Κυρία Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, από τις τελευταίες τοποθετήσεις γίνεται σαφές για μια ακόμα φορά ότι δεν έχουμε καταλήξει στα αίτια του προβλήματος για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη θεραπεία του. Εδώ ακόμα και σήμερα διαφωνούμε ως προς την καταγραφή του προβλήματος και για το τι το πρόβλημα αυτό το επιδείνωσε έτσι.
Είμαι υποχρεωμένος να πω τα εξής, κυρία Πρόεδρε. Σε σχέση με το αν μπορούσαν να προβλεφθούν οι μεταναστευτικές ροές ή όχι, αυτό το οποίο είναι απόλυτο και δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, είναι ότι αναλογικά το 2014 και το 2015, που είχατε εσείς την ευθύνη του μεταναστευτικού-προσφυγικού, έχουμε μια αύξηση των εισερχομένων από την Ελλάδα, η οποία είναι απίθανη. Το 2014, με βάση τα επίσημα ευρωπαϊκά στοιχεία, σε όλη την Ευρώπη εισήλθαν διακόσιες ογδόντα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
Από την Ελλάδα πέρασαν οι εβδομήντα δύο χιλιάδες, δηλαδή το ένα τέταρτο, κύριε Πρόεδρε. Το 2015 πέρασαν από την Ελλάδα εννιακόσιες έντεκα χιλιάδες, όταν συνολικά στην Ευρώπη πέρασε ένα εκατομμύριο πενήντα χιλιάδες περίπου. Είναι σωστά αυτά τα στοιχεία.
Αυτό δείχνει ότι ενώ το 2014 από τους τέσσερις που εισέρχονταν στην Ευρώπη, ο ένας περνούσε από την Ελλάδα, το 2015 από τους δέκα που περνούσαν στην Ευρώπη, οι εννέα περνούσαν από την Ελλάδα. Αυτό κάτι σημαίνει και σίγουρα δεν έγινε από μόνο του.
Όμως, εγώ θα ήθελα να πω κάτι σημαντικότερο. Ακόμα και σήμερα, αν ρωτήσουμε έναν-έναν τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες, εγώ αμφιβάλλω αν η πλειοψηφία είναι αυτή που θα θέλει πραγματικά να γίνεται μια διάκριση και να υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σήμερα θα δηλώσουν ότι θα πρέπει η αντιμετώπιση των παράνομων μεταναστών να είναι στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτήν των προσφύγων.
Δυστυχώς, αυτήν την παραδοχή, αυτήν μάλλον την κοινή πεποίθηση, την οποία δεν αμφισβητούν εδώ οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ –και προκαλώ τους επόμενους ομιλητές να το δηλώσουν ξεκάθαρα- εισέρχεται το υπό ψήφιση νομοσχέδιο να την επικυρώσει.
Αναφέρθηκε πολύ σωστά από τον κ. Δένδια ότι στο άρθρο 46 ουσιαστικά έχουμε για πρώτη φορά την εξάλειψη του αξιοποίνου για όποιον παράνομα έρχεται στη χώρα.
Κυρία Πρόεδρε, η εγκύκλιος η οποία υπήρχε από τον Εισαγγελέα έλεγε για την αποχή από την ποινική δίωξη. Η κράτηση, όμως, των παρανόμως εισερχομένων στη χώρα ήταν υποχρεωτική με βάση τις διοικητικές διατάξεις και στη συνέχεια, μετά την κράτησή τους, ακολουθούσε και η απέλασή τους. Ουδέποτε τα προηγούμενα χρόνια διανοήθηκε κάποιος αυτόν που παράνομα εισέρχεται στη χώρα να τον αφήσει ελεύθερο. Υπήρχαν είτε ποινικά είτε διοικητικά μέτρα.
Επί του παρόντος νομοσχεδίου, πέρα απ’ αυτήν την εξομοίωση ουσιαστικά των παράνομων μεταναστών και των προσφύγων σε σχέση με την αντιμετώπισή τους ως προς την αίτηση ασύλου, άρα και ως προς την εν γένει αντιμετώπισή τους, εμείς περιμέναμε σήμερα εδώ διατάξεις για τα κέντρα κλειστού τύπου. Δεν βλέπουμε τίποτα απ’ αυτά.
Αντιθέτως, αυτό που βλέπουμε είναι το απαράδεκτο άρθρο 22, με το οποίο, κύριοι συνάδελφοι, έρχονται επτάμισι χιλιάδες αιτήσεις, οι οποίες είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια για ανθρωπιστικούς λόγους, προκειμένου να μείνουν κάποιοι στη χώρα οι οποίοι δεν πρόλαβαν να περάσουν από τη δευτεροβάθμια αξιολόγηση, να γίνουν δεκτές. Επτάμισι χιλιάδες παρανόμως εισερχόμενοι στη χώρα αυτή τη στιγμή παίρνουν άδεια παραμονής. Είναι αυτό έτσι απλό, για να το περνάμε με μια διάταξη δύο σειρών στο άρθρο 22;
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥΛΗΣ)
Όμως, κύριοι συνάδελφοι, αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό. Ξέρετε, αυτές οι νομοθετικές πρωτοβουλίες είναι ρυθμίσεις οι οποίες δεν έχουν επιστροφή. Αυτοί οι επτάμισι χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν στην Ελλάδα.
Υπάρχουν διατάξεις σε σχέση με τα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας. Το ανέφερε η κ. Κατριβάνου, με την οποία μπορεί να διαφωνεί κανείς περί του σκεπτικού της, όμως σίγουρα δεν της αποδίδει σκοπιμότητα στα λεγόμενά της. Η κ.Κατριβάνου ήρθε σήμερα με απόλυτη ειλικρίνεια και είπε το εξής: Αυτό το νομοσχέδιο δεν συνδέεται με τη συμφωνία. Θα συμφωνήσουμε, κυρία Κατριβάνου. Έτσι είναι.
Έρχονται κάποιες ρυθμίσεις για τα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας. Ξεκινώ με το εξής: Πρώτον, η φύλαξή τους μπορεί να ανατεθεί και σε ιδιωτικές υπηρεσίες security. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να το αποδεχθούμε αυτό.
Δεύτερον, οι Διοικητές αυτών των Κέντρων, όπως και ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Ασύλου, πρέπει να είναι προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, δηλαδή είτε δημόσιος υπάλληλος είτε ιδιώτης.
Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να θυμίσω εδώ ότι πριν από έναν μήνα είχαμε μια οξεία αντιπαράθεση για το Μητρώο των Επιτελικών Στελεχών του Δημοσίου. Εκεί λέγατε ότι πρέπει σ’ αυτές τις επιτελικές θέσεις να είναι μόνο δημόσιοι υπάλληλοι. Σήμερα, γιατί στους Διοικητές των Κέντρων Υποδοχής και Φιλοξενίας και στον Διευθυντή Ασύλου δίνετε τη δυνατότητα να είναι και κάποιος από τον ιδιωτικό τομέα, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιστήμονας; Μήπως έχουν μείνει και κάποιοι ακόμα οι οποίοι πρέπει να τακτοποιηθούν;
Επίσης, σε σχέση μ’ αυτά τα Κέντρα Φύλαξης, προβλέπεται η σίτιση και όλες οι σχετικές δαπάνες. Είναι απολύτως απαράδεκτο να θεωρούνται όλες αυτές οι δαπάνες ως κατεπείγουσες. Σίγουρα κάποιες μέχρι ενός ποσού μπορεί να είναι απρόβλεπτες. Όμως, πλέον το πρόβλημα το ξέρουμε. Το έχουμε μπροστά μας και μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Δεν γίνεται, όπως αναφέρει το άρθρο 12 και το άρθρο 19, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, να μπορεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ή όποιος άλλος αρμόδιος φορέας να αναλαμβάνει την όποια δαπάνη έχει σχέση με τη σίτιση, τη φύλαξη και τις εν γένει υπηρεσίες που παρέχονται στα Κέντρα Φύλαξης. Αυτό είναι απαράδεκτο. Το πρόβλημα πλέον είναι γνωστό εδώ και δυο-τρεις μήνες. Δεν μπορούν να μπουν στις γνωστές διαδικασίες οι οποίες έχουν διαφάνεια, για να μη μείνει καμία σκιά στην κοινωνία μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία;
Όμως, πώς να το θέλετε αυτό, όταν έρχεστε και νομοθετείτε ουσιαστικά και ενισχύετε τη θέση των φορέων Κοινωνίας των Πολιτών; Αντί να βάλουμε ένα φρένο στη δραστηριότητα των μη κυβερνητικών οργανώσεων, ερχόμαστε σήμερα και νομοθετούμε και θεσμοθετούμε και δίνουμε τη δυνατότητα σε φορείς Κοινωνίας των Πολιτών να μπορούν να αναλάβουν υπό την ευθύνη τους τη λειτουργία ενός τέτοιου κέντρου. Ποιος θα κάνει την αξιολόγηση; Ποιος θα κάνει την πιστοποίηση; Είναι όλο έωλο.Είναι όλο αόριστο.  
Να σας πω και κάτι για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις ήγια όποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις προσπαθούν να εμπλακούν στις δραστηριότητες αυτές; Δεν αμφιβάλλω και δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς ότι υπάρχουν κάποιες που παρέχουν πραγματικά σωστές υπηρεσίες.
Να έμπαινε σήμερα ένας φραγμός εδώ, για να είμαστε αξιόπιστοι απέναντι στην κοινωνία; Να έχουν δικαίωμα να δραστηριοποιηθούν και να ταυτοποιηθούν μόνο όσες είχαν λειτουργία, μόνο όσες είχαν δραστηριότητα τρία χρόνια πριν. Γιατί αυτές πραγματικά ήταν που με μη ιδιοτελή κριτήρια είχαν εμπλακεί σε μια τέτοια διαδικασία. Όποιες γίνανε πριν πέντε εβδομάδες και πριν πέντε μέρες, αυτό από μόνο του αποτελεί ύποπτο γεγονός.
Δέχεστε να αποφασίσουμε μια τέτοια διάταξητώρα, κύριοι Υπουργοί; Μόνο όσες μη κυβερνητικές οργανώσεις είχαν δραστηριότητα πριν από τρία χρόνια να μπορούν να εμπλακούν για να αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Νομίζω ότι το οφείλουμε στην κοινωνία, σε μια κοινωνία που πένεται και η οποία περιμένει σήμερα από εμάς τη διαχείριση αυτών των χρημάτων, που είναι πολλά.Ήδη ακούγονται και πάρα πολλά σε όλες τις κοινωνίες.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ (Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης):Πρέπει να πιστοποιηθούν.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ: Να το αποφασίσουμε μαζί εδώ,κύριε Υπουργέ, σήμερα για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που είχαν δραστηριότητα τρία χρόνια πριν, όχι αυτές που γίνανε πριν τρεις βδομάδες και πριν τρεις μέρες. Γιατί να μην το κάνουμε; Έχει κανείς να φοβηθεί τίποτα;Να το κάνουμε. Το οφείλουμε στους πολίτες. Το οφείλουμε στους πρόσφυγες.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θέλω να πω μια κουβέντα για την Ειδομένη.Αυτό που λένε για την Ειδομένη,ότι πρέπει να αδειάσει αύριο, δεν μπορεί να γίνει. Επαρκείς δομές για να φιλοξενήσουν αυτούς που βρίσκονται στην Ειδομένη δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα. Δεν υπάρχουν. Πρέπει και να υπάρξουν και μετά πρέπει να πείσουν αυτούς που τους άφησαν εκεί πάνω, για να μπορέσουν να πάνε σε αυτές τις δομές.
Δομές για να πάρουν τους δώδεκα χιλιάδες της Ειδομένης και τους πέντε χιλιάδες του Πειραιά,δηλαδή δεκαεπτά χιλιάδες ανθρώπους, δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα για να τους απορροφήσουν. Πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα γρήγορα, γιατί είναι ντροπή για όλους. Και μόνο αυτή η ντροπή θα έπρεπε να σας κάνει να μη μιλάτε για την προηγούμενη περίοδο.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)