Χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έδωσε ποτέ ο Γιώργος Φλωρίδης. Είναι η οικονομική και κοινωνική συγκυρία τόσο δύσκολη ώστε οι κοινοτυπίες πλέον δεν συγκινούν. Ο Γιώργος Φλωρίδης στη συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Μπάμπη Παπαναγιώτου, στο»ΘΕΜΑ 98,9» την Τετάρτη 21 Απριλίου, είπε τολμηρές αλήθειες και προκάλεσε αίσθηση. Κρίνουμε ότι οι αναγνώστες μας πρέπει να ενημερωθούν για τις απόψεις αυτές . Από τη συνέντευξη αυτή καταχωρίζουμε το κύριο σώμα με τις απαντήσεις του βουλευτή Κιλκίς και πρώην υπουργού στα κύρια ερωτήματα που συνοψίσαμε:Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Δ.Ν.Τ;
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Η Ελλάδα έψαξε αρχικά και την δική της δυνατότητα και την ευρωπαϊκή δυνατότητα. Και είναι προφανές ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες, δηλαδή περίπου αδιέξοδο. Βρέθηκε αυτό το σχήμα. Αυτό το σχήμα είναι καινούριο, είναι υβριδικό. Για πρώτη φορά εμφανίζεται. Δηλαδή το σχήμα Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ. Αυτοί οι δύο οργανισμοί δεν είναι και μεταξύ τους φίλοι, για να το πω απλά. Έχουν σε πάρα πολλά σημεία αρκετά αποκλίνουσες απόψεις. Αυτό όμως πού οδηγεί εμάς τώρα, δηλαδή σε τι μας διευκολύνει ας το πούμε έτσι. Μας διευκολύνει, ότι επειδή είναι καινούριο ως σχήμα, η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να κάνει μια γενναία και αποτελεσματική διαπραγμάτευση μαζί τους.
Υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει κάποια κόκκινη γραμμή από την πλευρά της κυβέρνησης σε αυτήν την διαπραγμάτευση;
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Η Ελλάδα έχει μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να συμφιλιωθεί καταρχήν με το πρόβλημά της, δηλαδή να το καταλάβει. Και όταν λέω η Ελλάδα, εννοώ το πολιτικό σύστημα, ο επιχειρηματικός κόσμος, ο ελληνικός λαός. Να καταλάβει ότι τέτοιο πρόβλημα δεν έχουμε αντιμετωπίσει μεταπολεμικά. Φτιάχτηκε μια χώρα στη μεταπολίτευση και τώρα, είμαστε αναγκασμένοι να παραδεχτούμε ότι το πολιτικό μας σύστημα ηττάται με την παραπομπή σε αυτόν τον μηχανισμό. Αυτό όμως, δεν πρέπει να μας οδηγεί σε θρήνους. Ή ανασκουμπωνόμαστε και λέμε «θέλουμε να δημιουργήσουμε με τις δυνάμεις που έχουμε μια καινούρια μεταπολίτευση», δηλαδή να ξαναφτιάξουμε την χώρα μας, ή αλλιώς το παιχνίδι είναι χαμένο. Αυτό όμως προϋποθέτει πανστρατιά από τη μια πλευρά, και από την άλλη βεβαίως μια εθνική καθοδήγηση που μπορεί να οδηγήσει εκεί. Η χώρα πρέπει να φτιαχτεί αλλιώς. Για να το πω ωμά: το πάρτυ τελείωσε. Η ικανότητά μας να ζούμε πολύ πιο πάνω από τις δυνατότητές μας τελείωσε. Και άρα πρέπει αφού συμφιλιωθούμε με αυτήν την ιδέα, να δούμε πώς αυτή η κρίση μπορεί να μετατραπεί σε δυνατότητα αλλαγής της Ελλάδος προς όφελος του λαού.
Υπάρχει κοινωνική συναίνεση σε όσα απαιτούνται για την έξοδο από την κρίση;
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Εάν σταυρώνουμε τα χέρια και ο ένας κοιτάει τον άλλον, ή αν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες που έχουν μάθει σε ένα τρόπο συμπεριφοράς, αντίληψης, δουλειάς, συνεχίζουν να θεωρούν ότι έτσι θα πορεύεται η χώρα, πάλι η Ελλάδα έχει τελειώσει. Τι εννοώ: Η κα Διαμαντοπούλου θέλει να φέρει ένα νομοσχέδιο με το οποίο τι λέει; «Θέλω οι δάσκαλοι να είναι στα σχολεία, αυτό θέλω». Προσέξτε, αυτό ονομάζεται «μεγάλη μεταρρύθμιση». Για την Ελλάδα είναι.
Με το που λέει η κυβέρνηση ότι θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά του ελληνικού λαού γράμματα με τους δασκάλους στα σχολεία, έχουμε μια αντίδραση από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που λέει «απεργία». Αυτό είναι ενδεικτικό του πως είναι οργανωμένη σε ομάδες η ελληνική κοινωνία, που εμφανίζει να έχει μια διαθεσιμότητα να φτιάξουμε τον τόπο, αλλά έχουμε συμπεριφορές όταν πας να λύσεις ένα ζήτημα για να μπει σε μια τάξη μια κατάσταση, και οι οποίες τώρα λένε «α όχι σε μένα όχι πιάσε τους άλλους..». Λοιπόν, αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Για να αλλάξει η φυσιογνωμία της χώρας, την παιδεία δεν πρέπει να την δούμε για τους δασκάλους. Την παιδεία πρέπει να την δούμε για τα παιδιά. Τα παιδιά του ελληνικού λαού πρέπει να μάθουν γράμματα. Και τα παιδιά του ελληνικού λαού δεν μαθαίνουν γράμματα πρώτον γιατί τα βιβλία τους δεν διαβάζονται, τα βιβλία τους είναι για πέταμα, και γιατί οι δάσκαλοί τους δεν είναι στη θέση τους. Πρέπει να δούμε το ΕΣΥ, γιατί έτσι υπηρετείς το λαό, όχι για τους ιατρούς, αλλά για τους ασθενείς. Να δούμε τον γεωργικό τομέα όχι για τους γεωπόνους και τους κτηνιάτρους, αλλά για τους αγρότες που πρέπει κάτι να παράξουν για να φάμε ή να πουλήσουμε και πάει λέγοντας..
Η Ελλάδα πρέπει να τοποθετηθεί αλλιώς. Εκεί που φτιάξαμε μια χώρα για κάποιους, πρέπει να φτιάξουμε μια χώρα για το λαό.
Το στοίχημα της κυβέρνησης, το στοίχημα του ΠΑΣΟΚ, το στοίχημα όλων μας είναι ακριβώς αυτό. Αυτή η κρίση δίνει, με τα μύρια προβλήματά της, την ευκαιρία να αλλάξεις το κράτος, την ευκαιρία να βάλεις τέρμα στην κλεψιά. Αυτή την στιγμή τα ελληνικά νοσοκομεία χρωστάνε 6,5 δις ευρώ. Όλοι συνομολογούν ότι τα υλικά που έχουμε πάρει τα έχουμε αγοράσει τέσσερεις και πέντε φορές παραπάνω από την αξία τους, από την τιμή που πληρώνουν για παράδειγμα οι Γερμανοί. Λογικό είναι να υποθέσουμε ότι από τα 6,5 που χρωστάμε τα 4,5 είναι κλοπιμαία. Αυτά που χρωστούν τα ασφαλιστικά ταμεία είναι η συνταγογράφηση, η εξαχρειωμένη συνταγογράφηση όλων αυτών των χιλιάδων ιατρών που συνταγογραφούν για να πάρουν μίζες, όσοι παίρνουν εν πάσει περιπτώσει, από τις φαρμακευτικές εταιρείες ανάλογα με την παραγωγή συνταγών που έχουν. Ο νέος διοικητής του ΟΣΕ που μπήκε τώρα στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ψάχνει να βρει 750 βαγόνια του ΟΣΕ, δηλαδή 120 συρμούς, και κανένας δε μπορεί να του πει που είναι τα βαγόνια!
Έχουμε ένα κράτος, το οποίο είναι δομημένο στο μεδούλι του πάνω στην κλεψιά. Και εκεί που ψάχνουμε τώρα να πάρουμε από εδώ και από εκεί, η τεράστια προσφορά στη χώρα μας θα ήταν, αν αυτό το οργανωμένο πανταχόθεν κλεπτοκρατικό σύστημα το αντιμετωπίζαμε με ριζικό τρόπο. Εδώ είμαστε τώρα στις μεγάλες μεταβολές.
«Εμένα μπορείτε να μου πείτε κύριε Φλωρίδη γιατί θα μου μειώσουν τον μισθό; Είμαι υπάλληλος και δεν έχω κλέψει ποτέ. Γιατί να πληρώσω εγώ;»
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Να το εξηγήσω αυτό. Όταν η χώρα έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση που βρέθηκε, η δικαιοσύνη οργανώνεται με τον εξής τρόπο, όσον αφορά την κατανομή των βαρών: πρώτον, να πληρώσουν αυτοί που έχουν την μεγάλη περιουσία και ο φορολογικός νόμος το προβλέπει. Να πληρώσουν αυτοί που φοροδιαφεύγουν. Το προβλέπει. Να πληρώσουν αυτοί που είναι εκτός φορολογικού συστήματος. Το προβλέπει. Και βεβαίως λέμε να συμμετάσχουν στην προσπάθεια αυτή και όσοι έχουν απόλυτη εργασιακή ασφάλεια, σε μια χώρα που μετράει εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Αν ήταν μόνο να πληρώσουν όσοι είχαν εργασιακή ασφάλεια, θα έλεγα και εγώ ότι αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος. Δεν είναι όμως έτσι. Αν το δούμε συνολικά, εφόσον η προσπάθεια αφορά το σύνολο εκείνων που έχουν τη μεγάλη ή τη μικρή οικονομική δυνατότητα σε μια χώρα που στενάζει, τότε λέμε ναι ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του. Βεβαίως δεν είναι ευχάριστο να λες αυτό σε έναν δημόσιο υπάλληλο που δεν κλέβει, οι περισσότεροι δεν κλέβουν. Όμως αυτοί που κλέβουν είναι στα καίρια σημεία της χώρας και είναι εκείνοι που παγιδεύουν την Ελλάδα και την ανάπτυξη της.
Ένα άλλο πάρτυ είναι με αυτούς τους χιλιάδες που έχουν βγει από τις ΔΕΚΟ συνταξιούχοι από τα 45 χρόνια και έχουν πάρει απίθανες συντάξεις. Σας έχω πει το περιστατικό που ένας πιλότος της Ολυμπιακής πήγε να πάρει επίδομα ανεργίας τώρα, με βάση τη σύμβαση που έκανε η Νέα Δημοκρατία, από έναν ΟΑΕΔ εδώ στην Αθήνα, και παρακαλώ το επίδομα ανεργίας, το μηνιάτικό του, ήταν 7000 ευρώ, και του είπε η υπάλληλος αγανακτισμένη ότι «ξέρετε την Κυριακή η εκκλησία έχει και συσσίτιο, άμα θέλετε να έρθετε και εκεί». Λοιπόν, το πάρτυ είναι και για αυτούς. Το πάρτυ που έχει γίνει στην χώρα αφορά και αυτούς τους χιλιάδες επίσης, οι οποίοι με κάθε τρόπο λυμαίνονται τη θέση που έχουν στο δημόσιο. Αυτούς που υπερτιμολογούν. Τους χιλιάδες που συνταγογραφούν. Προσέξτε τώρα, εδώ δεν μετακινούμε ευθύνες. Την ευθύνη σωστά ο κόσμος την αποδίδει στους πολιτικούς, και σωστά τους λέει ότι «εσείς κύριοι επιτρέψατε να γίνει έτσι αυτή η χώρα».
... Λέω λοιπόν ότι τώρα να δούμε όλοι, και όχι δείχνοντας ο ένας τον άλλον, το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, την κατάσταση που όλοι βρισκόμαστε, και ότι αυτή η δυσκολία, η τρομακτική, είναι και η ευκαιρία να ξαναφτιάξουμε την χώρα μας έτσι ώστε να μπορούμε να δούμε τα παιδιά μας στα μάτια λέγοντας τους ότι «παιδιά, δεν σας καταστρέψαμε τελικά και η χώρα που θα σας παραδώσουμε θα είναι μια χώρα στην οποία θα μπορείτε να ζήσετε». Τότε μόνο τα πράγματα μπορεί να είναι καλά, αλλιώς χαθήκαμε.
