Κατά την ομιλία του στην ολομέλεια της Βουλής, σχετικά με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, ο Βουλευτής Θεόδωρος  Παραστατίδης, επεσήμανε την κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, όντας πεπεισμένος πως με την μη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος θα οδηγείτο η χώρα στην καταστροφή.
Η πλήρης ομιλία του κ. Παραστατίδη έχει ως εξής:
«Σήμερα, στην αίθουσα αυτή συζητούμε την ψήφιση ή μη του «Μεσοπρόθεσμου προγράμματος  2012-2015».Βασικά μιλάμε για ένα ενδιάμεσο πρόγραμμα χρηματοδότησης, απαραίτητο για να λειτουργήσει το κράτος. 
Το  ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, πριν από 20 περίπου μήνες, σε μια περίοδο που η οικονομία της  χώρας οδηγείτο με απόλυτη βεβαιότητα σε πλήρη κατάρρευση και λίγο πριν την χρεοκοπία. Έτσι η κυβέρνηση αυτή υποχρεώθηκε να πάρει στους ώμους της αμαρτίες άλλων.
- Με τις πολιτικές εξελίξεις να βρίσκονται στο κόκκινο.
- Να είναι ορατή η κατάρρευση της αγοράς.
- Η ανεργία να έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. 
- Η χώρα να βρίσκεται σε κατάσταση απόγνωσης,
και έχουμε τα Ελληνικά  κόμματα, να μην μπορούν να συμφωνήσουν σε στοιχειώδη και βασικά πράγματα, προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθεια που θα μας βγάλει από την οικονομική κρίση.
Η συμπεριφορά αυτή και η αδιάλλακτη στάση των κομμάτων για συναίνεση και ιδιαίτερα της αξ/τικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσε να οδηγήσει την  κατάσταση σε ένα καταστροφικό σκηνικό, πρωτόγνωρο για τους περισσότερους, αλλά εξίσου τρομακτικό για όλους.
Η οργή και η αγανάκτηση ξεχειλίζει στους δρόμους και τις πλατείες. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί και βάσιμοι λόγοι για τις αντιδράσεις αυτές των πολιτών και της κοινωνίας, καθώς πολλά από τα μέτρα που εφαρμόζονται, είναι και επώδυνα και άδικα. Πόσο μάλλον όταν τίθενται υπό αμφισβήτηση και κεκτημένα πολλών ετών.
Όλα  αυτά συμβαίνουν, γιατί ως πολιτικοί, ως πολίτες και ως κοινωνία αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε μια σκληρή πραγματικότητα. Να δεχθούμε πως η οικονομία μας συνεχίζει να αναπνέει έως σήμερα, λόγω της τεχνικής υποστήριξης που μας παρέχει αυτή τη στιγμή η ΕΕ και το ΔΝΤ. Να δεχθούμε επίσης πως τα δεσμά στην χώρα δεν τα έφερε το μνημόνιο αλλά ο υπέρμετρος δανεισμός μας. Δυστυχώς για μας, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κατ’ αρχήν η κρίση αυτή, ανέδειξε κατά τρόπο αναμφισβήτητο, το αποτυχημένο μοντέλο της λεγόμενης οικονομικής & κοινωνικής ανάπτυξης που ακολουθήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ένα μοντέλο, που στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο. Κάτι, που είναι παραδεκτό σχεδόν από όλους. Παρόλα  αυτά, ορισμένοι επιμένουν να διατηρηθεί. Αν συμβεί αυτό, ένα είναι σίγουρο. Πως θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε μια χαώδη κατάσταση.  Σε μια χώρα όπου:
- Η κρατική μηχανή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
- Η Διαπλοκή και η διαφθορά καθόριζαν τα πάντα.
- Η Παιδεία αντικαταστάθηκε από την παραπαιδεία.
- Η Παροχή υπηρεσιών υγείας ήταν προβληματική.
- Η Πραγματική παραγωγή αντικαταστάθηκε από αεριτζήδες και ευκαιριακές μπίζνες.
Και μια χώρα που συνέχιζε να συντηρεί τα εισοδήματα  με δανεικά. Ποια  άραγε θα μπορούσε  να είναι η κατάληξη της;
Επομένως, με βάση τα δεδομένα αυτά, δεν αποτελεί έκπληξη, η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Απλώς ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό. Δυστυχώς με αυτές τις νοοτροπίες και αντιλήψεις πορευθήκαμε μέχρι σήμερα. Δεν τα βλέπαμε ή δεν θέλαμε να τα δούμε, γιατί λίγο  πολύ βολευόμασταν όλοι. Η σημερινή προσπάθεια της κυβέρνησης αποβλέπει ακριβώς στο να αλλάξει όλα αυτά, τα κακώς κείμενα.
Σήμερα,  ερχόμαστε να προσθέσουμε σε όλα αυτά τα αρνητικά που περιέγραψα, και το φαινόμενο του λαϊκισμού και της υποκρισίας. Που παλαιότερα μπορεί να ήταν τρόπος σκέψης και έκφρασης, αλλά σήμερα είναι τρόπος ζωής. Η αντίληψη της απειλής και του εκβιασμού προς την Ευρώπη δεν είναι θέση υπεύθυνη. Είναι ένα παιχνίδι με την φωτιά.
Εκμεταλλευόμενοι τις σημερινές δικαιολογημένες αντιδράσεις στις πλατείες, είναι εύκολο:
- Να σηκώνεις τα εθνικά λάβαρα.
- Να  ασπάζεσαι τη λογική της συνομωσίας των ξένων κέντρων.
- Να καταδικάζεις μέτρα και παρεμβάσεις, για να αισθάνεσαι εθνικά υπερήφανος. «Να αισθάνεσαι Ελληναράς και Πατριώτης».
Δυστυχώς σε αυτή την κατηγορία ανήκουν, και δεν έχω κανένα δισταγμό να το πω, κάποιοι πολιτικοί και ορισμένοι δημοσιογράφοι. Καθώς και κάποιοι διανοούμενοι και ορισμένοι  καλλιτέχνες. Πάντα έτοιμοι να καταφύγουν σε ένα φθηνό πατριωτισμό, προκειμένου να κερδίσουν λίγη προβολή και τα χειροκροτήματα.
Η κάθε διαμαρτυρία είναι θεμιτή και σεβαστή, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι αυθόρμητη και όχι καθοδηγούμενη. Από  μόνη της όμως δεν λύνει κανένα πρόβλημα, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη περίοδο όπως τη σημερινή, όπου δεν υπάρχει η πολυτέλεια οποιασδήποτε άλλης επιλογής, αφού βρισκόμαστε πάνω σε μια πολύ επικίνδυνη στροφή. Επιβάλλεται  να αφήσουμε τα όποια παραταξιακά συμφέροντα και να στρατευτούμε όλοι, για να αποτρέψουμε τα χειρότερα για τη χώρα μας.
Πρέπει να δεχθούμε, πως η προσαρμογή μιας χώρας από μια δανειακή οικονομία σε μια παραγωγική, δεν μπορεί παρά να έχει πολλές δυσκολίες, με αρνητικές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Αυτό όμως, που οπωσδήποτε πρέπει να λάβουμε υπόψη και πρέπει να γίνει, είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών, για να διατηρηθεί και να  ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, που χωρίς αυτή, καμία χώρα δεν μπορεί να πετύχει το οτιδήποτε.
Όμως αγαπητοί συνάδελφοι, δεν μπορούμε να πορευόμαστε με τον τρόπο που ορισμένα κόμματα επέλεξαν να συμπεριφέρονται. Υιοθετώντας μάλιστα το παλιό ρητό που λέει πως «αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για αυτήν». Αυτές οι συμπεριφορές δεν βοηθούν. Αντίθετα, οδηγούν τη χώρα σε αδιέξοδο.
Η χώρα διέρχεται κρίσιμες στιγμές. Οφείλουμε όλοι να διασφαλίσουμε, με αίσθημα εθνικής ευθύνης, το μέλλον αυτής της χώρας, αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα την παρούσα πολύμορφη κρίση.
Είναι η ώρα  να δράσουμε συντεταγμένα και αποφασιστικά, για να αποφύγουμε την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας που θα οδηγήσει σε  χρεοκοπία την χώρα. Η μη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου σημαίνει την μη αποδοχή του δανείου. Ως  εκ τούτου, ουσιαστικά αρνείσαι την συνέχιση της λειτουργίας του κράτους. Εγώ προσωπικά ως Βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου συναισθανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης σας βεβαιώνω πως δεν μπορώ να σηκώσω το βάρος της ευθύνης να οδηγηθεί η χώρα σε περιπέτεια, ίσως και στην καταστροφή. Δες τε σήμερα τις δηλώσεις του Μπαρόζο, του Όλι Ρεν και άλλων κορυφαίων παραγόντων του Euro group. Δεν υπάρχει Β’ Σχέδιο είπαν, για την Ελλάδα. Το επόμενο στάδιο είναι η πτώχευση.  Και τότε να είστε βέβαιοι πως στις πλατείες δεν θα έχουμε 100.000 και 200.000 αλλά 7.000.000 κόσμου.
Γι αυτό ψηφίζω ανεπιφύλακτα ΝΑΙ για να δώσω την δυνατότητα στην κυβέρνηση να προσπαθήσει να βγάλει την χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο.»