Α. Το δίλημμα του Πούτιν: αν δεν αντιδράσει δυναμικά, αν, δηλαδή, δεν χτυπήσει την Ουκρανία, τότε η Ουκρανία θα μπει στο ΝΑΤΟ είτε στο άμεσο είτε στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, κάτι που, όμως, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Είναι σα να γίνει αύριο ο Καναδάς μέλος ενός κινεζικού ''ΝΑΤΟ'' και να θεωρούμε λογικό να μην αντιδράσουν οι ΗΠΑ με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο. Είναι ζήτημα ασφαλείας, όχι δικαιοσύνης.
Αν, από την άλλη, ο ρώσος πρόεδρος αντιδράσει δυναμικά, αν, δηλαδή, επιτεθεί στην Ουκρανία, τότε κινδυνεύει να έρθει αντιμέτωπος με τόσο τρομακτικές οικονομικές κυρώσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ρωσική οικονομία σε μεγάλα αδιέξοδα.
Συνεπώς, ο Πούτιν αισθάνεται – και είναι – φοβερά στριμωγμένος. Τον έχουν στριμώξει οι Αμερικανοί.
Β. Το δίλημμα της Ε.Ε. : αν η Ε.Ε. (δηλαδή κυρίως οι Γερμανία και Γαλλία) αντιδράσουν επιβάλλοντας σκληρότατες κυρώσεις στη Ρωσία, κάνοντας έτσι και το χατίρι των Αμερικανών, θα συμβάλουν στη δημιουργία ρήγματος μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, κάτι που δεν συμφέρει βέβαια τη Ρωσία αλλά ούτε την Ευρώπη.
Αν, από την άλλη, η Ε.Ε. δεν επιβάλει σκληρές κυρώσεις στη Ρωσία και τηρήσει μια σχετικώς ήπια στάση έναντι του Πούτιν, τότε μεγαλώνει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ρήγμα εντός της Ε.Ε.! Διότι τα κράτη-μέλη της Ανατολικής Ευρώπης (του πρώην ΄΄ανατολικού μπλοκ'') απαιτούν την υιοθέτηση μιας σκληρής αντι-ρωσικής στάσης και, συνεπώς, θα απογοητευθούν σφόδρα αν οι Γερμανοί και Γάλλοι δεν ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο.
Προς το παρόν, τα πράγματα εξελίσσονται όπως επιθυμεί η ηγεσία των ΗΠΑ:
α) Η Ρωσία εμφανίζεται ως ''ο κακός επιτιθέμενος''. Στην πραγματικότητα η τακτική του Πούτιν, ενώ είναι επιθετική στη μορφή της, είναι στην ουσία της αμυντική.
β) Πάμε προς ρήγμα μεταξύ Ε.Ε. και Ρωσίας (είναι πόθος των ΗΠΑ). Ένας νέος ψυχρός πόλεμος.
γ) Ακυρώθηκε ο ρωσο-γερμανικός αγωγός nord stream 2.
δ) Υπάρχει διχογνωμία (μικρή ακόμη) και εντός της Ε.Ε., κάτι επίσης επιθυμητό για της ΗΠΑ.
Εξακολουθώ να εκτιμώ ότι στόχος των ΗΠΑ είναι να ρίξουν από την εξουσία τον Πούτιν, ώστε να μπορέσουν κατόπιν απερίσπαστες να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση του κύριου γεωστρατηγικού τους αντιπάλου, της Κίνας.
