Είναι γνωστό ότι καθόλη την περίοδο της πανδημίας, το ΥΠΑΙΘ δεν παρείχε τον απαραίτητο εξοπλισμό σε σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφενός καθηγητές/τριες και μαθητές/τριες να αγοράζουν με δικά τους έξοδα τον εξοπλισμό που χρειάζονταν και να χρεώνονται με πανάκριβες συνδέσεις στο διαδίκτυο  και αφετέρου χιλιάδες μαθητές/τριες να αποκλείονται από την τηλεκπαίδευση. Σύμφωνα με το άρθρο του ν.4807/21 που ορίζει το θεσμικό πλαίσιο τηλεργασίας: «1. Η υπηρεσία του φορέα που είναι αρμόδια για την παροχή εξοπλισμού και την πληροφοριακή υποστήριξη, προμηθεύει τον υπάλληλο με τον απαραίτητο και κατάλληλο για την αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων του μέσω τηλεργασίας, τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό και τεχνολογική συσκευή  και παρέχει υποστήριξη για την εγκατάστασή του, εφόσον τούτο είναι επιθυμητό από τον υπάλληλο…» Είναι σαφές, λοιπόν,  ότι οι εκπαιδευτικοί δεν υποχρεούνται να παρέχουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση στις υπό κατάληψη σχολικές μονάδες από τον χώρο του σπιτιού τους.

Η Πολιτεία, είναι καλό να φροντίσει για τον εξοπλισμό των σχολείων με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή, για τον εκσυγχρονισμό των κτηριακών εγκαταστάσεων, στις οποίες, πολλές φορές, λόγω υπερπληθυσμού των μαθητών, καταργούνται και τα εργαστήρια και οποιαδήποτε αίθουσα άλλης χρήσης, αντί να προσπαθεί μέσω του εκφοβισμού μαθητών και εκπαιδευτικών να καταστείλει τις δίκαιες αντιδράσεις και διεκδικήσεις.

ΕΛΜΕ ΚΙΛΚΙΣ