Απόσπασμα από την ομιλία στη βουλή κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου με θέμα «Σύσταση γραφείου αντιμετώπισης περιστατικών αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και άλλες διατάξεις» του βουλευτή Κ. Κιλτίδη:«Είναι γνωστό ότι έχω προσχωρήσει στη Δημοκρατική Συμμαχία, στο νέο εγχείρημα. Εκεί κατά την όποια παρακαταθήκη του παρελθόντος φέρει ο κάθε πολιτικός, προσπαθώ αυτή η προμετωπίδα που διακηρύξαμε, επικαιροποιημένων αρχών και αξιών στη σημερινή πραγματικότητα, να λάβουν σάρκα και οστά. Στην ιεράρχηση αυτών των αξιών προτάσσω την ασφάλεια. Η ασφάλεια είναι το πρόταγμα, το πρώτο στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Προφανώς, δεν χάνει την αξία της η συνισταμένη των αρετών, η δικαιοσύνη και βεβαίως, αναζητούμε όλοι να γευτούμε την αρετή των αρετών, την ελευθερία. Ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία.
Αναφέρθηκαν όλοι οι συνάδελφοι, δεν θα μπορούσα να μην το κάνω κι εγώ, που έχω δηλώσει ξεκάθαρα κατά την όποια μου κοσμοθεώρηση στη ζωή, ότι είμαι αλλοτριωμένος με τη θυσία των ένστολων. Όσοι δίνουν τη ζωή τους, αξίζουν το πρόταγμα αυτό από εμάς, χωρίς να σημαίνει ότι το μονοπωλώ. Επομένως, η Αστυνομία χωρίς τα αμαρτήματα του παρελθόντος, που δεν με διέκριναν ποτέ, είναι εκείνο το Σώμα το οποίο πιστεύω ότι χρειάζεται την αμέριστη, ομόθυμη συμπαράσταση της ελληνικής κοινωνίας. Διότι όταν δρα η Αστυνομία, δρα η κοινωνία. Αν ο άνθρωπος είναι άνθρωπος ως κοινωνικό ον, τότε όταν δρα η Αστυνομία, δρα η κοινωνία.
Οι δυο νεκροί, τα δυο αυτά παλικάρια, όχι κατά τη συνήθη εκφορά του λόγου και των συναισθημάτων μας, ζητούν εκδίκηση –και λέω την κατάλληλη λέξη- της κοινωνίας. Η κοινωνία πρέπει να επιβληθεί και τους πρέπει αυτή η δικαίωση.
Η Αστυνομία, κύριε Υπουργέ, πρωτίστως χρειάζεται ηθικό. Της λείπει το ηθικό, με όποια προβλήματα και αν έχει. Δεν φταίνε τα στελέχη της Αστυνομίας. Η εκπαίδευση, την οποία τόσο εύκολα επικαλούνται κάποιοι για να δηλώσουν κάποια διαφοροποίηση προς το εντεταλμένο έργο της Αστυνομίας, είναι κάτι που πρέπει να το παρέχει η πολιτεία. Δεν είπε κανένα στέλεχος της Αστυνομίας ότι δεν θέλει να εκπαιδευτεί. Δεν είπε κανένα στέλεχος της Αστυνομίας ότι δεν θέλει να έχει το στόλο των οχημάτων ζωντανό μπροστά του και να τον χρησιμοποιεί.
Γι’ αυτό καλά κάνετε και φέρνετε αυτή τη διάταξη ως ιδιαίτερη οντότητα περί των αυθαιρεσιών. Μάλιστα, είναι και τίτλος του νομοσχεδίου. Φοβούμαι, όμως, αδικείτε εν τη αμελεία σας ή έπρεπε να προτάξετε εσείς κάτι άλλο, αυτή τη διάσταση του ηθικού. Νομίζω ότι στο υποσυνείδητο, εάν αυτό το πράγμα το εκπέμψουμε στην κοινωνία, τότε σημαίνει ότι η Αστυνομία κάτι κακό κάνει και χάνουμε τον άλλον πυλώνα του ηθικού. Θα έπρεπε αυτά να πάνε μαζί. Ειλικρινά, περιμένω πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στο άρθρο 21, η πρόταση η δική μου και όταν κυβερνούσε το κόμμα που ανήκα τότε, η Νέα Δημοκρατία, δεν ήταν προφανώς για ανασύσταση Αγροφυλακής. Μιλούσα τότε για την επικαιρότητα, την ανάγκη της Αστυνομίας ή του κλάδου της Αστυνομίας για την ασφάλεια της υπαίθρου. Η σύγχρονη διάσταση της υπαίθρου δεν έχει να κάνει με την παλιά Αγροφυλακή, ούτε –επειδή βίωσα και το γνωρίζω καλά αυτό και το διεκδικώ- με τη δασική πολιτική, ούτε πλέον οι δασικές υπηρεσίες. Παραδείγματος χάρη, έπρεπε να μείνει η Δασοφυλακή απομονωμένη μόνο στο δασικό χώρο; Τα εγκλήματα είτε πρόκειται για πυρκαγιά είτε πρόκειται για λαθροθηρία δεν γίνονται μόνο στο δασικό χώρο. Είναι αναγκαιότητα αυτός ο κλάδος να επεκταθεί στην ύπαιθρο γενικώς, που έχει ανάγκη της φύλαξης και προφανώς όχι με το παλιό πρότυπο. Εάν δεν έγινε εκείνο το οποίο πιστεύω ότι είναι το ιδανικό, τότε πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό που κάνετε είναι καλύτερο απ’ αυτό που υπήρχε και το λέω με ειλικρίνεια και ευθύτητα.»