«Το έργο που βλέπουμε τώρα στο Χονγκ Κονγκ ανέβηκε για πρώτη φορά στην αρχή της θητείας του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος αρνήθηκε να στηρίξει πολιτικές διαμαρτυρίες στο Ιράν. Δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά επρόκειτο για «προπατορικό αμάρτημα», αφού έκτοτε ο Λευκός Οίκος έχει επανειλημμένως φανεί αλλεργικός σε τέτοια ειρηνικά κινήματα. Είτε πρόκειται για Ιρανούς, Κουβανέζους, Βενεζουελάνους ή Κινέζους, οι αντιφρονούντες που τριγύριζαν στους διαδρόμους της Ουάσινγκτον, παραπονέθηκαν ότι ακόμη και όταν ο Λευκός Οίκος και το Υπουργείο Εξωτερικών τους υποδέχτηκαν, η στήριξη ήταν άτονη» γράφει ο Γκονζάλες, πρώην αρχισυντάκτης της ασιατικής έκδοσης των Financial Times και πρώην στέλεχος της ομάδας επικοινωνίας του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους υιού.
Τρεις (εκ δεξιών) λόγοι για μία νωθρή υποστήριξη
Σχολιάζοντας τα αιτήματα των διαδηλωτών, το αμερικανικό προξενείο στο Χονγκ Κονγκ έκανε λόγο για δικαιώματα όπως η ελευθερία της έκφρασης, του συνέρχεσθαι και της ανεξιθρησκίας. Όμως, φάνηκε μουδιασμένο απέναντι στο δικαίωμα για δημοκρατία. Κατά τον συντηρητικό σχολιαστή, το προξενείο «ένιψε τας χείρας του», στέλνοντας το μήνυμα ότι «Δεν θα πάρουμε μέρος στη συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις στο Χονγκ Κονγκ, ούτε υποστηρίζουμε άτομα ή ομάδες που σχετίζονται. Ενθαρρύνουμε όλες τις πλευρές να αποφύγουν την ένταση, να συγκρατηθούν και να αναπτύξουν τις απόψεις τους ειρηνικά».
Γιατί η κυβέρνηση Ομπάμα είναι τόσο νωθρή στη στήριξη των διαδηλωτών; «Τρεις λόγοι μου έρχονται στο μυαλό» γράφει ο Γκονζάλες. Και τους απαριθμεί:
= Στέλνει το μήνυμα: «Εγώ δεν είμαι σαν τον Μπους»
Η αποστροφή του προέδρου Ομπάμα για τις πολιτικές του προκατόχου του δεν έχει μείνει στα λόγια. Και μόνο το ότι η πολιτική του Τζωρτζ Γ. Μπους ονομαζόταν «Ατζέντα για την Ελευθερία» αρκεί για να καταδικάσει ένα ανάλογο εγχείρημα και τον οδηγεί στο να πράξει ακριβώς τα αντίθετα.
= Καλλιεργεί την ψευδή εικόνα του «ρεαλιστή» προέδρου
Παρόλο που οι αποτυχίες συσσωρεύονται, η κυβέρνηση Ομπάμα θεωρεί ότι έχει επιτύχει στις διεθνείς σχέσεις της. Φορώντας παρωπίδες, νομίζει ότι υιοθετεί μία «ψυχρή ματιά» υπερασπιζόμενη τα εθνικά συμφέροντα, λες και είναι «ο μοναδικός ενήλικος στο δωμάτιο», ότι δεν υπάρχει περιθώριο για ιδεαλισμούς.
= Η ελευθερία «δεν ταιριάζει στους προοδευτικούς»
Η «γνωστή εμμονή» των προοδευτικών για κεντρικό έλεγχο του «απρόβλεπτου χάους» παίζει ρόλο, ισχυρίζεται ο αρθρογράφος. Και (ακολουθώντας μία από τις κλασικές παραδόσεις της αμερικανικής Δεξιάς, τουλάχιστον από την εποχή του Ρόναλντ Ρέιγκαν) τονίζει: «Δεν είναι τυχαίο ότι η και Χίλαρυ Κλίντον ως υπουργός Εξωτερικών είχε τοποθετήσει την κλιματική αλλαγή και την ισότητα πάνω από τους αγώνες για την ελευθερία».
Μερικοί από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Λευκού Οίκου υποστηρίζουν ότι η στήριξη φιλοδημοκρατικών ομάδων είναι αντιπαραγωγική, είτε στη Τεχεράνη είτε στο Χονγκ Κονγκ. «Οι τύραννοι θα κάνουν ό,τι θέλουν, είτε στηρίζουμε τις ομάδες αυτές είτε όχι», λένε - και το ότι οι ιρανικές διαδηλώσεις του 2009 πνίγηκαν στο αίμα το επιβεβαιώνει.
«Οι ξένοι δεν ζητούν από μας «χερσαίες επιχειρήσεις», πολύ λιγότερο, δε, να συμβάλλουμε στην «εθνοκατασκευή». Επιθυμούν την ηθική επιβεβαίωση του αγώνα τους, τη γνώση ότι μια εξωτερική δύναμη - πόσο μάλλον η μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη - τους στηρίζει και του επικροτεί» καταλήγει ο Γκονζάλες.
Πηγή: Το Βήμα
