Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 11:05:25 πμ
Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 2014 09:50

Νότια Αφρική: Μια ρατσιστική πόλη-φρούριο για χίλιους λευκούς

Στα περίχωρα του Κέιπ Τάουν βρίσκεται μια μικρή πόλη μόνο για λευκούς, που παραμένει ρατσιστικό φρούριο παρά την κατάργηση του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική πριν από 20 χρόνια. Η Οράνια ιδρύθηκε το 1991 και ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τους χίλιους κατοίκους.
Δεν είναι γνωστή ούτε για τα γραφικά - ολλανδικού τύπου - σπίτια που σε ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, ούτε για τα μαγαζιά της, αλλά για το γεγονός ότι οι κάτοικοι, εκμεταλλευόμενοι την συνταγματική επιταγή για τον αυτοπροσδιορισμό κάθε πολίτη και μετά από μία σειρά δικαστικές διαμάχες, πέτυχαν να διατηρήσουν αόρατα τείχη με την υπόλοιπη χώρα. Λίγοι μαύροι επισκέπτονται την Οράνια, με πιο πρόσφατους δύο δημοσιογράφους του BBC, τον Στάνλεϋ Κβέντα και την Πούμζα Φιλάνι.

«Δεν είμαστε κατά των μαύρων. Είμαστε υπέρ του εαυτού μας», ισχυρίζεται ο Τζων Στρίντομ, συνταξιούχος γιατρός και κάτοικος της πόλης.

«Είναι μια παρεξηγημένη πόλη» λέει και ο τοπικός κοινοτάρχης Κάρελ Μπόσοφ ο νεότερος, γιός του συνονόματου ιδρυτή της, του Αφρικάανερ θεωρητικού του απαρτχάιντ Κάρελ Μπόσοφ.

Η γύρω περιοχή είναι αγροτική και προσφέρει χαμηλόμισθες εργασίες. Πίσω από την εικόνα της γαλήνιας πόλης με γραφικά κτήρια όπως η βιβλιοθήκη και το ταχυδρομείο, υποβόσκει ο φόβος που οδηγεί ορισμένους λευκούς να αναζητήσουν «ένα μέρος ασφαλές για τους ίδιους και τα παιδιά τους».

«Τα υψηλά επίπεδα εγκληματικότητας και βιαιοπραγιών στη χώρα αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες που οδηγούν κάποιους στην Οράνια. Πολλοί νεοφερμένοι έχουν πέσει θύματα εγκλημάτων», λέει ο Μπόσοφ.

«Είμαστε ασφαλείς εδώ. Κοιμόμαστε με ξεκλείδωτες πόρτες, ενώ κυκλοφορούμε στους δρόμους στις 3 το πρωί χωρίς ίχνος φόβου», δήλωσε ο Θίνι Γκρούγκερ, κάτοικος της πόλης.

Εργασίες όπως, η κηπουρική, τα υδραυλικά και η συλλογή σκουπιδιών- δουλειές που στην υπόλοιπη χώρα γίνονται συνήθως από μαύρους - εδώ γίνονται από λευκούς. «Χρειάζεται προσαρμογή. Είναι πιο δύσκολο για όσους είχαν συνηθίσει αλλιώς. Δεν ήταν συνηθισμένοι στη χειρονακτική εργασία», λέει ο δρ Στρίντομ. Η πόλη διαθέτει ακόμη και δικό της νόμισμα, το όρα, που στην πραγματικότητα είναι μια «μεταμφίεση» του νοτιοαφρικανικού νομίσματος, του ραντ, με το οποίο είναι 100% συνδεδεμένο.

Δεν αντιλαμβάνονται τι τρέχει με τους μαύρους

Στα μπαρ και στα εστιατόρια της πόλης, θα συναντήσεις τους ντόπιους να συζητούν για πολιτική και για καθημερινά θέματα, όπως οπουδήποτε αλλού. Ωστόσο, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τι τρέχει με τους μαύρους. Τα εγκλήματα και η φρίκη του απαρτχάιντ δεν περιλαμβάνονται στην δική τους «αφήγηση», για αυτούς ήταν απλά ένα σύστημα εξουσίας.

Πως είναι δυνατόν, όμως, η πόλη να παραμένει απομονωμένη σε ένα κόσμο τόσο πολυπολιτισμικό και διασυνδεδεμένο ;

Ο Θίνι Κρούγκερ μετακόμισε από το Γιοχάνεσμπουργκ στην Οράνια όταν βρήκε δουλειά εκεί, πριν από λίγες εβδομάδες. Λέει πως τα παιδιά του είναι ευχαριστημένα με τη ζωή στην ύπαιθρο. Ο ίδιος με τη γυναίκα του, όμως, θέλουν να ζήσουν προσωρινά μόνο στη πόλη. Θέλουν να μετακομίσουν κάπου όπου δεν θα κυριαρχεί μόνο μια φυλή. «Πρέπει κάποια στιγμή τα παιδιά μας να βάλουν στη ζωή τους και τον σημερινό έξω κόσμο, ώστε να επιβιώσουν σε αυτόν», ομολογεί ο Κρούγκερ.

Πηγή: Το Βήμα