Πενθούμε για τις 353.000 αθώες ψυχές των Ελλήνων του Πόντου που σφαγιάστηκαν άγρια, που βασανίστηκαν μέχρι θανάτου στις λευκές πορείες.

Πενθούμε για τα αδέλφια μας που εκδιώχθηκαν βίαια από το λεηλατημένο σπιτικό τους, που ξεριζώθηκαν από την πατρογονική τους γη και πήραν τον ανηφορικό δρόμο της προσφυγιάς, μόνοι και ανήμποροι να αποτρέψουν το εθνικιστικό σχέδιο της Κεμαλικής Τουρκίας, που βάφτηκε με το ίδιο τους το αίμα.  

Μνημονεύουμε τη θυσία τους και αντλούμε δύναμη από το βαθύ τραύμα της Γενοκτονίας, επιμένοντας να διεκδικούμε  την διεθνή καταδίκη της και την αναγνώρισή της από την Τουρκία ως στυγερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Μνημονεύουμε με ευλάβεια το ατσάλινο φρόνημα της ψυχής τους. 

Ακόμη και μέσα από τη συμφορά η γενιά των προσφύγων κατάφεραν να σταθούν όρθιοι και με τη δημιουργικότητα, την εργατικότητα και τον πολιτισμό τους μπόλιασαν και πλούτισαν την ταυτότητα του νεοελληνικού κράτους.

Ως μέτοχοι της κληρονομιάς και των παραδόσεων του Πόντου, έχουμε ηθικό χρέος   να μην παραδώσουμε στη λήθη την ιστορία μας αλλά να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία των αγώνων μας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την δικαίωση των προγόνων μας.

Για να επουλωθεί το χρόνιο συλλογικό τραύμα.

Για να αποφευχθούν ανάλογες πρακτικές σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

 Για να μην ξαναζήσει η ανθρωπότητα τον όλεθρο και τη φρίκη.