Κάποια στιγμή εμφανίσθηκαν από απέναντι δυο νεαροί  έφεδροι αξιωματικοί, λεβεντόπαιδα, ομορφόπαιδα, ντυμένοι με τη στρατιωτική τους στολή και η Παγούνου αναψοκοκκίνισε. Έσκυψε στο αυτί της Τσιτσιάς και έδειξε, με τα μάτια και με νόημα τους νεαρούς, που μόλις προσπέρασαν και τις κοίταζαν χαμογελώντας επίμονα.

-Να μαρή Τσιτσιά, αυτός η δόκιμους, η αψιός,  μη χαλεύει. Στου παναήρ μας ανταμώθκαμι σ΄ βόλτα, παρπάτσαμι λίγου, κι μ΄ είπι ότι μη χαλεύει, ότι μ΄ αϊγαπά, ότι νο τη μένα κουρίτσι χαλεύει να πάρει.  Που τ΄ν Αθήνα είνι. Είπι είνι κι δάσκαους. Καουός κι όμορφους δεν είνι; Δεν ξέρου τι να κάμου.

Να μαρή Τσιτσιά, ικιά σ΄ Χούτα  του σπίτι κοιμάτι, σι κείνου του μικρό σπιτούδ που είνι ουπίς σ΄ν αυλή κι έχι νια μικρή πουρτούδα κι κάνκάνας δεν σι γλέπ, ούτι όταν σιβένς, ούτι όταν βγαίνς που μέσα.

Να μαρή , μι είπι να πάου νιά μέρα να ειδού του σπίτ.

-Κι τι έκαμις μαρή  Παγούνου, φαντάζουμι δεν πήγις.

-Τι να κάμου μαρή, πώς να μην πάου, να θαρίσ΄  η  άθραπους ότι είμι καθυστεριμέν΄!!!!!

Η συνέχεια είναι άγνωστη, ……η πρόοδος όμως μάλλον επετεύχθη.

Τάσος Γιοβανούδης

Αύγουστος 2023