Τα ποτάμια κι οι λίμνες και στο ν. Κιλκίς στέγνωσαν κι εμείς το πολύ πολύ να τα γυρέψουμε όλα από το κράτος. Η συνήθης νεοελληνική αβελτηρία.
Χρόνια τώρα ελάχιστα πράξαμε για να περιορίσουμε – λάθος: να κάνουμε ορθολογική και σύμφωνα με τα νεότερα πορίσματα της επιστήμης – την κατανάλωση.
Δίπλα μας, άλλοι λαοί μετέτρεψαν σε λειμώνες και μποστάνια τις ερήμους, κι από εκεί μας προμηθεύουν σε ανταγωνιστικές τιμές φρούτα και λαχανικά.
Αφήνουμε το νερό της βροχής να χάνεται ή το χειρότερο να μας πνίγει και τα καλοκαίρια οργανώνουμε δεήσεις να βρέξει.
Σήμερα, κοντεύει να βγει ο Σεπτέμβρης και η Πικρολίμνη έχει στεγνώσει κυριολεκτικά, το ίδιο και ο Γαλλικός ποταμός, τα νερά του Αξιού έχουν λιγοστέψει δραματικά, οι προβλήτες της Δοϊράνης βρέθηκαν και πάλι στη στεριά, οι πηγές στο Πάικο στερεύουν και η λιμνοδεξαμενή στην Αρτζάν στέγνωσε για πρώτη φορά από την κατασκευή της. Φρόντισε μήπως κανείς να τη γεμίσει μέχρι την Άνοιξη όταν ο Αξιός είχε μπόλικο νερό ώστε να αρδεύσουμε τα χιλιάδες στρέμματα της πεδιάδας;
Πόσα χωμάτινα φράγματα φτιάξαμε με λίγες χιλιάδες ευρώ το καθένα για να μαζεύουμε νερό στα Κρούσια, στο Πάικο, στον Αγιάκ, στο Σελιμλή… Στα δυο τελευταία με λίγο μεγαλύτερα φράγματα;
Έναν αναβαθμό σχεδιάζουμε εδώ και κάπου 20 χρόνια, ενώ κάθε παραμονές εκλογών επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις υποσχέσεις των υποψηφίων προς τους ψηφοφόρους.
Στη Δοϊράνη ποτίζαμε, με τα μπεκ να αποτελούν τουριστική ατραξιόν μέσα σε βροχές, και τώρα διαπιστώνουμε πως τα νερά της λίμνης τραβήχτηκαν πίσω από την προβλήτα.
Οι γείτονες εν τω μεταξύ εδώ και ημέρες ξαναστέλνουν με αγωγό εκατομμύρια κυβικά για να ενισχύσουν την κοινή λίμνη. Ας είναι καλά. Κάποιος πρέπει να φροντίζει τη Δοϊράνη. Αφού εμείς ως απόγονοι των αρχαίων σοφών Ελλήνων περί άλλων τυρβάζουμε.
Τώρα που η φύση αργεί να δροσίσει τις ζωές μας με βροχές, ας βάλουμε κάτω το μυαλό μας κι ας αποφασίσουμε. Τη ζωή μας μπορούμε μόνοι μας να την προστατεύσουμε.
Κι αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν αξίζουμε ούτε να το κάνουν άλλοι για εμάς.
Τα ποτάμια κι οι λίμνες μας στέγνωσαν. Καιρός να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει. Τουλάχιστον όσοι διαθέτουν μυαλό σε αυτόν τον τόπο.
