Παντρεύτηκα τη Μαία Μωϋσίδου Αγάπη, από την Πατρίδα Βεροίας, και απέκτησα και τα δύο παιδιά μου την Αλεξάντρα και το Σάββα. Στο χωριό είχα γίνει ένα με τους μαθητές , αλλά , και τους κατοίκους του χωριού. Καθημερινά παίζαμε ποδόσφαιρο με τους μαθητές και με κάποιους μεγαλύτερους που συγκεντρώνονταν στην τεράστια αυλή του σχολείου. Χωριζόμασταν πάντα στους φίλους της ΑΕΚ, όπου ανήκα κι εγώ την εποχή εκείνη και στους Ολυμπιακούς. Περιέργως την εποχή εκείνη οι Παοκτζήδες ήταν λιγότεροι από τους 2 παραπάνω, ενώ σήμερα που εντάχτηκα κι εγώ σ’αυτούς είναι η πλειοψηφία και στο Ανθόφυτο, αλλά, και στο νομό νομίζω. Σημείωση:η μετακίνησή μου ποδοσφαιρικά έγινε το 1976 μετά τον τελικό Kυπέλου, στον οποίο παραβρέθηκα στη ν.Φιλαδέλφεια, όπου οι φίλαθλοι /<τρομάρα τους της ΑΕΚ, και πριν αρχίσει το παιχνίδι δεν σταμάτησαν να καθυβρίζουν τους παίκτες και τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ με ανομολόγητες βρισιές και κυρίως με το επαίσχυντο σύνθημα «τούρκοι, βούλγαροι/τούρκοι, βούλγαροι, πράγμα που με εξαγρίωσε και έκτοτε είμαι φίλαθλος του ΠΑΟΚ και όλων των ομάδων από τη Λάρισα και πάνω. Αλλά, ας επιστρέψουμε στα παιχνίδια της αυλής, στα οποία, όπως ανέφερα έπαιζαν και μεγαλύτεροι. Εγώ, με κάποιο «δόλο» έλεγα στα παιδιά να στοιχηματίσουμε και όποιος κερδίζει έπρεπε ο αντίπαλος να περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο κι αυτό γιατί κατά κανόνα κερδίζαμε γιατί διάλεγα μαζί μου τους καλύτερους και αποδεκατίζαμε τους Ολυμπιακούς, περνώντας τους στην πλευρά της ΑΕΚ. Με τον τρόπο αυτό μηδενίσαμε τους Ολυμπιακούς και έμεινε ουσιαστικά ένας πολύ καλός μαθητής της ΣΤ΄τάξης και σκεπτόμασταν με τους μικρούς «διαβόλους» πώς να αλλαξοπιστήσει κι ο Γιώργος. Σε ένα από τα τελευταία παιχνίδια που έχασε η ομάδα του ο Γιώργος εκνευρισμένος και μισοκλαίγοντας μου λέει: Δεν γίνομαι Αεκτζής κύριε Δάσκαλε ό,τι και να μου κάνεις. Θα γίνω ΠΑΟΚ και μέχρι σήμερα παραμένει. Ήταν ένας εξαιρετικός μαθητής και πολύ καλό παιδί ο Γιώργος ο Φαλέτας. Δεν ξέρω τι ακριβώς είπε στον σαρακατσάνο πατέρα του- πολύ καλό φίλο μου/ κι όταν με συνάντησε μου είπε: Όρε δάσκαλε, τι έφτιαξες στο Γιωργάκημ και μαλώνει συνέχεια με τον αδελφό του το Γιάννο που παρέμεινε ολυμπιακός» και μου άνοιξες μεγάλους μπελάδες μου παραπονέθηκε ο γερο-Φαλέτας (ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει). ΄Ετσι, κάθε φορά που συναντώ το Γιωργάκη με αγκαλιάζει και χαίρεται που είμαστε «οπαδικά» στην ίδια πευρά ΠΑΟΚ και ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ.