Συνέντευξη στον Γιώργο Φακή

Κάμερα/μοντάζ/φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Δέσκας

Ο Ροδόλφος Πάρτος ασχολείται με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία, έχοντας ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του από το αρμόνιο και το πιάνο, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με πολλά όργανα, μέχρι να φτάσει στο σημείο να λάβει την απόφαση να γίνει μαέστρος. «Είχα από μικρός μεγάλη αγάπη για τη μουσική και σταδιακά κατάλαβα ότι θέλω να διευθύνω ορχήστρα. Πήγα στο εξωτερικό και έμαθα πολλά πράγματα» περιγράφει στην Politic ο άνθρωπος που σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν μαέστρος στις δύο συναυλίες «Arte Povera» που έγιναν στο πλαίσιο του ομώνυμου ντοκιμαντέρ του Beats Pliz.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα καταγράφεται μία πολύ μεγάλη «άνθιση» του ραπ, το οποίο αποτελεί ένα είδος μουσικής που τις προηγούμενες δεκαετίες άκουγε σε καθημερινή βάση ένα μικρό ποσοστό του εγχώριου πληθυσμού.

Είναι γεγονός ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει από το 2010 και έπειτα, με όλο και περισσότερους ανθρώπους να ξεκινούν δειλά – δειλά να ακούν ραπ, ενώ η εν λόγω μουσική επεκτάθηκε και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Απόρροια αυτού ήταν να γεμίζουν κλειστοί και ανοιχτοί χώροι σε διάφορες συναυλίες, με αποκορύφωμα τις εικόνες από το Καυτανζόγλειο το φθινόπωρο του 2022, όπου σχεδόν 30.000 άτομα έδωσαν βροντερό «παρών» στο live του Λεξ.

Οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια και η κατεύθυνση χιλιάδων ανθρώπων προς το ραπ γέννησαν την ανάγκη να γίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο και να πάει η μουσική ένα βήμα (ή και περισσότερα βήματα) πιο μακριά. Τον περασμένο χειμώνα δημοσιεύθηκε το πρώτο τρέιλερ της ταινίας «Arte Povera», που εμπνεύστηκε ο Φώτης Γεωργιάδης (Beats Pliz), σκορπώντας ενθουσιασμό σε ανθρώπους όλων των ηλικιών που ήταν κοντά στο ραπ. Μάλιστα, ακόμα και αυτοί που δεν είχαν ξανακούσει ποτέ ρίμες έδειξαν ενδιαφέρον για το τι είναι το «Arte Povera» και γιατί συζητούν όλοι γι’ αυτό, σε ένα ντοκιμαντέρ όπου «παντρεύτηκε» το ραπ με την κλασική μουσική. Η ταινία έκοψε χιλιάδες εισιτήρια και αμέσως μετά τα τραγούδια δημοσιεύτηκαν στο Spotify και το Youtube, με μερικούς από τους πιο γνωστούς ράπερ να συμμετέχουν στο άλμπουμ που γρήγορα ανέβηκε στην κορυφή των τάσεων.

Από τις πρώτες ημέρες μετά την προβολή της ταινίας το κοινό εξέφραζε μια μεγάλη επιθυμία: Να γίνει μια ραπ συναυλία με τη συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας πάνω στη σκήνη. Το… όνειρο εξ αρχής ήταν πολύ δύσκολο να γίνει πραγματικότητα, ωστόσο λίγους μήνες αργότερα ήρθε η πρώτη ανακοίνωση για το live στο Θέατρο Λυκαβηττού. Εκεί έδωσαν το «παρών» 6.000 άνθρωποι, προκειμένου να ακούσουν για πρώτη φορά ζωντανά το εν λόγω πρότζεκτ, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι άκρως εντυπωσιακό και απολαυστικό για τους μουσικούς και τον κόσμο.

Ακολούθησε λίγες ημέρες αργότερα η συναυλία στη Θεσσαλονίκη, όπου περισσότεροι από 7.000 άνθρωποι κατέκλυσαν το Θέατρο Γης, σε ένα live που θα μείνει στην ιστορία. Σημειώνεται ότι οι περισσότεροι ράπερ, τα μέλη της συμφωνικής ορχήστρας και της χορωδίας είναι από τη Θεσσαλονίκη, χαρίζοντας μοναδικές στιγμής στο κοινό της πόλης.

Ο Ροδόλφος Πάρτος μιλώντας στην Politic αναλύει όλα όσα έγιναν τους τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα τις δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου όπως παραδέχεται ένιωσε πολύ έντονα συναισθήματα. Ο ίδιος δεν είχε ασχοληθεί με τη ραπ μουσική «εκτός από έναν δίσκο των Ημισκούμπρια το (μακρινό) 2001», ωστόσο ανέκαθεν είχε μία μεγάλη επιθυμία: Η κλασική μουσική να ανοίξει τους ορίζοντές της, να βγει από το Μέγαρο, να πάει στον δρόμο, να συνεργαστεί με διαφορετικές τέχνες και να ανέβει στη σκηνή μαζί με άλλα είδη της τέχνης.

Ένα τέτοιο εγχείρημα είχε πολλές δυσκολίες και χρειαζόταν πολύ καλό προγραμματισμό για να βγει εις πέρας, ώστε στο live η συμφωνική ορχήστραΝέας Γενιάς και η χορωδία να είναι ακριβώς όπως στην ταινία, παίζοντας τη μουσική πάνω στην οποία «πατούσαν» οι ράπερ για να πουν τις ρίμες τους. Αναμφίβολα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, με τον ΡοδόλφοΠάρτο να εξιστορεί τα πάντα σε μια μεγάλη συνέντευξη στην Politic.

Δείτε τη συνέντευξη του Ροδόλφου Πάρτου στην κάμερα της Politic:

Αναλυτικά η συνέντευξη του Ροδόλφου Πάρτου στην Politic:

Ροδόφλε να ξεκινήσουμε ανάποδα, πηγαίνοντας από το τέλος στην αρχή. Το τελευταίο διάστημα έγινε ένα μεγάλο «μπαμ» στον χώρο του ραπ, με το Arte Povera να σκάει πρώτα ως ταινία στους κινηματογράφους, με τα τραγούδια να ανεβαίνουν στη συνέχεια στο Spotify και ακολούθησαν οι δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πώς το έζησες εσύ από μέσα όλο αυτό;

-Τους τελευταίους μήνες τους έζησα πάρα πολύ έντονα, ειδικά μετά το καλοκαίρι που μίλησα με τον Beats Pliz (κατά κόσμον Φώτης Γεωργιάδης) και είπε ότι πάμε για live. Μέσα στο καλοκαίρι ξεκίνησα τον προγραμματισμό της ορχήστρας, της μουσικής, το να γράψω τις πάρτες, έπρεπε να προετοιμάσω τις πρόβες και να βρω τα άτομα. Έκανα έναν προγραμματισμό μερικών μηνών για να κυλήσουν όλα όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Επομένως, μπήκα σε εδάφη που δεν ήμουν τόσο εξοικειωμένος, όπως η οργάνωση και η επικοινωνία.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Beats Pliz (@beatspliz)

Είδαμε συμφωνική ορχήστρα να συνεργάζεται με ράπερς πάνω στη σκηνή. Γενικότερα, σαν γεγονός είναι πολύ σπάνιο. Πώς έγινε αυτό το «πάντρεμα» ανάμεσα σε συμφωνική ορχήστρα και ραπ; Είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται;

-Είναι πράγματι κάτι δύσκολο, γιατί συνεργάζονται δύο κόσμοι που πολύ σπάνια προχωρούν σε μια τέτοια συνεργασία. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να δημιουργηθεί από το μηδέν, οπότε χρειαζόμαστε έναν που γράφει συμφωνική μουσική και έναν που γράφει ραπ, ενώ μετά χρειάζεται ο ράπερ να δουλέψει μαζί με τη συμφωνική ορχήστρα. Είναι δύσκολη αυτή η συνεργασία και γι’ αυτό δεν γίνεται συχνά.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @kostisdeskas

Είσαι μαέστρος και σου έγινε πρόταση να συμμετάσχεις στις δύο συναυλίες, διευθύνοντας τη συμφωνική ορχήστρα, στο πλαίσιο του Arte Povera. Ποια ήταν η αντίδρασή σου όταν άκουσες την πρόταση από τον Beats Pliz;

-Το πρώτο πράγμα που είπα ήταν «πάμε να το κάνουμε, πάμε!». Το όραμά μου είναι να βγάλω τον συμφωνική ήχο έξω από το Μέγαρο Μουσικής, έξω από τα καλούπια. Παίζουμε κλασική μουσική, αλλά ασχολούμαστε και με άλλα είδη. Ήθελα πολύ να γίνει η συνεργασία με το ραπ. Μαζέψαμε περισσότερους από 13.000 ανθρώπους σε δύο συναυλίες (Αθήνα και Θεσσαλονίκη), ενώ πολλοί είδαν τα βίντεο και τις φωτογραφίες στα σόσιαλ μίντια. Αυτός ο κόσμος άκουσε μία συμφωνική ορχήστρα που ποτέ δεν είχε ξανακούσει. Αυτό είναι που θέλω εγώ. Θέλαμε να το δει ο κόσμος και να πει «ουάου, είναι φανταστικό, θέλω να το ξαναδώ». Ένιωσα πολύ ωραία και πέτυχα πολύ στόχους που είχα θέσει από τη στιγμή που έφτιαξα την ορχήστρα. Μας άκουσαν άνθρωποι εκτός κλασσικής μουσικής και επίσης πήγαμε εκδρομή με την ορχήστρα εκτός Θεσσαλονίκης. Επόμενος στόχος είναι βγούμε εκτός Ελλάδας.

Πώς ξεκίνησε η συνεργασία με τον Beats Pliz;

-Ο Beats Pliz έκανε την ταινία, όπου άτομα με κουκούλες και fullface παίζουν μουσική. Ο Φώτης θέλει ό,τι υπάρχει σε σχέση με την τέχνη να είναι όσο πιο αυθεντικό γίνεται. Ήθελε μουσικούς να παίζουν μουσική. Μου έστειλε μήνυμα και ζήτησε 70 μουσικούς και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία. Πρώτα βγήκε η ταινία, την είδα και κατάλαβα περισσότερα για τη ραπ σκηνή. Μου άρεσε πολύ η ταινία και η συνεργασία με τον Φώτη. Άκουσα και το άλμπουμ μόλις κυκλοφόρησε και ήταν το πρώτο ραπ που άκουσα μετά τα Ημισκούμπρια το 2001. Ήθελα πολύ να το ακούσω και βγήκε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο να γίνει συναυλία, γιατί χρειάζεσαι πάρα πολλά άτομα που θα πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους.

Εσύ ήσουν θετικός εξ αρχής με το να παίξει η ορχήστρα σε συναυλία ραπ. Πώς, όμως, το ανακοίνωσες στα μέλη της Ορχήστρας Νέας Γενιάς και τι αντιδράσεις υπήρχαν;

-Επικοινώνησα με τα παιδιά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τους είπα «παιδιά θα γίνει μία συναυλία συμφωνικού ραπ στην Αθήνα, ψήνεστε;». Στην αρχή κάποιοι εξέφρασαν απορίες, αλλά όλοι είπαν ότι «ψήνονται». Μάζεψα 24 μουσικούς, με 14 έγχορδα και 10 χάλκινα. Η χορωδία… ψήθηκε πολύ εξ αρχής. Τις επόμενες ημέρες ρωτούσαν «τι κομμάτια θα παίξουμε;» και τους έδειξα το άλμπουμ. Αμέσως ενθουσιάστηκαν. Μετά τους ανέφερα ότι η συναυλία θα γίνει στο Θέατρο Λυκαβηττού και απάντησαν «τέλεια, θα έχουμε θέα όλη την Αθήνα». Στη συνέχεια έδωσα πληροφορίες για τους ράπερ. Γενικά έδινα σταδιακά τις πληροφορίες. Μετά ήρθε η μέρα της συναυλίας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Rodolfos Partos (@prodolfos)

Τι θυμάσαι από την έναρξη του live στο Θέατρο Λυκαβηττού;

-Ήμασταν όλοι με τις κουκούλες και τα fullface, για τα οποία κάποιοι έκαναν… παράπονα λόγω δυσκολιών στις αναπνοές. Είναι καλό να βγαίνουμε από το καλούπι μας, για να γινόμαστε καλύτεροι. Το live ξεκίνησε με το μπάσο και με 6.000 κόσμο να ουρλιάζει από κάτω. Μόλις βγήκαν οι ράπερ άναψαν πέντε φλογοβόλα πάνω στη σκηνή, τα οποία εγώ δεν τα είδα γιατί είχα πλάτη. Πολλοί μουσικοί φρίκαραν και… σταμάτησαν να παίζουν. Ένιωσα τη θερμότητα και γύρισα να δω τα φλογοβόλα. Ήταν μαγικό αυτό που ζήσαμε. Τις επόμενες ημέρες οι μουσικοί μου έλεγαν «μαέστρο που μας πήγες; Γιατί δεν μας το είπες από την αρχή; Ήταν τέλεια». Όλο αυτό με έκανε πάρα πολύ χαρούμενο.

Ποιες είναι οι βασικές διαφορές σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες δουλειές που έχετε κάνει ως Ορχήστρα Νέας Γενιάς σε σύγκριση με την προετοιμασία που έγινε τους τελευταίους μήνες για το Arte Povera;

-Μιλώντας καθαρά μουσικά, υπήρχαν αρκετές διαφορές. Η βασική είναι ότι υπάρχει playback στα ντραμς και το μπάσο. Εμείς αναγκαστικά πρέπει να είμαστε μαζί με το playback. Εγώ είχα μετρονόμο στο αφτί μου για να είμαστε συντονισμένοι, που είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, διότι έχουμε συνηθίσει να παίζουμε live και όλοι ακολουθούν τον μαέστρο. Διαφορετικό ήταν το στήσιμο της ορχήστρας, καθώς συνήθως έχουμε τα έγχορδα ημικυκλικά, τα ξύλινα στο κέντρο και στην άκρη τα χάλκινα. Στις πρόβες του Arte Povera το στήσιμο ήταν δεξιά μου τα έγχορδα, αριστερά τα χάλκινα και στη μέση η χορωδία. Εξ αρχής δουλέψαμε με αυτόν τον τρόπο, για να μάθουν οι μουσικοί να συντονίζονται και να ακούν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, όλοι είχαν μικρόφωνο πάνω τους, γεγονός που αποτελεί μεγάλη διαφορά. Όταν υπάρχει μετρονόμος δεν σου δίνει την ευκαιρία να εκφραστείς όπως θέλεις στο τέμπο, στην έκφραση, στις δυναμικές. Η μουσική μπαίνει σε συγκεκριμένο καλούπι. Σε μια συναυλία συμφωνικής ορχήστρας, η ζωντανή μουσική είναι διαφορετική.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Beats Pliz (@beatspliz)

Είδες την ταινία, στη συνέχεια έβλεπες την έκρηξη που έγινε με το άλμπουμ στο Spotify και ήρθαν οι δύο συναυλίες ως κερασάκι στην τούρτα. Πώς νιώθεις για όλο αυτό που έγινε;

-Νιώθω τεράστια περηφάνια, διότι δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα κάνουμε δύο τόσο μαγικές συναυλίες και ότι τόσος κόσμος θα ουρλιάζει για τη μουσική. Είμαι περήφανος και χαρούμενος που τα καταφέραμε. Έχω τρομερή περιέργεια για το τι θα έρθει στο μέλλον.

Ποια στιγμή ξεχωρίζεις από όλη αυτή τη διαδρομή;

-Δεν είναι μία, αλλά τρεις. Δεν μπορώ να ξεχάσω την αίσθηση του μπάσου πάνω στη σκηνή. Έτριζε ολόκληρο το σώμα μου και ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία. Επίσης, τη στιγμή που γνώρισα κάποιους ράπερ, που είναι σε έναν διαφορετικό κόσμο, αλλά όταν τους γνωρίζεις από κοντά σου δημιουργείται μία άλλη αίσθηση. Τους συμπάθησα πάρα πολύ. Τέλος, στις δύο συναυλίες εγώ προτού αρχίσουμε ήμουν ανάμεσα στον κόσμο. Περπατούσα ανάμεσά τους και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι… ο τύπος με τα περίεργα μαλλιά σε λίγο θα είναι στη σκηνή και θα συντονίζει την ορχήστρα. Ο κόσμος εκείνη την ώρα δεν με γνώριζε και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ και σκεφτόμουν ότι «αυτοί οι άνθρωποι σε λίγο θα φωνάζουν για εμάς». Πάντως, αυτό που θα θυμάμαι μέχρι τα βαθιά γεράματα είναι το πώς αυτοί οι δύο κόσμοι (κλασική μουσική και ραπ) ενώθηκαν αρμονικά. Οι κλασικοί μουσικοί άκουσαν ραπ και οι ράπερ άκουσαν κλασική μουσική. Ήταν όλοι χαρούμενοι και δύο διαφορετικοί κόσμοι είχαμε γίνει «ένα». Ο κόσμος μας έδωσε πολλή ενέργεια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @kostisdeskas

Ο κόσμος φωνάζει, δίνεται το σύνθημα για την έναρξη του live και εσείς ανεβαίνετε στη σκηνή. Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί εκείνη την ώρα;

-«Πάμε να τα σπάσουμε όλα». Αυτό είναι το συναίσθημα και από τη στιγμή που αρχίζει η μουσική δεν γυρνάς πίσω. Πατάς γκάζι. Ανέβαιναν και κατέβαιναν οι ράπερ στη σκηνή, τελειώνουμε και αρχίζει ο κόσμος να χειροκροτά. Υπήρχε μία έκρηξη συναισθημάτων. Το live για εμάς τελείωσε όταν κατεβήκαμε από τη σκηνή.

Πώς ξεκίνησε η πορεία σου στη μουσική;

-Από τα χρόνια του δημοτικού ξεκίνησα με αρμόνιο και πιάνο σε ένα ωδείο της γειτονιάς μου. Στη συνέχεια ασχολήθηκα και με άλλα όργανα, όπως το μπουζούκι και η κιθάρα. Κατάλαβα ότι ήθελε να γίνω μουσικός. Σκεφτόμουν αν έπρεπε να δώσω πανελλήνιες για να περάσω σε σχολή εδώ ή να φύγω στο εξωτερικό; Τελικά έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο ΠΑΜΑΚ, ωστόσο δεν ήθελα να ασχοληθώ με το κλασικό πιάνο. Ξεκίνησα σαξόφωνο γιατί μου άρεσε η τζαζ. Σταδιακά κατάλαβα τι σημαίνει το να είσαι μαέστρος και να διευθύνεις ορχήστρα. Παρακολούθησα μαθήματα και το επέλεξα ως ειδικότητα. Τότε γνώρισα την όπερα και την ερωτεύτηκα, διότι είναι ένας μαγικός κόσμος, όπου συνδυάζονται το θέατρο, το τραγούδι, οι κινήσεις, η μουσική, τα σκηνικά, τα φώτα, τα βίντεο, το μέικ απ και οι χορογραφίες. Είναι μία μίξη τεχνών.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα ως μαέστρος;

-Άρχισα να κάνω και άλλα όργανα, προκειμένου να μπορώ να βοηθήσω τους μουσικούς της ορχήστρας. Για ένα εξάμηνο πήγα στη Σόφια και ένας καθηγητής μου άλλαξε τη νοοτροπία για το τι σημαίνει «κουνάω τα χέρια μου». Στη συνέχεια πήγα για πρακτική στην όπερα της Φρανκφούρτης, όπου είδα εκ των έσω τι σημαίνει αυτό. Ήταν δύσκολο, αλλά αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω. Ήθελα λοιπόν να διευθύνω ορχήστρα και ξεκίνησα να φτιάχνω τη δικιά μου ομάδα στέλνοντας μηνύματα σε μουσικούς. Στο στούντιο κάνουμε πρόβες και ηχογραφήσεις. Στην πρώτη πρόβα ήμασταν 7-8 άτομα, στη δεύτερη μόλις δύο. Δεν πτοηθήκαμε και συνεχίσαμε, προσαρμόζοντας το ρεπερτόριο στα μέτρα μας. Στην πορεία έγιναν ηχογραφήσεις, μία συναυλία και ο άρχισε να χτίζεται όλο αυτό. Όλα αυτά έγιναν πριν δύο χρόνια και ο τρίτος χρόνος ζωής της Ορχήστρας Νέας Γενιάς ξεκίνησε πολύ δυνατά με το Arte Povera.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Rodolfos Partos (@prodolfos)

Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις τη δικιά σου ορχήστρα;

-Είχα μεγάλη επιθυμία να διευθύνω. Ένας δρόμος να διευθύνεις είναι να γίνεις πιανίστας σε όπερα, πράγμα πολύ δύσκολο και χρονοβόρο. Έλεγα μέσα «θέλω να διευθύνω». Ήταν μια φωτιά μέσα μου και έπρεπε να φτιάξω την ομάδα μόνος μου. Η αγάπη μου για τη μουσική και η επιθυμία για διεύθυνση ορχήστρας με οδήγησαν.

Από πόσα άτομα αποτελείται η Ορχήστρα Νέας Γενιάς και πώς προέκυψε το όνομα;

-Το εύρος είναι μεγάλο, καθώς μπορεί να υπάρχουν 10 άτομα, αλλά ακόμα και 60. Δεν υπάρχει μόνιμο δυναμικό. Όλα εξαρτώνται από το εκάστοτε πρότζεκτ και το πόσοι είναι διαθέσιμοι. Ιδανικά θα ήθελα 20 άτομα, δέκα έγχορδα και ισάριθμα πνευστά, ώστε να μπορούμε να μετακινηθούμε εύκολα σε πόλεις και χωριά. Δεν λεγόμαστε Ορχήστρα Νέας Γενιάς επειδή είμαστε νέοι άνθρωποι. Σε ηλικία είμαστε από 18 έως 38, αλλά εγώ το σκέφτηκα διαφορετικά. Ήθελα να φτιάξω ένα νέο μοντέλο ορχήστρας που θα παίζει έξω από το Μέγαρο Μουσικής. Θα παίζει στον δρόμο, θα συνεργάζεται με το ραπ, θα έχει βίντεο, φώτα, καινούριους ήχους και όργανα. Αυτός είναι και ο λόγος που ονομάστηκε Ορχήστρα Νέας Γενιάς.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Rodolfos Partos (@prodolfos)

Είναι κατανοητό, λοιπόν, ότι ο στόχος είναι ξεκάθαρος: Η συμφωνική ορχήστρα να βγει και έξω από το Μέγαρο Μουσικής…

-Θέλω να βγει έξω από τους δεδομένους χώρους και να πάει στα αφτιά όσων δεν έχουν ακούσει ποτέ τέτοια μουσική. Αν μια συμφωνική ορχήστρα έπαιζε στα μπουζούκια, όλος ο κόσμος θα ένιωθε περίεργα και θα απορούσε, αλλά πολύ πιθανόν να του άρεσε. Αν παίζαμε στον δρόμο ο κόσμος θα σταματούσε να ακούσει. Θέλω να παίξουμε και με άλλες μουσικές, όπως ρέγκε και ραπ. Δεν είναι ξένο στα αφτιά μας, διότι όλοι έχουμε δει ταινίες ακούγοντας συμφωνική ορχήστρα. Δεν είναι, εν τέλει, τόσο ξένο για όλους. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα το δεχτεί πολύ ένθερμα.

Θέλετε να παντρέψετε τη μουσική σας και με άλλες τέχνες, όπως ο κινηματογράφος;

-Θα είμαι απόλυτος, ναι το θέλουμε. Μια συναυλία που κάναμε πέρυσι τα Χριστούγεννα έγινε σε χώρο του ΑΠΘ όπου παίζει η κρατική ορχήστρα. Παίξαμε με κλειστό φωτισμό, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει και υπήρχε προβολή με διάφορα απολιθώματα, που έφερε μια διαφορετική οπτική για μια συναυλία κλασικής μουσικής. Θα ήθελα να ακουστεί η μουσική μας σε ένα ρέιβ πάρτι, αλλά και σε βουβό κινηματογράφο. Επίσης, στο μυαλό μου είναι και το θέατρο σκιών, όπου μπορεί να είναι live η ορχήστρα και οι φιγούρες να παίζουν πάνω στο πανί. Το να παντρέψουμε διαφορετικά είδη τεχνών είναι κάτι μοναδικό και το θέλω πολύ. Μιλάω με καλλιτέχνες που μου κάνουν ιδέες, ανταλλάσσουμε απόψεις και γεννιούνται νέες ιδέες. Ακούω για καινούρια πρότζεκτ που με συναρπάζουν και θέλω να τα κάνω.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Rodolfos Partos (@prodolfos)

Μπορεί μια συμφωνική ορχήστρα να παίξει σε γάμο;

-Είναι κάτι που έχει γίνει, αλλά με μικρότερο σχήμα όπως ένα κουαρτέτο. Είναι ένας στόχος να παίξουμε σε γάμο, γιατί αν έχεις μια ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα δίνει τεράστιο κύρος, είναι πανέμορφο οπτικά και μουσικά, αλλά αποτελεί και μια τεράστια γιορτή. Ακόμα δεν έχουμε παίξει ως συμφωνική ορχήστρα σε γάμο, αλλά θα το ήθελα πολύ.

Ποιο είναι το μέλλον της Ορχήστρας Νέας Γενιάς από εδώ και έπειτα;

-Είμαστε στον τρίτο χρόνο παρουσίας μας και τα επόμενα πρότζεκτ μας είναι με ποπ και ροκ, δύο είδη τα οποία θα τα αντιγράψουμε. Έρχονται τα Χριστούγεννα και θα παίξουμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ώστε να τα ακούσει από συμφωνική ορχήστρα ο κόσμος. Θα δούμε συνεργασίες με νέους συνθέτους, μέσω προτάσεων που θα γίνουν για να παίξουμε τα έργα τους, είτε με συμφωνική ορχήστρα είτε και με τη χορωδία πλέον. Ετοιμάζουμε ένα γκαλά όπερας με κομμάτι και άριες με τραγουδιστές και πιθανότητα τη χορωδία μας. Ενώ τις επόμενες σεζόν θα γίνει η συνεργασία με το θέατρο σκιών. Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις, ενώ και ως ομάδα σκεφτόμαστε διαρκώς και επεξεργαζόμαστε νέα πράγματα. Είμαι ανοιχτός σε πρωτότυπες προτάσεις, ώστε να σπάσουμε τα καλούπια που αναφέραμε προηγουμένως, για να φέρουμε τη συμφωνική ορχήστρα στο ευρύτερο κοινό και όλοι να την αγαπήσουν. Θέλουμε η κλασική μουσική να προκαλέσει συναισθήματα που το κοινό είχε ξεχάσει ότι υπάρχουν.

Δείτε επίσης: Η νύχτα που ο ΛΕΞ «έγραψε ιστορία» γεμίζοντας με 20.000 κόσμο το γήπεδο του Πανιωνίου (vids)

Ακολουθήστε μας και στο Google News

Πηγή: Politic.gr