Το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης αποτελεί μια σημαντική προσωπική νίκη για τον Κάμερον, αναφέρεται στο δημοσίευμα, ο οποίος κατάφερε να αποστομώσει όλους όσοι στο εσωτερικό του κόμματός του εμφανίζονταν επιφυλακτικοί όσον αφορά την ικανότητά του να κερδίζει τις όποιες αναμετρήσεις. «Την ώρα, ωστόσο, που το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί ήττα για όσους από τους Τόρις εξέλαβαν τις εκλογές ως μια ευκαιρία για να απαλλαχτούν από τον Κάμερον, αυτός καλείται να κυβερνήσει με σχετικά μικρή πλειοψηφία (σσ: εξασφάλισε 331 έδρες, πέντε περισσότερες από το όριο της αυτοδυναμίας) στη Βουλή των Κοινοτήτων», επισημαίνει ο βρετανός δημοσιογράφος.

Για τους Εργατικούς, από την άλλη πλευρά, «οι εκλογές αυτές δύσκολα θα μπορούσαν να είναι πιο καταστροφικές καθώς συνετρίβησαν στη Σκωτία, αγνοήθηκαν στην κεντρική Αγγλία και έχασαν μερικές από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητές τους, συμπεριλαμβανομένων του σκιώδους υπουργού Οικονομικών Εντ Μπολς και του σκιώδους υπουργού Εξωτερικών Ντάγκλας Αλεξάντερ. Η παραδοσιακά κεντροαριστερή ατζέντα του Εντ Μίλιμπαντ φαίνεται πως απορρίφθηκε κατηγορηματικά», σημειώνει χαρακτηριστικά ο συντάκτης του δημοσιεύματος, διερωτώμενος στη συνέχεια «πώς, άραγε. μπορούν οι Εργατικοί να ανακαλύψουν εκ νέου τον πολιτικό τους στόχο και να χτίσουν ξανά το κατεστραμμένο προπύργιό τους στη Σκοτία ; ».

Όσον αφορά τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, «υποχρεούνται τώρα να αναθεωρήσουν συνολικά την στρατηγική τους» καθώς «ο Νικ Κλέγκ επέλεξε συνειδητά να παρουσιάσει το κόμμα του ως κόμμα εξουσίας και όχι ως κόμμα διαμαρτυρίας. Το τίμημα όμως ήταν βαρύτατο. Φαίνεται πως πολλοί Φιλελεύθεροι Δημοκράτες δεν αποδέχτηκαν ποτέ τη συμμαχία με τους Συντηρητικούς. Το ερώτημα για τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες είναι τώρα εάν πρέπει να επιστρέψουν στις κεντροαριστερές, ριζοσπαστικές ρίζες τους».

Την ίδια ώρα, «η εντυπωσιακή νίκη των Σκωτσέζων Εθνικιστών (SNP) θα αυξήσει την πίεση προς την Νίκολα Στέρτζον για να συμπεριλάβει στις προγραμματικές δηλώσεις του κόμματος της για τις εκλογές του επόμενου έτους μια δέσμευση για τη διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Παρόλο που μέχρι σήμερα η πρωθυπουργός της Σκωτίας απέφυγε με προσοχή να αναλάβει μια τέτοια δέσμευση, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως θα μπορέσει να συγκρατήσει το κόμμα της. Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα της 'Ένωσης' του Βασιλείου ενδέχεται να επανέλθει στο προσκήνιο», καταλήγει ο βρετανός αρθρογράφος, υπογραμμίζοντας ότι οι εκλογές αυτές «όχι μόνο διέψευσαν όλους τους δημοσκόπους και τους ειδικούς αλλά ενδέχεται να προκαλέσουν την πιο σημαντική αναμόρφωση της βρετανικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών».