Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Πολιτική σημαίνει πράξη. Σημαίνει ενέργεια και δράση κοινωνική. Όταν ήρθε από τον Καύκασο η γιαγιά μου στην Ελλάδα, ήξερε μόνο ποντιακά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Ο ιδρώτας κατηφόριζε μέσα από τις αυλακιές του κορμιού του, σαν νερό τρεχούμενο πάνω σε πέτρα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

 ‘’Ουδέν γλύκιον Πατρίδος’’ έγραψε χιλιάδες χρόνια πριν στην ‘’Οδύσσειά’’ του ο Όμηρος, υμνώντας κατά τρόπο μοναδικό και αξεπέραστο, το «νόστιμον ήμαρ» και χαρίζοντας στα λεξικά της υφηλίου την ελληνική λέξη ‘’νοσταλγία’’.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Θαυμάζω την αγωνιζόμενη Ελληνίδα γυναίκα σ’ όλους της τους ρόλους και σε διεθνή διαγωνισμό που έλαβα μέρος, έγραψα για την "Ελληνίδα γυναίκα στα χρόνια της Αντίστασης", στον οποίο και βραβεύτηκα από το Υπουργείο Παιδείας της Ρωσίας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας.

Ο άνθρωπος βλέπει αυτό που θέλει να δει, ακούει αυτό που θέλει να ακούσει και καταλαβαίνει αυτό που θέλει να καταλάβει.  Πλάθει μια λογική που τον εξυπηρετεί και πορεύεται με αυτήν. Θεωρεί ότι τα ξέρει όλα, αλλά αγνοεί τα πλέον σημαντικά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Σαν το πουλί που χάνεται στη σκιά του βουνού πετώντας, χάθηκε το αεροπλάνο, με προορισμό το Βορρά, μέσα στο μολυβένιο σύννεφο. Το βλέμμα της Αλίσιας - Μαρίνας, ακολουθώντας την πορεία του, σκόνταψε πάνω στην καταχνιά, την ώρα που η σιωπή ρίζωνε στην άκρη  των ματιών της  και ο ήλιος λιώνοντας το απομεσήμερο φώτιζε τη στράτα του ξενιτεμένου της.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Η μήτρα του καλού και του κακού δεν βρίσκεται  έξω από τον άνθρωπο.  Ό,τι  γίνεται στον έξω κόσμο  πρώτα κατασκευάζεται μέσα μας. Αν δεν νιώσεις πως, όταν καίγεται ένας άνθρωπος, είσαι εσύ, αν δεν αισθανθείς, πως όταν πεινά ένα παιδί, είναι το δικό σου, αν δεν δεις τα βάσανά του συνανθρώπου σου, σαν να είναι και δικά σου, τότε τον  άνθρωπο που έθαψες μέσα σου, δεν πρόκειται να τον αναστήσεις.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός Συγγραφέας.

Η πρώτη και η μεγαλύτερη ουτοπία είναι η δημοκρατία. Αν θα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί, οι ισχυροί θα την είχαν προ πολλού καταργήσει. Επειδή όμως ξέρουν ότι ποτέ και πουθενά οι πολλοί  δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν μαζί, πλην ίσως κάποιων σπάνιων εξαιρέσεων, τους αφήνουν να βαυκαλίζονται πως αυτοί είναι τα θεμέλια της πολιτικής και πως κατά το σύνταγμα ο λαός είναι κυρίαρχος!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Από τα σωστά πολιτεύματα καλύτερο είναι εκείνο που διοικείται από τους καλύτερους, αναφέρει  ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (Πολιτικά Γ 35). Δεν μένει δηλαδή μόνο στις επιμέρους ιδεολογικές διαφορές, αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα, αναδεικνύοντας την προσωπική αξιοσύνη του καθενός, ως ένα ουσιώδες στοιχείο, στην αναβάθμιση των πολιτικών θεσμών και στην περαιτέρω βελτίωσή τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Ένα κόμμα δεν είναι μόνο η ιδεολογία του. Είναι και η λειτουργία του.  Δεν έχει σημασία το τι  λέει, αλλά το τι κάνει για να κάνει πράξη αυτά που  λέει. Ο άνθρωπος  είναι αυτός που δίνει αξία στις έννοιες και όχι οι έννοιες στον άνθρωπο. Δεν είναι άλλωστε ίδιοι όλοι όσοι ασκούν το ίδιο επάγγελμα ή λειτούργημα, είτε πρόκειται για μαθητές είτε για βουλευτές είτε και για δικαστές. Ο καθένας έχει τις δικές του «εγγραφές», τη δική μόρφωση και παιδεία. Και μέσα στο ίδιο κόμμα οι χαρακτήρες των ανθρώπων είναι διαφορετικές.