέτοχοι και συνδιοργανωτές τολμώ να πω,σ’ αυτές τις εθνικές επετείους. ΟΙ αναρτημένες σημαίες στα μπαλκόνια είναι ένα δείγμα αυτής της συμμετοχής. Δυστυχώς όχι όπως πριν μερικά χρόνια!
Είναι μια πραγματικότητα που δεν μας τιμά.
Υπάρχουν όμως κάποιες πρωτοβουλίες συμπατριωτών μας που αξίζει νομίζω να αναδειχθούν.
Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι και του συμπατριώτη μας από τη Μεγάλη Στέρνα του κ. Παναγιώτη Σιδερίδη ο οποίος τα τελευταία χρόνια παραμονές των εθνικών μας επετείων μαζί με φίλους του ανηφορίζει προς το εγκαταλλειμένο στρατιωτικό Φυλάκιο «Ταβουλάρη» για να αντικαταστήσουν την γαλανόλευκη και να ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο τιμώντας με αυτόν τον ταπεινό τρόπο όλους τους πεσόντες στους αγώνες της Πατρίδας μας.
Υ.Γ.: Δυστυχώς όλα τα πρώην στρατιωτικά φυλάκια έχουν στην κυριολεξία λεηλατηθεί, η εικόνα που αντικρύζει κανείς προκαλεί θλίμη και πίκρα. Το φυλάκιο «Ταβουλάρη» βρίσκεται μεταξύ των χωριών Κορόνα και Ακρίτα, πάνω από την Μεγάλη Στέρνα.
