Το πρωί της 17ης Μαίου ο βομβαρδισμός ξαναρχίζει από τις 4.30. Έτοιμα τα ελληνικά τάγματα περιμένουν ανυπόμονα τη στιγμή της εφόδου. Κρητικοί γιγαντόκορμοι, άφοβοι Θράκες, νησιώτες του Αιγαίου, εθελοντές της Αιγύπτου και Πόντιοι και πάλι Κρητικοί.
Τη νύκτα όλη την περάσανε με τραγούδια, ζητωκραυγές και απερίγραπτη ανυπομονησία. Ποτέ ως τώρα ελληνικός στρατός δεν είχε πριν από τη μάχη τέτοιο ηθικό. Τραγούδια παντού, στις χαράδρες συγχέονται με τον βομβαρδισμό.
Η μάχη του Σκρα ήταν η σπουδαιότερη από τις μεγάλες τοπικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Μακεδονικό Μέτωπο εναντίον των Γερμανοβουλγάρων. Η επίθεση εκτελέστηκε από Ελληνικές κυρίως δυνάμεις. Οι Ελληνικές Μεραρχίες κατόρθωσαν αυτό που δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι Γαλλικές σε προηγούμενες επιθέσεις. Ήταν μια καθαρά ελληνική νίκη και ενθουσίασε τους απανταχού Έλληνες και προσέδωσε γόητρο στον Ελληνικό Στρατό και τον θαυμασμό των συμμάχων για την πολεμική του ικανότητα.
Βαρύ όμως ήταν το τίμημα αυτής της ένδοξης νίκης.
Τρεις χιλιάδες Έλληνες νεκροί και τραυματίες έπεσαν στη μάχη του Σκρα, ανάμεσα τους και ο ηρωϊκός ταγματάρχης Βασίλειος Παπαγιάννης. Σκοτώθηκε στις 17 Μαϊου 1918 στο ύψωμα Τουμουλούζ – Σκρά. Τάφηκε σε μικρό λόφο δίπλα από την οροθετική γραμμή. Προτομή του ταγματάρχη Βασιλείου Παπαγιάννη βρίσκεται στο Ηρώον της μάχη του Σκρα στο χωριό Σκρά.
Βασίλειος Παπαγιάννης
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1882, ήταν γιος του Αγρινιώτη φαρμακοποιού Γεωργίου Παπαγιάννη και της αδελφής του στρατηγού Παναγιώτη Δαγκλή, Χριστίνας. Κατατάχτηκε στο στρατό τον Ιανουάριο του 1904. Προήχθη σε ανθυπολοχαγό το 1911, σε λοχαγό επ’ ανδραγαθία τον Ιούνιο του 1914 και σε ταγματάρχη τον Δεκέμβριο του 1917. Τον Αύγουστο του 1916 συνόδευσε τον θείο του Δαγκλή στην κάθοδό του στα Χανιά, όπου συγκροτήθηκε η περίφημη τριανδρία Βενιζέλου – Κουντουριώτη – Δαγκλή και η ανάληψη της Αρχιστρατηγίας του Στρατού της Εθνικής Αμύνης από τον στρατηγό Δαγκλή. Ο Παπαγιάννης βοήθησε τον θείο του στην οργάνωση και εκπαίδευση του νεοσυγκροτημένου στρατού της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης και κυρίως της Μεραρχίας Αρχιπελάγους, στο 5ο Σύνταγμα της οποίας και κατατάχθηκε.
Τον Φεβρουάριο του 1918 βρέθηκε με αναρρωτική άδεια στην Αθήνα όπως γράφει στο ημερολόγιο του ο στρατηγός:
… «Τον εκράτησα προσωρινώς παρά τη θέληση του ως υπασπιστή μου». Τον Μάϊο του 1918, πριν τη Μάχη του Σκρά, χρειάστηκε, όπως γράφει ο στρατηγός, να τον παρακαλέσει «μετά δακρύων» για να του επιτρέψει να γυρίσει στο τάγμα του. Ο ταγματάρχης Παπαγιάννης ήθελε πάση θυσία να συμμετάσχει στην αναμενόμενη μεγάλη μάχη, η οποία τελικά απέβη μοιραία για τον Παπαγιάννη.
… ‘Αντε βρε παιδιά, είπε στους στρατιώτες του, το ύψωμα του Σκρά θα το πούμε ύψωμα Παπαγιάννη και τότε μια οβίδα τον πήρε. Δεν επέζησε ούτε λεπτό.
Στο τηλεγράφημα του ο διοικητής της Μεραρχίας Αρχιπελάγους Αντιστράτηγος Ιωάννου, προς τον Αντιστράτηγο Δαγκλή έγραψε: Ο ανεψιός σας και πολύτιμος στρατιώτης μας, ο ανδρείος των ανδρείων Βασίλειος Παπαγιάννης έπεσε μαχόμενος υπέρ πατρίδος, έστω Υμίν και την οικογένεια του παρηγορίαν ο ένδοξος θάνατος.

Υ.Γ.1: Οι νεκροί και οι πεσόντες για την πατρίδα πεθαίνουν πραγματικά όταν τους λησμονούμε, όταν δεν αφήνουμε ένα λουλούδι και δεν ανάβουμε ένα κερί στο μνήμα τους. Δυστυχώς, εκεί που βρίσκεται ο τάφος του ηρωϊκού ταγματάρχη, η απόσταση από το Σκρα και ο χωματόδρομος συμβάλλουν στην αμνησία, στη λήθη και το χειρότερο στη μη απόδοση της οφειλόμενης τιμής στον άνθρωπο που ενώ μπορούσε να αποφύγει την μάχη του Σκρά, αυτός επέλεξε με πείσμα να είναι παρών.
Σήμερα εκατόν τέσσερα χρόνια μετά την ένδοξη για τον Ελληνικό Στρατό μάχη του Σκρα, η δημοτική μας αρχή οφείλει να δρομολογήσει όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες και με την δέουσα τιμή να μεταφερθεί ο τάφος και τα οστά του ταγματάρχη Παπαγιάννη στο Σκρά, στο χώρο του Ηρώου, όπου υπάρχει και η προτομή του.
Υ.Γ.2: Την μεταφορά του τάφου επιθυμούν ο πρόεδρος Στέφανος Εππας και οι κάτοικοι του χωριού.

Πηγές: Η μάχη του Σκρά και η Συμφωνία του Μούδρου – Αριστείδης Ι. Τσοτρούδης, Λήμνος 2018
Η Εθνική Άμυνα Θεσσαλονίκης το 1916 Νεόκοσμος Γρηγοριάδης – Αθήνα 1960.