Τα γεγονότα λίγο-πολύ είναι γνωστά. Όμως θα σταθώ σε ένα παραλειπόμενο της τότε εποχής και θα ακολουθήσει στη συνέχεια ο σχολιασμός μου.
Όταν οι κήρυκες του Δαρείου το 490π.Χ έφτασαν στη Σπάρτη, ζητώντας γη και ύδωρ από τους Σπαρτιάτες εκείνοι δεν το πολυσκέφτηκαν και τους έριξαν στο πηγάδι. Στην ουσία επιδόθηκαν σε ατόπημα σκοτώνοντάς τους επειδή οι κήρυκες θεωρούνταν ιερά πρόσωπα-κατά την τότε ισχύουσα διπλωματική δεοντολογία-πράγμα που επανόρθωσαν μετά τη λήξη των Περσικών πολέμων, στέλνοντας δύο Σπαρτιάτες στην περσική αυλή για να τους επιβληθούν τα περσικά αντίποινα. ( Ο Ξέρξης γνωρίζοντας αυτό το περιστατικό δεν έστειλε κήρυκες το 480π.Χ )
Στους Λακεδαιμονίους λοιπόν τότε ξέσπασε η μάνητα του Ταλθυβίου, του κήρυκα του Αγαμέμνονος. Γιατί στη Σπάρτη υπήρχε ναός του Ταλθυβίου, ζουσαν και οι απόγονοί του, οι ονομαζόμενοι Ταλθυβιάδες, που τους είχαν δοθεί ως τιμητικό προνόμιο όλες οι αποστολές κηρύκων που στέλνει η Σπάρτη. Ύστερ᾽ απ᾽ αυτό οι Σπαρτιάτες από τις θυσίες που έκαναν άδικα περίμεναν αίσια προμηνύματα. Αυτό κράτησε πολύ καιρό στην πόλη τους και καθώς οι Λακεδαιμόνιοι αγαναχτούσαν και το θεωρούσαν μεγάλη συμφορά, συγκαλούσαν πολλές φορές συνέλευση των πολιτών τους όπου ο κήρυκας φώναζε: «Ποιός Σπαρτιάτης δέχεται με τη θέλησή του να δώσει τη ζωή του για τη Σπάρτη;», ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις, ο γιος του Νικολάου, Σπαρτιάτες που απ᾽ τη φύση τους ήταν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης, ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για τη θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στη Σπάρτη.Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν.
Αξιοθαύμαστη στάθηκε αυτή η τολμηρή πράξη των αντρών αυτών, αλλά κοντά σ᾽ αυτήν και τα λόγια τους. Δηλαδή, στην πορεία τους προς τα Σούσα φτάνουν στην αυλή του Υδάρνη. Ο Υδάρνης, Πέρσης στην καταγωγή, ήταν διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στα παραθαλάσσια της Μικράς Ασίας· αυτός τους φιλοξένησε κάνοντάς τους τραπέζι· και πάνω στο τραπέζι, τους ρώτησε:
«Άνδρες Λακεδαιμόνιοι, γιατί δε δέχεστε να γίνετε φίλοι του βασιλιά; Νά, βλέπετε πώς ξέρει ο βασιλιάς να τιμά τους άντρες που έχουν αρετή, ρίχνοντας μια ματιά σε μένα και τη θέση που κατέχω. Έτσι λοιπόν κι εσείς, αν γίνετε άνθρωποι του βασιλιά (γιατί έχει σχηματίσει τη γνώμη πως είστε άντρες με αρετή), ο καθένας σας θα μπορούσε να εξουσιάζει μια περιοχή της Ελλάδας που θα του παραχωρούσε ο βασιλιάς».
Η απόκρισή τους ήταν η εξής: «Υδάρνη, η συμβουλή που μας απευθύνεις στηρίζεται σε μονόπλευρη εμπειρία· γιατί μας συμβουλεύεις για δυο πράγματα, που το ένα τους το δοκίμασες, το άλλο όμως όχι· δηλαδή γνωρίζεις πολύ καλά πώς ζουν οι δούλοι, όμως δε δοκίμασες ώς σήμερα την ελευθερία, τί άραγε να ᾽ναι, γλυκό ή όχι. Γιατί αν κάποτε τη δοκίμαζες, θα μας συμβούλευες ν᾽ αγωνιζόμαστε γι᾽ αυτήν όχι μονάχα με δόρατα, αλλά και με τσεκούρια».
Αυτή την απάντηση έδωσαν στον Υδάρνη.
Αποκεί ανέβηκαν στα Σούσα· κι όταν παρουσιάστηκαν στο βασιλιά, πρώτα πρώτα, ενώ οι σωματοφύλακές του τους πρόσταζαν, ασκώντας βία, να πέσουν και προσκυνήσουν το βασιλιά, δε δέχτηκαν με κανένα τρόπο να το κάνουν, όσο κι αν εκείνοι τους έσπρωχναν το κεφάλι προς τα κάτω· γιατί, επέμεναν, ούτε στο νόμο τους είναι γραμμένο να προσκυνούν άνθρωπο ούτε γι᾽ αυτό ήρθαν· κι αφού με αγώνα απέφυγαν την προσκύνηση, κατόπι λένε τα εξής και με το ακόλουθο περίπου περιεχόμενο:
«Βασιλιά των Μήδων, εμάς μας έστειλαν οι Λακεδαιμόνιοι αντιστάθμισμα για τους κήρυκές σας που θανατώθηκαν στη Σπάρτη, για να πληρώσουμε εμείς για το θάνατό τους». Είπαν αυτοί τα παραπάνω, κι ο Ξέρξης, δείχνοντας μεγαλοψυχία, είπε πως δε θα μοιάσει τους Λακεδαιμονίους· γιατί εκείνοι, σκοτώνοντας κήρυκες, καταπάτησαν αυτά που όλοι οι άνθρωποι σέβονται σα νόμο, όμως αυτός δε θα κάνει εκείνα, για τα οποία τους μέμφεται, ούτε σκοτώνοντας για εκδίκηση εκείνους θ᾽ απαλλάξει τους Λακεδαιμονίους από το κρίμα τους.
Η αγέρωχη στάση αυτών των δύο άοπλων Σπαρτιατών ήταν αυτή που τους έσωσε τη ζωή.
Εμείς, σήμερα, δυστυχώς και γη και ύδωρ δώσαμε στο Uruc Reis. Τις προάλλες που το «έσπρωξε» ο αέρας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, και χθές, που είτε άπλωσε τα ηχοβολιστικά του καλώδια για σεισμικές έρευνες, είτε για να απλώσει την «μπουγάδα» το κακό έγινε. Και ας δικαιολογείται με αστεία πράγματα η κυβέρνηση Μητσοτάκη «περί θορύβου προπελών των συνοδευτικών πλοίων» και άλλα κουραφέξαλα. Αποδείχθηκε και αυτή η κυβέρνηση και οι σύμβουλοί της ότι είναι μια ολίγη από γκιουβέτσι όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βέγγος.
Θα με ρωτούσε κάποιος, «και τι θέλεις να κάνουμε πόλεμο;» Απαντώ λοιπόν ότι η πολιτική του κατευνασμού μας έφερε από μόνη της με μαθηματική ακρίβεια ή στα πρόθυρα του πολέμου ή στην παράδοση αμαχητί εθνικής κυριαρχίας. Ήδη οι Τούρκοι διέβησαν τον Ρουβίκωνα. Έσπασαν τον 25ο μεσημβρινό για πρώτη φορά. Από σήμερα, εκτελούν αεροναυτικές ασκήσεις στο κεντρικό Αιγαίο .Ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στην Τήνο θα γίνει υπό τους ήχους των κινητήρων των after burners των τουρκικών F-16.
Οι επίσημοι προσκεκλημένοι για τον εορτασμό, ας προσέξουν λοιπόν, τι θα δηλώσουν.
Αναρωτήθηκα κάποτε όταν πέρασα τις Θερμοπύλες, ερχόμενος από Αθήνα δια της νέας χάραξης της εθνικής οδού, που να είναι το άγαλμα του Λεωνίδα. Κάποτε περνούσαμε από μπροστά του και μας έβλεπε κι αυτός αγέρωχος με τον υπερήφανο ανδρισμό του να μας υπενθυμίζει με θάρρος την πολεμική αρετή, το καθήκον και τη θυσία. Τώρα βέβαια που τον βλέπουμε αμυδρά στο βάθος, μας δείχνει τα οπίσθιά του, γιατί μόνο αυτά είμαστε άξιοι να βλέπουμε.

"Θαρσείν χρή ταχ' αύριον έσετ΄ άμεινον"
("Πρέπει να έχετε θάρρος ίσως αύριο να είναι καλύτερα")
Τη φράση αυτή είπε η θεά Αθηνά, δια του στόματος του πολυμήχανου Οδυσσέα, στους Έλληνες που πολιορκούσαν την Τροία, όταν αυτοί ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους, με αποτέλεσμα να εμψυχωθούν και να την καταλάβουν με την καταδρομική επιχείρηση "ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ".