Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 7:02:10 πμ
Τετάρτη, 04 Μαϊος 2022 19:08

Το ξεκαθάρισμα του τοπίου

Του Παναγιώτη Αδάμου.

Νομίζω ότι πλέον έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ο πόλεμος μπορεί να διεξάγεται στην Ουκρανία, αλλά δεν αφορά τόσο την Ουκρανία. Ο πόλεμος γίνεται για τη Ρωσία. Η Ουκρανία χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο εκ μέρους κυρίως της ηγεσίας των ΗΠΑ, προκειμένου να επιτευχθούν στόχοι που έρχονται από αρκετά παλιά.

 

Όπως έχω ξαναγράψει, κατά τη γνώμη μου οι ΗΠΑ πυροδότησαν την κρίση στην Ουκρανία, κυρίως με την ανυποχώρητη εμμονή τους να μην δέχονται για την Ουκρανία καθεστώς ουδετερότητας τύπου Αυστρίας ή Ελβετίας. Αντιθέτως, εργάστηκαν για να ανοίξει ο δρόμος εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, γνωρίζοντας ότι αυτό ήταν απλά αδύνατον να το δεχθεί οποιαδήποτε – στοιχειωδώς πατριωτική – ρωσική κυβέρνηση.

Διαφαίνεται, επίσης, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου ο πόλεμος στην Ουκρανία να παραταθεί όσο γίνεται περισσότερο: κάθε φορά που οι δύο πλευρές (ρωσική και ουκρανική) φαινόταν να πλησιάζουν σε κάποια συμφωνία, ο αμερικανός πρόεδρος προχωρούσε σε εμπρηστικές δηλώσεις («Πούτιν φονιάς», «Πούτιν εγκληματίας πολέμου») με προφανή στόχο να δυναμιτίσει το κλίμα. Τροφοδοτεί, επίσης, την Ουκρανία μαζικώς με εξοπλισμό, τροφοδοτώντας, έτσι, τη συνέχιση του πολέμου. Τέλος, ενώ στα τέλη Μαρτίου ο πρόεδρος Ζελένσκι είχε φανεί να αποδέχεται το καθεστώς ουδετερότητας για τη χώρα του (δηλαδή τη μη ένταξή της στο ΝΑΤΟ), λίγα μόλις εικοσιτετράωρα αργότερα (!) άλλαξε πάλι θέση ζητώντας την είσοδο στο ΝΑΤΟ. Αυτή η αλλοπρόσαλλη τακτική του ουκρανού προέδρου προφανώς σχετίζεται με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε άμεση επαφή μαζί του και του υπαγορεύουν εν πολλοίς τη στάση του.

Εκτιμώ ότι στόχος των ΗΠΑ είναι η παράταση του πολέμου και γενικότερα της κρίσης στην Ουκρανία, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εξής στόχοι:

α) Το ρήγμα μεταξύ Ε.Ε. και Ρωσίας να γίνει μόνιμο και αγεφύρωτο.

β) Να μπούμε κανονικά σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο, όπως εκείνον της περιόδου 1947-1989, κάτι που τόσο έχει ανάγκη η αμερικανική ηγεσία, για λόγους που έχω αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα μου.

γ) Να αποδυναμωθεί οικονομικώς η Ε.Ε. καθώς ο πόλεμος διεξάγεται επί του εδάφους της και έχει σοβαρότατες συνέπειες στο εμπόριο, την ενέργεια και τις τιμές των τροφίμων.

δ) Να δημιουργηθούν, ενδεχομένως, ρήγματα και εντός της Ε.Ε., καθώς τα κράτη-μέλη του πρώην ανατολικού μπλοκ πιέζουν τη Γερμανία για σκληρότερη στάση έναντι της Ρωσίας και «αγανακτούν» που η τελευταία δεν ικανοποιεί το αίτημά τους στον βαθμό που θα επιθυμούσαν.

ε) Να αυξηθούν οι πωλήσεις αμερικανικού υγροποιημένου αερίου προς αντικατάσταση του ρωσικού.

Όλοι οι παραπάνω στόχοι εξυπηρετούνται μόνο με την παράταση του πολέμου και όχι με τον τερματισμό του. Γι' αυτό οι μεν ΗΠΑ επιδιώκουν  να συνεχιστεί ο πόλεμος, η δε Ε.Ε. (στο πρόσωπο, κυρίως, του Μακρόν) πασχίζει να τερματιστεί.

Ειδικώς ως προς τη Ρωσία, πιστεύω ότι οι επιδιώξεις της τωρινής ηγεσίας των ΗΠΑ είναι οι παρακάτω:

1.       Να ρίξουν από την εξουσία τον Πούτιν και το καθεστώς του με κάθε τρόπο (αυτήν την έννοια είχαν οι χαρακτηρισμοί «χασάπης», «εγκληματίας πολέμου» κτλ: δεν μπορείς ποτέ και σε καμία περίπτωση να διαπραγματευθείς ούτε καν να συμβιώσεις με έναν πολιτικό ηγέτη στον οποίο έχεις προσάψει τέτοιους χαρακτηρισμούς. Δεν είναι  τυχαίο ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν ακολούθησαν τον αμερικανό πρόεδρο σ' αυτές τις λεκτικές επιλογές).

2.       Να γονατίσουν τη ρωσική οικονομία και γενικά να καταστήσουν τη Ρωσία μη υπολογίσιμο, από άποψη ισχύος, κράτος.

3.       Σε ένα ευνοϊκό για αυτούς σενάριο, να πετύχουν ακόμη και τον διαμελισμό της Ρωσίας στο μέλλον.

4.       Αμερικανικές και – δευτερευόντως – ευρωπαϊκές εταιρείες να αρπάξουν μελλοντικώς τον πλούτο του ρωσικού υπεδάφους (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, μέταλλα).

5.       Μετά την εκμηδένιση της Ρωσίας ως υπολογίσιμου διεθνούς παράγοντα, να αφοσιωθούν απερίσπαστες στην αντιμετώπιση του μεγάλου, του κύριου γεωπολιτικού τους αντιπάλου, της Κίνας, χωρίς το «αγκάθι» του Πούτιν στα πλευρά τους.

Όμως οι παραπάνω στόχοι των ΗΠΑ οδηγούν τον πόλεμο στα άκρα! Διότι εξωθούν τον Πούτιν σε πόλεμο μέχρις εσχάτων, πόλεμο που για τον ρώσο πρόεδρο γίνεται για την επιβίωση του καθεστώτος του και της ίδιας της Ρωσίας. Δεν είναι τυχαίες λοιπόν οι σχεδόν καθημερινές αναφορές ρώσων αξιωματούχων σε ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών. Οι Αμερικανοί εμφανίζονται καθησυχαστικοί ως προς αυτό το ζήτημα (τα πυρηνικά). Μακάρι να κατέχουν πληροφορίες ότι ο Πούτιν αποκλείεται να κάνει χρήση τους.

Και ο Πούτιν; Ο ρώσος πρόεδρος έχασε το όποιο «δίκιο» μπορεί να είχε. Όχι μόνο γιατί ξεκίνησε την εισβολή κι έγινε έτσι ο «κακός», αλλά και διότι, εκτός από το αίτημά του για μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (αίτημα εύλογο) απαιτεί και ουκρανικά εδάφη. Απαιτεί, δηλαδή, αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη. Πράγμα που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό. Έτσι, χάνει κάθε «νομιμοποίηση» των ενεργειών του και τροφοδοτεί ο ίδιος τα σχέδια του θανάσιμου αντιπάλου του, της αμερικανικής κυβέρνησης.